Net in het programma Thuis op Talpa had ie het over het feit dat ie met haar een nacht in een hut had liggen praten over het leven enzo en dat ie "de muur om haar heen niet kon slechten", en daardoor zo is gaan reageren en dat het ook kwam door het weinige eten.
Hij begon al 'zo' te reageren toen ze het strand op wandelden en dat matras zagen. Toen hadden ze volgens mij in nog niet één hut gelegen. En weinig eten, daar hebben alle Robinsonners last van, maar hij is de eerste die er dit soort verschijnselen bij krijgt.
Maar goed, een kat in het nauw maakt rare sprongen, zullen we maar zeggen.
Och och, wat hij maar niet lijkt te begrijpen met zijn praat over 'niet alledaags' zijn en 'recht-voor-zijn-raap', is dat die eigenschappen niets te maken hebben met het niet in de waarde laten van een ander persoon. Hij heeft Esther willens en wetens af willen breken (letterlijk, hij vond dat ze uit zichzelf moest ophoepelen, dat was zijn enige doel), en dat praat hij echt niet meer recht.
Niet doorsnee zijn, recht-voor-zijn-raap zijn, ik vind dat over het algemeen deugden. Maar John deugde daar op dat eiland niet. Zo simpel is het echt.
