Aflevering 7, Dagboek De Mol
DAGBOEK VAN DE MOL
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Ik heb behoorlijk in spanning gezeten dit keer. Niet alleen doordat ook ik op de hielen achtervolgd werd door die imposante gaucho’s. Dat was spannend en inspannend, maar bij lange na niet zo spannend als de vragenronde in de kapel.
Ik zat daar maar te wachten. Het was donker, een tot de verbeelding sprekende omgeving enkel verlicht door wat kaarslicht en iedere keer ging die piepende deur tergend langzaam open en zag ik wie ik voor mij had. Mij zagen ze niet. Of beter gezegd, mij herkènden ze niet. Maar dat zou wel kunnen gebeuren! Ik was benieuwd wie genoeg vragen zou beantwoorden, zodat ik mijn gezicht moest onthullen.
Dat is dus niet gebeurd en ik kan nu wel iets anders bekend maken: wat een stelletje slaapkoppen! De vragen waren zeker niet moeilijk. Jij wist de juiste antwoorden toch wel? Mijn eigen optreden daar voor die deur valt nu in ieder geval niet op. Slechter presteren dan de rest is een bijna onmogelijke taak. Jammer. Het had me wel uitdagend geleken om eens te kijken wat er zou gebeuren als ik mijn ware gezicht had laten zien aan één van de anderen. Wat jij?
