Tijd voor het vervolg....
Na het middagdutje meteen maar even wat proviand gekocht en iets gaan eten en dan om 19.00 uur begon de cursus (ik zal jullie maar niet vermoeien met de inhoud daarvan) geven door Alex (spreek uit Alec, want hij is Schots) en Alex (wat je gewoon als Alex uitspreekt want hij is Engels). Op zich wel een komisch duo, alleen wel erg veel grappen over de Britse schaakwereld zodat het voor vier mensen (een Pool, een Noor en twee Nederlanders) niet altijd even goed te volgen was.
Na afloop van de sessie nog even met de Noor, die ook nog niet echt een maaltijd had gehad, nog even gezocht naar iets eetbaars. Gek genoeg was op vrijdagavond al best veel dicht rond half 11. Alleen de KFC was nog open, dus daar maar wat gehaald en ons verbaasd over enkele Engelse pubers die zo vroeg op de avond al compleet wasted waren...
Dan maar gaan slapen en zaterdag op een redelijk normale tijd opgestaan om van het ontbijt te gaan genieten... Hmmmm, dat viel een beetje tegen.... geen plakken kaas of ham o.i.d. Het enige wat je op je brood kon doen was jam. En tja, het brood was ook niet echt lekker. Gelukkig waren er wel croissantjes dus daar maar eentje van genomen en het ontbijt afgesloten met roerei en worstjes... Had ik al gezegd dat Britten rare jongens zijn?
Na deel twee van de cursus samen met de Noor en de andere Nederlander wat gaan lunchen in het winkelcentrum. De lasagne smaakte goed en gaf genoeg energie voor de rest van de cursusdag. Na de cursus nog even in de toernooizaal gaan kijken (Het Brits kampioenschap) en dan op zoek naar een plek waar je sushi kon eten. Die vonden we in een of ander all-you-can-eat restaurantje... De sushi was echter niet van hoogstaande kwaliteit en voor de rest was er veel voorgefabriceerd eten. Er was ook wel een teppanyaki plek, maar daar stond helaas deze avond niemand achter. De toetjes, en de uiteindelijke rekening maakten nog iets goed.
Op zondag weer het ontbijt zoals hierboven al beschreven, en dan op naar de laatste cursusochtend. Voor de lunch weer naar dezelfde Italiaan als de dag ervoor, nu met een van de Engelsen en natuurlijk ook mijn Noorse vriend. Ditmaal gaf een pasta met kip genoeg kracht om het examen te maken.
Met dat examen was ik vrij snel klaar (na ongeveer 3 van de 4 uur die ervoor stond). Ik kon dus in de lobby gaan wachten op mijn medecursisten. Deze waren allemaal een stuk langzamer want pas een kwartier voor het einde kwam er weer iemand naar buiten. Na nog met iedereen wat nagepraat te hebben was het weer tijd voor de avondmaaltijd. Ditmaal vonden we een Indiër.... En tot onze grote verrassing werd ook hier het all-you-can-eat principe gehanteerd (zal wel populair zijn in Hull zeker)
Dan teruggelopen naar het hotel om in de bar nog even wat te drinken..... maar aangezien de bar vrij leeg was zijn we maar door de regen de stad in gelopen, om vervolgens uit te komen in een of ander heel fout kroegje waar mensen met enorm veel plakplaatjes al erg dronken waren, maar nog wel heel veel zin hadden in de door de dj meegebrachte karaoke-liedjes. Het zingen hebben we dus maar aan deze local heroes overgelaten, maar we hebben ons er wel geamuseerd... totdat om middernacht ineens het licht aanging en iedereen de kroeg uit moest..... ah, daarom waren ze dus zo vroeg op de avond al compleet dronken.
Nou ja, maar goed ook dat we rond die tijd eruit geschopt werden, want de volgende dag was het weliswaar niet al te vroeg opstaan maar toch ging de trein naar Londen al om 10.30 uur. Na het inmiddels gebruikelijke ontbijttafereel in dit hotel alles in mijn koffer gepropt en de kamersleutel ingeleverd bij de receptie. Op het station kwam de trein juist binnengereden. Dus nadat de mensen waren uitgestapt klommen de nieuwe reizigers de trein in.... Kennelijk mocht dat niet want de reis was pas over een half uur. Iedereen moest de trein weer verlaten en er stond een compleet lege trein te wachten op reizigers, terwijl de reizigers allemaal netjes op het perron aan het wachten waren..... Had ik al gezegd dat Britten rare jongens zijn?
Inmiddels begint het bericht al aardig lang te worden..... later misschien meer....
