Ik stond bij de kassa van de Albert Heijn en voor me stond een meneer met zijn zoontje, die moet een jaar of 2 geweest zijn, met een enórme kar vol boodschappen. Dat jochie zat in het winkelwagentje en pakte steeds van alles uit die kar en wilde het in het vak voor de kassa leggen (met gekoelde drankjes). Toen z'n vader 'm corrigeerde verging z'n aandacht naar het schap rechts voor hem (voor mij links) vol met hondevoer, hij trok bijna een hele lading blikjes van het schap, dat kon ik gelukkig net voorkomen.
Toen de cassière eindelijk klaar was met het scannen van al die boodschappen, bleek het pinapparaat kapot en dat moest helemaal gereset worden. Dus dat jochie werd weer ongeduldig en begon in de inmiddels weer volle kar te graaien. De kassa naast mij was inmiddels leeg, dus ik verhuisde met mijn paar artikelen daar maar naartoe. Toen ik klaar was en weer langs die mensen liep (het pinnaparaat was nog aan het opstarten), gooide dat jochie ineens keihard een pot appelmoes op de groot. Die vader werd woest, maar ik moest oppassen dat ik niet keihard in de lach schoot, dus ik liep maar snel de winkel uit.
(Zo op schrift klinkt het een stuk minder grappig dan toen ik ernaast stond...)
