Makkelijk bereikt.....het is maar wat je makkelijk noemt 
. Ik bedoel....ik geef het je te doen op Miniloc met drie vrouwen overleven..... 
In het dagelijks leven lijkt dat wellicht meer dan mooi....maar geloof me.....de waarheid is anders!!!!!!!!! Geen slechte praat over de vrouwen hoor...zeker niet, maar het vereist redelijk wat geduld en inzet om alles op de rit te krijgen. Neem dan b.v. Lydia en Fleur...deze twee hebben de eerste dagen behoorlijk wat energie gezogen, al liet ik dat zelf dan ook toe, omdat ook ik graag zag dat ze dit positief zouden ervaren en niet het hele kamp in een soort of negatieve sfeer zouden drukken.
En idd...ik heb geen eilandraad mee hoeven maken, geen complotten, geen ruzie of noem het maar op. Hoe ik dan in het kamp gestaan zou hebben....ik denk op de zelfde manier zoals ik dat nu gedaan heb....puur mijn gevoel volgen en vandaar uit actie ondernemen....zoals ik al eerder schreef...zou ik op een maatje binnen de expeditie moeten stemmen...wie het ook is.....dan deed ik dat! Maar wel openheid van zaken! De gedachte...''sterke schakels er eerst uit''...gaat er bij mij niet in. Ik wil graag strijden en op een waardige en eerlijke manier de eventuele eindstreep halen.....en dan is strijden tegen een meerdere voor mijn gevoel de enige manier. Ik zou mezelf niet recht in de ogen kunnen kijken als ik door liegen, bedriegen of door bewust zwakkere te verslaan ver zou komen......maar goed...ik denk dat ik dat in 2003 wel heb laten zien hoe ik daar tegenover sta 
Mijn reactie hier wordt erg mosterd na de maaltijd (had ik van de week maar eerder tijd gehad om te reageren...
), want vanaf nu zal het forum natuurlijk in een grote felicitatieroes terecht komen, en volkomen terecht. Maar goed, ik wil het toch nog even kwijt, en hoop dat je er je ogen nog even over wilt laten gaan tussen de glazen Champagne door
.
Ik ben kennelijk niet helemaal duidelijk geweest met mijn vraag, en ik begrijp je reactie. Maar ik bedoelde absoluut niet dat jouw expeditie op zich makkelijker is geweest dan die van de anderen. Integendeel. Vond Richard's visie vanavond wel komisch in dat verband. Die sprak uit dat een expeditie-met-eilandraad zwaarder was dan een expeditie-met-d'rop of d'ronder-proeven. Dat vond ik nogal boud gesproken voor iemand die zich vanaf de samensmelting in een veilig complotbedje heeft mogen wentelen en dus geen moment meer strijd heeft hoeven leveren om erin te blijven.
Laat dus duidelijk zijn dat ik volkomen onderstreep dat jouw expeditie op geen enkele manier makkelijker is geweest. Waar mijn opmerking 'makkelijk bereikt' op sloeg was op het feit dat je voor mij (en voor meer kijkers) de gedoodverfde winnaar was, alleen al omdat die anderen het niet waren met hun gemakzuchtige strategie. Die status van favoriet was dus 'makkelijk bereikt', hoewel je dat ook weer niet al te letterlijk moet nemen, want als Lydia door was gegaan had ik er niet zo over gedacht. Maar in dat licht was ik dus heel benieuwd hoe jijzelf in die andere groep zou hebben gestaan, en (want dat is natuurlijk altijd moeilijk te bepalen achteraf) hoe je over die gemakzuchtige strategie dacht (die de expeditie na de samensmelting eerlijk gezegd voor Jennifer, Richard en Frank eerder MAKKELIJKER gemaakt heeft, want het was gewoon een kwestie van poppetjes wippen, en dan het liefst de sterkste poppetjes eerst). Je reactie
"Ik zou mezelf niet recht in de ogen kunnen kijken als ik door liegen, bedriegen of door bewust zwakkere te verslaan ver zou komen" spreekt daarbij boekdelen dus vraag beantwoord wat dat betreft.
Ik hoop dat ik het zo duidelijker gemaakt heb. In ieder geval heb ik zitten juichen vanavond. Man, die inhaalrace!!! Vond van de vier terugblikken jou al als sterkste uit de bus komen. Jij was
inderdaad zo'n beetje de enige die de moeite nam in Björn te investeren en te trachten tot hem door te dringen (en met succes). Verder ben je een doorzetter, een fighter, een positivist (iets waarin Jennifer en Richard bijvoorbeeld door de mand gevallen zijn, want die hebben zich duidelijk bij herhaling mee laten slepen in negativisme) en je bent flexibel. Op het moment dat Lydia omsloeg was jij ook bereid om te slaan, in plaats van te blijven hangen in haar eerdere gedrag (wat heus heel veel mensen gedaan zouden hebben ; zo van 'eens een zeurkous, altijd een zeurkous'). Je bent duidelijk bereid om ieder mens en iedere situatie te benaderen en te beoordelen alsof je hem/haar voor het eerst ziet, altijd weer. Zoals een Robinson betaamt. Dat maakt een mens flexibel en sterk.
Van harte proficiat dus!!! De strijd der Titanen heeft een zeer bevredigende uitslag opgeleverd!
