Als we niet mogen 'oordelen' over Jennifer, dan vind ik dat we ook niet zo voetstoots aan moeten nemen dat Douwe niets uitvoerde. Dat weten we namelijk alleen a.h.v. de uitlatingen van bepaalde personen en van korte, uitgesneden fragmenten waarin je hem op het strand ziet slapen. Opvallend is dat tijdens de vorige afleveringen iedereen Douwe een toffe, ontspannen peer vond, en nu ineens een luie, lastige donder. In die zin - jawel - ook voor mij een lesje: we denken allemaal wel degelijk precies datgene dat men ons wil laten denken.
Ondertussen (ik bén me er dus van bewust) zullen we het toch met die beelden moeten doen. En via die beelden is het niet een vermeende hardheid bij Jennifer die ik naar vind om te zien. Ik hou juist van hard, omdat hard eerlijk is. Het is ook niet dat ik haar Robinson-onwaardig vind, want ik vind haar wél Robinson-waardig.
Alleen vind ik haar dus erg rechtlijnig overkomen in haar reacties op anderen, en wat erger is (voor mij): die rechtlijnigheid draagt ze op een vrij agressieve manier uit en ze konkelt erover met anderen, op een zeer compromisloze wijze. Als ze signaleert dat Jakobien uit de strijd is gewipt, dan haalt ze daar onmiddellijk publiek bij (in de vorm van Richard) en bouwt er meteen een geheel eigen scenario omheen. En dát, lieve kijkbuiskindertjes, bevalt mij dus niet in haar (zoals zij overkomt op mij als kijker hetgeen dus niet betekent dat ze ook echt zo is maar zo komt ze dus over. Op mij. Als kijker).