nee toch? jij hebt toch niet zelf opgegeven,maar was gewoon niet verkozen? Of sla ik nu de bal helemaal mis?
Ik ben dus wel één van de kandidaten, door sommige ook wel losers genoemd, die heeft besloten niet langer op het eiland te blijven.
Natuurlijk begrijp ik dat dat voor velen van jullie compleet onvoorstelbaar is, en dat was het tot voor kort voor mij ook. Bij eerdere Expedities vond ik het zelf ook altijd moeilijk te begrijpen dat mensen opgaven.
De voornaamste reden voor mij om vrijwillig te vertrekken was dat ik me ongeloofelijk irriteerde aan de sfeer en een groot deel van de mensen op het eiland. Ik ben niet echt een groepsmens en voor mij was de uitdaging om mee te doen aan Expeditie Robinson onder andere dan ook om te kijken of ik kon functioneren in een groep. Natuurlijk had ik daarbij wel een groepje van 8 mensen voor ogen en niet van 100.
Ik werd helemaal doodmoe van het geruzie, gediscussieer, geschreeuw en gedoe om me heen. Meestal probeerde ik me er zoveel mogelijk van weg te houden door bijvoorbeeld de hele dag aan de andere kant van het eiland te gaan vissen. Maar uiteindelijk moest ik wel steeds weer terug naar die groep en daar werd ik niet vrolijk van.
Ik wilde meedoen aan Expeditie Robinson om te survivalen en mijn lichamelijke grenzen op te zoeken, maar uiteindelijk had ik het gevoel in een soort slechte soap te zijn beland.
Als de ene discussie net voorbij was begon de volgende alweer. Verder irriteerde ik me mateloos aan de mensen die continue bezig waren om gefilmd te worden.
Ook het survivalen viel me erg tegen. We mochten ieder 3 items meenemen waardoor het eiland er uitzag als een soort camping. Ik heb mezelf vooral bezig gehouden met het bouwen van het kamp en vissen, maar ik had absoluut geen gevoel dat ik echt aan het overleven was op een eiland.
Uiteindelijk voelde ik me gewoon ongelooflijk nutteloos daar op dat eiland. Daarbij opgeteld het feit dat ik me 70% van de tijd absoluut niet prettig voelde in die grote groep zorgde ervoor dat ik het gewoon echt niet leuk vond.
Natuurlijk waren er een aantal mensen waar ik het ontzettend goed mee kon vinden. En zelfs met de meeste mensen waar ik me aan ergerde kon ik het goed vinden als ik er alleen mee was. Maar als ik dan hun gedrag in de groep zag ergerde ik me dood.
Ik snap natuurlijk wel dat er nu mensen zijn die zeggen 'als ik die kans had gekregen om mee te gaan was ik gebleven no matter what'. Maar begrijp goed dat ik niet eens mee was gegaan als ik had geweten dat we daar met 100 mensen zouden zitten. Ik ken mezelf namelijk goed genoeg om te weten dat ik dat afschuwelijk vind. Ik ben vier jaar militair geweest en tijdens mijn opleiding (in een groep van 2 x 30 mensen) heb ik me precies zo zitten irriteren als op het eiland. In mijn beoordeling aan het eind van die opleiding stond zelfs 'Irma weet de ergernis over de rest van de groep goed te verbergen'...hahahaha...
Het zou voor mij een uitdaging zijn om te zien of ik in een kleine groep wel zou kunnen functioneren, het was voor mij een nachtmerrie om het in zo'n grote groep te moeten. Zelf vind ik het ook jammer dat de productie hier niet eerlijk over is geweest, dan hadden ze namelijk iemand mee kunnen nemen in mijn plaats die wel gemotiveerd was geweest om in zo'n grote groep op dat eiland te gaan zitten.
Waarom ik niet met de eerste groep mee ben gegaan?
Ik geef normaal gesproken nooit op dus ik wilde het natuurlijk wel proberen en hoopte dat de groep héél snel kleiner zou gaan worden. Op een gegeven moment bleek wel dat dat niet zo zou zijn. Toen het duidelijk was dat Rudi en Ingeborg over ons zouden gaan beslissen wilde ik nog eerst de beslissing aan hen overlaten. Maar, ik ben nou eenmaal iemand die graag 100% controle heeft, zeker over mijn eigen leven, dus ik maakte toch liever die keuze zelf. Het was duidelijk dat er vooral veel vrouwen af moesten vallen om gelijke man/vrouw verhoudingen te houden. Ik wilde al helemaal niet dat er iemand die graag wilde blijven naar huis zou moeten in mijn plaats terwijl ik het niet erg zou vinden om te moeten gaan. Daarom ben ik zelf naar Rudi en Ingeborg gegaan om aan te geven dat ik niet in hun teams gekozen wilde worden.
Dat is zo'n beetje het verhaal. Now it's time for you to judge me
