ik heb altijd grote moeite met het begrip 'petekind'....daarom ben ik ook geen voorstander van foster parents, waar je een fotootje van een kind krijgt om op je dressoir neer te zetten zodat iedereen kan zien hoe goed je wel niet bent.
ik geef al jaren en jaren iedere maand een vast bedrag weg aan projecten waar ik in geloof, en die de hele community daar helpen en niet alleen 1 kind die ik dan ' mijneigen' mag noemen....
Cora, hetgeen wij doen is dan ook geen Foster Parents.
Wij zijn een kleine organisatie die sterk gelooft in onderwijs als bestrijding van onwetendheid en kansarmoede.
Wij steunen momenteel 5 schooltjes in Guatemala die met onze hulp gebouwd en gerund worden.
Het geld dat door onze sponsors, hoofdzakelijk particulieren zoals jij en ik en enkele kleine bedrijven met een hart, jaarlijks gegeven wordt gaat dan ook integraal naar die schoolprojecten en komt niet ten goede aan één bepaald kind of gezin.
Om de herkenbaarheid en de verbondenheid met het project te vergroten hebben we gekozen voor het "petekindsysteem" omdat dat voor veel mensen toch belangrijk blijkt te zijn.Dat ze een concreet iemand hebben die ze steunen en niet een project,wat voor velen een onpersoonlijk iets is.
Maar dat hoeft niet, je kan ook steunen zonder dat je een petekind onder je (financiële)hoede neemt.
Wij hebben geopteerd voor het peetouderschap omdat onze dochters het leuk vonden om een vriendinnetje te hebben in Guatemala die ze dan later eens konden gaan opzoeken.
Maar dat is niet het belangrijkste. Wat voor mij wel heel belangrijk is, is dat hetgeen wij doen geen "kijk-eens-hoe-goed-ik-wel-ben"-charity is , maar investeren in de toekomst van die gemeenschappen aldaar.
Wij vragen een ernstig engagement naar de toekomst toe van hen uit.
De schooltjes worden gerund door plaatselijke mensen, alles ligt in hun handen, enkel voor het financiële aspect zijn ze verplicht van aan ons verantwoording af te leggen,om te voorkomen dat er geld zou gaan naar zaken die niet passen in het project.
En tot onze spijt moeten wij regelmatig neen zeggen omdat het ons aan fondsen ontbreekt om de plannen die ze willen realiseren te financieren.
En zoals ik zei, onze boekhouding wordt publiek gemaakt aan alle leden en elke cent die uitgegeven werd wordt verantwoord en gestaafd met bewijzen.
Ik geloof niet voor 100%,maar voor 1000% in ons project, maar ik kan begrijpen dat mensen door miskleunen bij grote NGO's als FPI het vertrouwen verliezen in het ontwikkelingsgebeuren. Maar om daarvoor dan alle organisaties met een petekindsysteem over de zelfde kam te scheren vind ik nogal getuigen van verregaand negativisme.
Tenslotte nog even dit, om mogelijke misverstanden te voorkomen : de foto toont Marit met een pak in haar handen.
Dat pak is geen cadeautje voor haar alleen,maar bevat hoofdzakelijk schoolgerei als pennen,schriften,potloden e.d.
met de vermelding dat ze het dient te delen met haar klasgenootjes. Er zit slechts 1 kleine persoonlijke attentie bij, nl een knuffelbeestje.
Ook dat is één van de vaste regels bij ons, nl dat petekinderen geen bevoorrechte positie hebben t.o.v de anderen en dus zeker niet overladen worden met prachtige Westerse cadeau's.
En geloof me vrij,Cora, de kinderen én volwassenen daar weten echt nog wel wat delen betekent...