Ja, idd, ik kreeg maandag de uitnodiging in mijn mailbox, maar ik had het zaterdag al vernomen van Ryan : 5 juni ben ik zeker van de partij in dat hotel in Eindhoven met die toucan als logo
Die grot van de proef zag er voor ons ook heel erg Robinsonachtig uit Maartje, ik herinner me nog dat ik waanzinnig veel schrik had voor wat ons te wachten stond toen we met de boot wegvaarden om een proef te gaan doen, maar van zodra ik de ingang naar de grot zag, haalde mijn nieuwsgierigheid de bovenhand van mijn angst en ik raakte onweis geïntrigeerd door de locatie. Toen we eenmaal binnenkwamen werden alle verwachtingen ingelost, het was er adembenemend mooi en mysterieus !!!
Tijdens de proeven staan er soms minstens 10 camera's op ons gericht : ze willen shotjes(?) hebben vanuit elke hoek natuurlijk. En op zo'n proef heb je totaal geen contact met die mensen, het is enkel de ploeg die op het eiland komt (3 mensen) waarmee je wel eens een woordje kan wisselen, maar meer ook niet. Die sfeer was voor ons als Titanen veel losser trouwens dan tijdens de eerste expeditie van ieder van ons. Nu vonden er wel soms persoonlijke gesprekken plaats, maar dat gebeurde de eerste keer absoluut niet. En de ene ploeg is natuurlijk de andere niet of de ene reporter is natuurlijk de andere niet. En er was wel eens een cameraman die binnen de psychologische cirkel van 30 cm rondom jou binnendrong met zo'n gedrocht op zijn schouder en dat is behoorlijk irritant en zelfs redelijk respectloos, maar dat heb ik ook op een gegeven moment gezegd. Normaliter blijven ze toch minstens een meter van je vandaan.
Wat Ryan's duikbril betreft : Ryan is niet de persoon die zo'n ding voor zich alleen houdt, hij is heel genereus in die dingen, maar dat waren we allemaal, want Richard liet ook zijn mes door iedereen gebruiken, ik liet ook iedereen die het vroeg mijn lipbalsem met facor 20 gebruiken, .... Er was rondom de persoonlijke spullen een hele grote solidariteit. Vooral ook denk ik omdat ieder expeditielid toch wel zorg droeg voor de spullen, dat was wel even anders in mijn eerste expeditie trouwens, daar raakte iedereen steeds zijn persoonlijk mes kwijt en ze waren altijd boos omdat ik mijn mes nooit kwijtraakte en zelfs met de enige hakbeilen die we hadden werd heel onvoorzichtig omgesprongen. Ik weet niet of iedereen hiervan op de hoogte is, maar de scherpe snee van een hakmes gaat er vlugger af als dat met zand in aanraking komt, maar hoeveel maal ik ook zei dat ze dat mes niet in het zand mochten steken, maar beter in een boom of in de kist, er werd helemaal geen aandacht aan besteedt. Echt een wereld van verschil in mentaliteit tussen sommige kampleden van mijn eerste expeditie en de mensen die nu meededen.
