D'r is nog een boosdoener en die is zo mogelijk nog erger:
Onverschilligheid
Je maakt mij niet wijs dat de mensen op je werk die geen Max Havelaar wilden dat deden uit hebzucht. Want rationeel gezien zijn er nauwelijks argumenten om niet te kiezen voor Max Havelaar.
Want wie z'n nek een heel klein beetje uitsteekt ziet dat expoiteren van een automaat met Max Havelaar koffie net zo gemakkelijk kan als een automaat met Douwe Egberts koffie en dat het qua kosten nauwelijks uitmaakt en qua smaak...in my humble opinion: onzin.
Hier ben ik het volledig met je eens.
Het waren ook niet de collega's die negatief reageerden,integendeel, maar de directie die argumenteerde dat : 1. Max Havelaar of Wereldwinkelkoffie merkbaar duurder was dan de koffie die ze nu hebben.
2. De smaak duidelijk minder goed zou zijn. Wat niet waar is en beter zou zijn voor hen, want dan wordt er minder koffie gedronken( en misschien meer gewerkt :-\)
3. Ze het bestaande contract niet zo maar konden verbreken.
Datzelfde geldt voor multi-nationals. Met een klein beetje minder onverschilligheid kunnen aanzienlijke resultaten behaald worden. Een ding wat de documentaire heel erg goed laat zien is de onverschilligheid waarmee zowel politie als de multinationals omgaan met deze ernstige situatie. De enige inspanning die een multi-national op z'n minst zou moeten verrichten is er zeker van te zijn dat de cacao die zij kopen niet 'besmet' is met misdaden tegen de menselijkheid. Of er niet (letterlijk) bloed aan kleeft.Het verschuilen achter lokale cultuur is mijns inziens geen rechtvaardiging van daden. Zeker als mishandeling, vrijheidsberoving en het ontnemen van recht op onderwijs gelijktijdig plaatsvindt.
Ook hier ben ik volledig akkoord. Alleen kost een zulkdanig engagement geld,tijd,moeite en goede wil en dat is nou net hetgene dat ze er niet willen aan besteden.Zeer kortzichtig en daarenboven stom én arrogant.Maar zoals je terecht stelt, het laat hen onverschillig.
Een boycot bezorgt bedrijven een slechte naam en een hoop negatieve publiciteit: precies wat je nodig hebt.
Het verleden heeft reeds meermaals aangetoond dat er nog nooit een boycot iets heeft uitgehaald.Na enkele dagen of weken verzwakt de media-aandacht en keert men terug naar de oude geplogenheden.
Er zijn meerdere voorbeelden.Zo hebben we in Vlaanderen bvb Renault gehad.Renault sloot haar beste vestiging wereldwijd in Vilvoorde bij Brussel en zette in 1 klap 3.500 mensen op straat.Een sociaal bloedbad zonder voorgaande in Vlaanderen.
De week na de sluiting stegen de Renault-aandelen bijna 10% op de beurzen.
Er werd een boycot van Renault wagens en dealers gestart.
Resultaat : In België verkocht Renault dat jaar ongeveer 1.500 wagens minder dan gemiddeld.( Dat was ong. 1% minder)
Dit negatief resultaat werd echter ruimschoots gecompenseerd door de waardestijging van het totale Renault aandelenpakket.
Een jaar later bracht Renault de nieuwe Megane en steeg hun omzet tot ong 2% boven het gemiddelde.Renault bouwde dat jaar ook een nieuwe assemblagefabriek in Moskou die de productie van Vilvoorde overnam...
Ook de Coca-Cola boycot ten tijde van de laatste Irak-oorlog werd een fiasco omdat de mensen zo aan het product gewend en gehecht zijn dat andere argumenten worden opzij geschoven.
Coca-Cola publiceerde zelf een persmededeling waar in gesteld werd dat de Irakoorlog geen significante invloed zal hebben op hun omzet...
Het programma keert zich tegen de onverschilligheid en probeert mensen (inclusief die van het rechtsysteem) wakker te maken.
Dat is inderdaad een belangrijk positief element.Maar moet een Keuringsdienst niet objectief en onafhankelijk werken ?
Nogmaals: het is geen journalistieke reportage, maar een reportage van iemand die worstelt met een ethisch dilemma en daar voor zichzelf een uitweg voor probeert te vinden.
Die indruk had ik niet.De manier waarop het gebracht werd gaf mij eerder de indruk van iemand die een probleem wil bekendheid geven door er een sensationele reportage over te maken. En daar is op zich niks mee,maar dan moet de kijker wel het volledige verhaal krijgen en niet de bits&pieces zoals nu toch wel het geval is.
Een andere journalistieke benadering kan volgens mij minstens even effectief zijn als de aanpak die nu gehanteerd werd.