Tokyo, here we come!
Een stad waar de meesten van ons zo graag heen willen dat het veel geld uit de pot heeft gekost. Of heeft dat te maken met een ultieme angst voor het rode scherm? Vierduizend euro is veel geld!
Maar het was zeker te verwachten dat er weinig lefgozers tussen zitten die de dreigende hand van Pieter Jan boven dat toetsenbord aandurven.
Het gaat hard tegen hard nu. Vertrouwen kunnen we wel vergeten en er zijn weer nieuwe jokers in het spel.
Het is duidelijk ieder voor zich, met alle intriges en verdenkingen die daarbij horen. En ik geniet er intens van.
De pot gaat maar heel langzaam omhoog, omlaag zelfs, en ik speel het spel heerlijk mee.
Laat de rest maar ploeteren. Ik ben benieuwd wat Tokyo me gaat brengen. Kom maar op!
Voor de volledigheid even het dagboek van afl.6
ik vind de zin "Laat de rest maar ploeteren" wel opvallend.
Hoefde de mol niet zo hoog te klimmen misschien?
