Gister heb ik me ziek gelachen op het werk: We gingen stopdans doen. De kinderen moeten dan dansen en als de muziek stopt, moeten ze helemaal stilstaan. Maar omdat sommige kinderen nauwelijks dansen en dan wel winnen, hadden we gisteren de regel toegevoegd: als je mooi danst, maar toch beweegt, mag je alsnog blijven staan. Uiteindelijk het tweede potje hadden we een jochie van vier (groot en klein, alles doet door elkaar mee bij ons, bij zo'n spel) en die was echt zo leuk aan het dansen. Helemaal uit zijn dak. Maar elke keer bewoog ie weer. Dus de ene keer zeiden we dat ie zo mooi had gedanst, maar vaak smokkelden we ook gewoon en deden we of we 't niet zagen. Uiteindelijk won het jochie dus. En de anderen helemaal juichen omdat ze het zo leuk vonden. Ze stormden allemaal op 'm af en tilden 'm op enzo, als ware hij een echte held. We hebben zo gelachen, eerst om het dansen van de jongen en dan de reactie van de andere kinderen. Super mooi.
Vandaag was het weer raak op werk. Mijn collega en ik gingen helemaal plannen hoe we de cadeautjes op een leuke manier bij de kinderen konden brengen. Uiteindelijk hadden we de zak verstopt. Toen ging een van de oudste meisjes mijn collega opbellen en doen of ze sinterklaas was. Ze deed dat zo mooi. Echt prachtig.
