Dinsdag was het 10 jaar geleden dat mijn vader stierf. 10 Jaar is best lang, eigenlijk een soort periode, hoe noem je dat. Morgen is de begravenis 10 jaar geleden. Ieder jaar, deze dagen, denk ik er heel erg aan terug. Aan zijn ziekbed, aan hoe we om beurten 's nachts bij hem sliepen de laatste weken, de begrafenis, de dagen ertussen en de tijd erna. Ik voelde me best okee, deze week, kon gewoon eten, alles ging goed. Maar opeens niet meer
en ben alleen thuis, K is werken, mn moeder is 150 km verderop in dr eigen huis. Die knop moet weer om