De volgende weg bezochten we onderweg naar Bukkittinggi een waterval.
Hiervoor moest ik met mijn hoogtevrees deze hangbrug over
In Bukkittingi hadden we een dagje vrij, dat was wel heel erg lekker. Wel zijn we 's ochtends nog naar ondergrondse gangen geweest die door de Japanners waren gemaakt tijdens WO II. Indrukwekkend om te zien.
Na Bukkittingi gingen we door naar de Harau vallei, waar we in kleine hutjes sliepen. Het uitzicht was fabelachtig. Dit was ook de laatste dag dat we nog toeristen tegenkwamen. In de Harauvallei werd nog een wandeling gemaakt. In het begin vond ik het niet zo geweldig. Het was heel warm en we liepen eerst een lastig stuk door allemaal rijstvelden, maar daarna gingen we de jungle in en uiteindelijk kwamen we op de mooiste plek die ik ooit in mijn leven gezien heb. Mijn exacte woorden tegen mijn schoonzus waren: nu hoef ik in elk geval niet meer mee te doen met expeditie ronbinson. Het was een klein rotsstrandje met een waterval, omgeven door jungle en rotsen. Helaas echt niet in een foto te vangen, maar ik heb een poging gewaagd.
Na afloop gingen we naar een huis van de zus van de eigenaar van het gasthuis waar we zaten (geloof ik), daar leerden we hoe je echte Rendang moet maken en groentepannekoekjes. Het was echt super lekker.
Hierna door naar Bangko. Zoals gezegd een plek waar verder geen toeristen waren. En vanaf nu waren we in een gebied waar ook nooit toeristen komen. Kortom wij werden de toeristische attractie. Ik geloof dat ik op een stuk of 30 foto's ben beland. Minstens. Niet allemaal van verschillende mensen hoor. Maar meestal als er een iemand had gevraagd kwamen ze allemaal en moest je in alle mogelijke combinaties op de foto. Persoon A alleen, Persoon B alleen, Persoon C alleen, met z'n allen, Persoon A met Persoon B, Persoon A met persoon C etc. Helemaal leuk als er meer dan drie personen waren.
Ook werden we heel de tijd aangestaard en aangesproken. "Hello miss (of soms hello mister) how are you?" Leuk allemaal maar wel vermoeiend op een bepaald moment.
Van Bangko gingen we naar Lubuklinggau, hier zijn we op zoek geweest naar een Jappenkamp waar mijn opa heeft gezeten, we hebben we ongeveer de locatie gevonden, maar er was niks meer van over. Wel woonden er nog mensen, die er in die tijd ook al woonden en die konden nog wel wat vertellen. Verder hadden we een vrije dag en in Lubuklinggau is dus echt niks te doen, plus dat we ons ook niet heel fijn voelden op straat terwijl de hele tijd nagestaard en op een gegeven moment nageroepen werden. De hele middag dus lekker gelezen.
Daarna door naar de laatste stop Palembang. Een grote havenstad, maar ook niet een waar veel toeristen waren. We zaten hier in een vijfsterrenhotel. We zijn hier naar Plaju geweest de geboorteplaats van mijn moeder. Het is imiddels terrein van de Indonesische oliemaatschappij, een staatsbedrijf, dus er moest wat heen en weer gebeld worden voor we naar binnen mochten, maar we hebben daar wel het ziekenhuis gezien waar mijn moeder is geboren.
Laatste dagje nog een vaartochtje gemaakt, tussen alle fabrieken enzo door, kwamen we ineens op een prachtig eilandje met een boeddhistische tempel.
Daarna nog wat bij het zwembad gehangen. Volgende dag om 5.00 op, om 9.00 ging het vliegtuig. Om 11.00 kwamen we aan op Kuala Lumpur. 12 uur later zou ons volgende vliegtuig gaan, dus we hebben een hotelkamer geregeld en lekker de hele middag bij het zwembad gehangen. Deze keer gelukkig geen vertraging.
