Lieve allemaal,
Dit is heel erg off-topic, maar ik wil het toch heel erg graag met jullie delen. (modjes, als dit echt niet kan, wis dit bericht dan maar. Met mijn excuses.)
Ik ben de afgelopend twee weken bijna niet on-line geweest en heb ik de afleveringen maar met een half oog/oor gevolgd. We hebben 1 december namelijk een gewapende roofoverval meegemaakt. Klinkt heftig. Is heftig. Een pistool tegen het hoofd van mijn liefste. Gelukkig geen gewonden, wel al het goud gestolen. Na de eerste schrik blijkt ook de verzekering nog eens niet te dekken. Maar naast de zware financiele klap, is de schrik voorlopig het ergst. Alle lof voor de snelheid en aanpak van de politie. Tot nu toe helaas nog zonder resultaat. Slachtofferhulp leek ons eerst niet nodig, maar de angst is erger dan ik ooit had gedacht. Ik dacht dat ik stoer was. Ben ik ook wel, maar dus niet altijd. Langzaam gaat het gelukkig beter. We zijn de afgelopen 2 weken gewoon open geweest. Wel samen. Bij mijn baas was ik ziek gemeld en na een goed gesprek met de bedrijfsarts heb ik tot de kerstvakantie sociaal verlof gekregen. Dus we kunnen tot begin januari samen de winkel doen. Elkaar steunen. En dat is nodig. Het valt niet mee. Het is eng om de deur open te doen om een bel te monteren. Helaas, klanten kunnen niet zomaar meer binnen lopen. Maar het gaat beter en we komen er wel.
Nog even terug naar de expeditie. Ik zit met verwondering, bewondering en jaloezie te kijken. Wat heb ik maar een piepklein stukje mogen meemaken. Mensen, jullie doen het fantastisch!
Ik zal proberen de komende tijd wat vaker in de verschillende topics te posten. Want ik vind dit een superleuk forum met fijne mensen. En ook al ken ik de meesten van jullie alleen via jullie nicks: ik
