Ik weet nog de eerste keer dat ik kwarktaartpudding kocht.. Ging maar net goed
Ik liep door de winkel, met de kwarktaartpudding, en de winkel was verder helemaal leeg. Normaliter natuurlijk erg lekker, maar op zo'n moment.. soms wil je liever in de massa opgaan, bijvoorbeeld bij het afrekenen van een kwarktaartpudding.
Dus ik liep daar met mijn, verder lege, mandje door het lege winkelpad naar de kassamejuffrouw. Die had verder niets te doen en zat al reikhalzend naar me uit te kijken - je snapt het. Dus in een tijdsbestek dat het best kan worden omschreven als "een halve eeuwigheid" sjokte ik steeds langzamer naar de kassa toe. Uiteindelijk moet het toch, er is geen ontkomen meer aan. Je kunt ook wel de kwarktaarpudding terugleggen en onverrichter zaken weer naar huis - maar ik was vastbesloten.
Eenmaal bij de kassa, de volgende dialoog. "
Goedemiddag kassamejuffrouw" "
Hallo, je bent toch hulpdakdekker?" "
Ja."
Enfin, de spanning was om te snijden. Druppeltjes zweet parelden langs mijn voorhoofd. Ze zag haar kans en sloeg toe!
"
Zo-ho, kwarktaartpuddig?"
Paniek! Ze had me door! Wat te doen, fight or flight? Of ontkennen, ontkennen kan altijd! Rustig nu, je moet je niet laten kennen. Denk,
denk!
Terwijl ik de ene na de andere keus overwoog trok mijn leven aan mij voorbij. Ondertussen kwekte ze verder alsof er niets aan de hand was.
"
Dat is dan 1 euro 99."
Ik gooide mijn portemonnee op de toonbank, graaide naar de kwarktaartpudding en zette het op een lopen. Dat
nooit meer.
