Jolien ziet er mij een heel sterke vrouw uit, een stille werkster, en vooral iemand die ten volle geniet van het avontuur waar ze aan mag meedoen. Even konden we zien dat ze een klein beetje chagrijnig kan zijn, door de teleurstelling natuurlijk.
Op haar leeftijd -met alle respect dus- is meedoen niet erg evident. ALs je 22 bent slaap je wij wijze van spreken op een betonnen bankje in een voetbalstadion
, maar nadien wordt dat toch altijd wat minder logisch... Ik denk dat ze de mogelijkheden had om heel ver te komen, maar dat ze zich heeft vergist in het politieke en het sociale ginder op het eiland. 's Morgens de gordijntjes goedhangen aan haar bedje, lakentje goed leggen, dan Tai Chi op het strand, en daarna vlijtig meehelpen met het schelpjes en slakjes zoeken tussen de rotsen, maar door al het genieten vergeten zich duidelijk te profileren.
Spijtig, en heel erg voor haar... Ik gunde het haar wel om nog enkele weken te blijven.
