Ik ben zeer content met Tyson als winnaar, hij heeft een solide en indrukwekkende prestatie neergezet en in tegenstelling tot zijn twee vorige seizoenen erg weinig fouten gemaakt. Tyson wist precies wie zijn grootste tegenstanders waren en heeft ze op het juiste moment dichtbij gehouden en ook op het juiste moment geëxecuteerd. Zijn positie kwam pas enigszins in gevaar nadat Laura M. was weggestemd maar zelfs toen waren zijn kansen met de verborgen immuniteitsketting, twee loyale alliantiepartners en Redemption Island als tweede kans nog erg goed. Hij wist Ciera lang genoeg aan zijn zijde te houden en raakte haar als alliantiepartner pas definitief kwijt toen Gervase en Monica teveel informatie prijsgaven. Na de samensmelting was Tyson bereid om indien nodig risico’s te nemen om het eindspel dat hij in gedachten had intact te houden. Tyson speelde niet enkel om de finale te bereiken, hij speelde in tegenstelling tot een aantal andere kandidaten altijd voor de volle buit.
Gervase werd gezien als tweede viool en iemand die onterecht krediet probeerde toe te eigenen voor de prestaties van een ander. Afgezien van het winnen van één uitdaging en zijn vermeende betrokkenheid bij het omverwerpen van koning Aras had Gervase simpelweg te weinig wapenfeiten om zich te onderscheiden van Tyson. Hij probeerde een sociaal spel te spelen maar saboteerde dat vervolgens zelf door op verkeerde momenten een vreemd soort arrogantie tentoon te spreiden. Veel juryleden verwezen in de juryclips dan ook terug naar de eerste uitdaging waarbij Gervase bijna verdronk en naderhand reageerde alsof hij de uitdaging hoogstpersoonlijk had gewonnen.
Monica werd bovenal te volgzaam en irritant bevonden door de andere kandidaten. Zelfs Vytas de enige persoon die op haar stemde kon dat niet ontkennen. De allerlaatste eilandraad was wat dat betreft tekenend: Monica praatte op de verkeerde momenten, sprong op de verkeerde momenten in de verdediging en was niet in staat om in te schatten wat de juryleden van haar wilden horen. Enerzijds probeerde ze zichzelf als een slachtoffer neer te zetten en anderzijds poogde ze haar sleutelrol te benadrukken. Daarmee creëerde ze eerder verwarring dan verduidelijking. Ze maakte in de ogen van de juryleden namelijk nooit gebruik van die sleutelrol en werd derhalve eerder gezien als een te volgzame kandidaat dan iemand met een sterke machtspositie.
De juryleden wilden een krijgerstype belonen, iemand die net als velen van hen hard heeft moeten vechten en zich daarvoor niet excuseert door als een slachtoffer op te treden. Tyson voldeed aan dat profiel en was scherp genoeg om dat in de laatste eilandraad te benadrukken. Hij orkestreerde de teloorgang van zijn grootste tegenstanders, werd gezien als de strategische leider van de drie-eenheid, vormde op de juiste momenten sub allianties met de juiste personen, beteugelde en beheerste het gevaar van de verborgen immuniteitsketting én won de laatste twee cruciale immuniteitsuitdagingen.
