De serie is al een paar maanden afgelopen,
Maar ik denk nog bijna elke dag aan je,
Elke keer als ik het forum bezoek,
Elke keer als ik naar mijn collage kijk,
Elke keer als ik een aflevering van een ouder seizoen terugkijk
En ik ben blij, dat we nog zo lang van je konden genieten,
Dat je zelfs de winnaar bleek te zijn.
Ik vind het daarom ook niet leuk,
Dat dit topic ineens op de tweede pagina staat.
Ik ben geen groot wonder in dichten,
Dit rijmt dan ook voor geen meter,
Maar het gaat meer om de gedachte erachter.
Ik hoop dat we je nog heel vaak terug kunnen zien,
Nog heel vaak van je kunnen genieten,
Zoals jij dat kon.
Zoals jij die berg op fietste.
Zoals jij het spel speelde.
Zoals jij met je medekandidaten omging.
Je was niet mijn Mol.
Maar wel mijn favoriete kandidaat.
Al vanaf de eerste aflevering,
Sprong jij met al je levenslust
Boven de andere kandidaten uit.
Toen ik het nieuws hoorde,
Was ik helemaal kapot.
Ik had geen trek meer in eten.
Ik kon me niet meer concentreren op mijn huiswerk.
Ik kon niet meer slapen.
Ik vond dit heel erg vreemd.
Ik kende je helemaal niet voor de serie.
En ik bleek niet de enige te zijn.
Dat applaus voor je, op de Fandag
Was oorverdovend.
Gigantisch onroerend.
Maar het is niet gek.
Want je verdient het.
Je speelde het spel geweldig.
Met al je energie.
En je vond het fantastisch.
Doodzonde, dat je niet van je overwinning kon genieten.
Frédérique, ik zal je nooit vergeten.
