Een fabrikant van brandkasten had een stunt bedacht voor de beurs waar hij zijn nieuwste model aan het publiek presenteerde. Zijn kluizen konden de meest professionele brandkastkraker weerstaan, en dat vertelde hij tijdens de beurs ook vele tientallen keren per dag aan geïnteresseerde bezoekers.
Wie erin slaagde binnen 3 minuten de code te kraken, mocht de inhoud van de kluis, gegarandeerd (toen nog) 5000 gulden mee naar huis nemen. Talloze bezoekers gingen op de uitdaging in, maar dropen weer af, toen het ze niet lukte de code te breken.
Een jochie van 13 drong zich naar voren, en vroeg of hij het eens mocht proberen. Jullie raden het al: binnen 1 minuut had hij de loodzware deur open, tot verbijstering van de standhouder, en tot hilariteit bij de omstanders.
Met een grimas op zijn gezicht overhandigde de man de inhoud van de kluis aan de jongen, maar het pijnlijke was, dat zijn kluizen niet zo veilig voor onbevoegden leken te zijn als hij het publiek probeerde te vertellen. De omstanders dropen dus ook snel af, de standhouder niet begrijpend achterlatend.
Natuurlijk kwam de aap al snel uit de mouw: Ralph Inbar was verantwoordelijk voor deze stunt, samen met zijn verborgen camera-team. Hij had een collega van de standhouder bereid gevonden de code beschikbaar te stellen, en het joch dat de kluis opende, was als het ware zo van straat geplukt. Ook de omstanders zaten in het complot.
Aanvankelijk had deze affaire nog een vervelend staartje voor de loslippige collega: het kwam hem bijna op ontslag te staan, de standhouder kon het niet zo waarderen dat het vertrouwen tussen die twee was beschaamd. Door bemiddeling van de programma-makers ging het dreigende ontslag overigens niet door.
