Ik lees hier al een tijdje mee op dit forum en voel nu de behoefte om toch even te reageren met mijn perceptie over het uit de expeditie stappen na 16 dagen omwille van gebrek aan uitdaging.
Ook al was het na een tweetal weken expeditie bijzonder moeilijk voor de iets meer avontuurlijken, waaronder ik me toch ook wel durf bijrekenen, en stelde ik me ook wel eens de vraag van "Is dit het nu" terwijl er thuis nog een mooie vakantie wacht, toch was ik steeds sterk genoeg om vooruit te kijken.
Want...de eerste dag reeds heeft EP gezegd dat de volhouders de expeditie krijgen waarvoor ze zich hebben ingeschreven. Die boodschap heb ik mezelf steeds voorgehouden en was mijn motivatie om die final ten plaats te bereiken.
Dus opgeven omwille van gebrek aan uiidaging duidt naar mijn gevoel toch zeker wel op een gebrek aan wilskracht en doorzettingsvermogen.
En dat dit nu net twee belangrijke eigenschappen zijn om de expeditie vol te houden.
Of ik die final ten plaats nu bereikt heb of niet laat ik hier in het midden....
Hoi zeester,
Ik ben het echt 100% met je eens.
Zelf heb ik gewoon super genoten van alles wat WEL leuk en mooi is. En dat was elke dag toch weer veel. Al was het alleen maar de schitterende natuur waarin we mochten verblijven. (ok, de zandvlooien waren een minder prettig onderdeel)
Natuurlijk dacht ik ook soms aan de vele dingen die ik thuis nog had liggen om te doen (en dat is veel, geloof me: eigen zaak (van m'n man maar ik besteed er ook heel wat uren aan), full-time baan, groot gezin, mega-verbouwing) maar ik bedacht ook dat dit waarschijnlijk een eenmalige kans was, en die wou ik gewoon helemaal benutten en van genieten. Het is per slot van rekening "maar" 7 weken maximaal, en wat is 7 weken op een mensenleven?
En ik had thuis ook altijd geroepen: "ik zou NOOIT opgeven" en ik weet dat ik het mezelf heel erg kwalijk zou hebben genomen als ik me daar niet aan had gehouden. (ziekte ed natuurlijk uitgezonderd)
Ik wil alleen nog even zeggen: op het vliegveld, toen bleek dat we met 100 waren, was het voor mij natuurlijk ook even een teleurstelling. Maar direct daarna had ik zoiets van: ok, dan moet ik niet 15 personen wegspelen, maar 99. Ik ga ervoor!
Ik weet nu natuurlijk ook niet wie je bent, zeester, maar aangezien je er was, ken ik je: