Waarom heb je je opgegeven voor Expeditie Robinson?  Lag de uitdaging voor jou hierbij op fysiek of op sociaal vlak?
Ik ben altijd op zoek naar nieuwe dingen en uitdagingen die je leven een beetje kleur geven. Expeditie Robinson paste in dat plaatje, ik heb alleen getwijfeld of ik wel aan een tv-programma mee wilde doen, maar ja, hoe krijg je anders de kans om zoiets ooit mee te maken? De uitdaging lag voor mij vooral op mentaal vlak, ik wilde kijken of ik in zulke omstandigheden mijn positiviteit kon bewaren en kon blijven lachen.

Had je vantevoren ook een bepaalde tactiek bedacht voor de expeditie?
Ik had niet echt een tactiek bedacht, maar er natuurlijk wel veel over nagedacht. Dingen als hard werken, niet zeuren en niet roddelen waren wel dingen die ik vantevoren had bedacht waarmee je een beetje een voorsprong kunt houden. En die drie dingen heb ik allemaal tot aan het laatst goed vol kunnen houden, ook al suggereerde de montage soms anders...

Direct in het begin van de expeditie moet je van de boot springen en naar een eiland zwemmen (in je partykledij). Was je niet geschokt door zo’n plotseling begin?
We hadden wel al een beetje een vermoeden dat er iets zou gaan gebeuren, maar op het moment zelf schrik je natuurlijk toch. Ik kan me dat nog zo goed herinneren, dat ik daar in het water lag met die rok tussen mijn tanden, het enige dat ik dacht was: ‘ik ga niet naar huis, ik ga niet naar huis’.

Dan kom je op een eiland met alleen nederlanders. Was dat inderdaad zo’n vergadercultuur als ze ons willen doen voorstellen? Hoe heb je het nederlandse kamp ervaren?

Ik vond het jammer dat het Nederland –Belgie was, ik heb dat nationalisme niet in me, ik had liever de gemengde kampen gehad en vond het dan ook erg leuk dat ik later mocht wisselen van kamp! Het Nederlandse kamp was erg leuk hoor, we hebben veel plezier gehad, heel veel gelachen. En over het vergaderen, totaal overdreven, maar ja, dat is televisie, laat je niks wijsmaken!

Plotseling wordt je gekozen voor het andere kamp en kom je in een groep terecht die eigenlijk al besloten hadden om jullie eruit te stemmen. Had je dat snel door?
Ik voelde me wel kwetsbaar natuurlijk toen ik daar aankwam, maar had al snel door dat Mitch niet zo goed lag bij sommige mensen. Daarnaast werd ik al heel snel door hen geaccepteerd en voelde ik me er volledig thuis, ik heb het daar geweldig gehad!

Matthias kiest jou om mee uit eten te gaan. Was je verrast?
Nee, Mat en ik konden het vanaf mijn eerste dag bij de Belgen al goed vinden, die band is alleen maar gegroeid. Frank en ik zouden ook precies dezelfde keuze gemaakt hebben wie we zouden meenemen op dat uitje, wij drieen hadden toen namelijk al een hele goede band.

In de laatste fase van het spel lijken de irritaties en tactische zetten toe te nemen, vooral na de terugkeer van de afvallers. Voelde je je hier ongemakkelijk bij of  had je het idee dat je ‘in control’ was?

Ik ben heel gevoelig voor de sfeer in een groep. Toen de afvallers terugkeerden was de sfeer echt vreselijk, daar voelde ik me even ongemakkelijk bij, maar het wakkerde mijn strijdlust alleen maar aan. En vanaf het moment dat Mick eruit ging keerde de sfeer in het kamp weer voor een groot deel terug, los van enkele irritaties ten opzichte van een paar mensen konden we allemaal goed samenleven.

Het lijkt het alsof Ronald totaal niet op de hoogte is van je groeiende weerstand tegen zijn tactiek. Heb je hem dit niet verteld? Of drong het gewoon niet echt tot hem door?
Daar is inderdaad veel misverstand over geweest. Fijn dat ik dat even kan ophelderen. Toen Ronald met de afvallers terugkeerde was hij veranderd en zijn band met Mick irriteerde mij mateloos. Ik was dan ook ‘blij’ dat wij samen die eetproef wonnen, want ik wilde graag even met hem praten en om wat opheldering vragen. Ik ben in dat gesprek heel eerlijk geweest en heb mijn wantrouwen naar hem uitgesproken en om opheldering gevraagd, over het geld, over Mick en over zijn belofte nooit op mij te stemmen. Het was een goed gesprek en ik was zelfs zo naief te denken dat hij eerlijk tegen me was geweest. Vlak daarna hoorde ik van Mat dat hij dus tegen hem had gezegd dat ik wel degelijk boven aan de lijst stond om weggestemd te worden. Toen is er iets geknapt, ik haat mensen die liegen, zeker als ik ze volledig een nieuwe kans geef en vraag om eerlijkheid, want dat had ik gedaan tijdens dat etentje. En toen dacht ik ook: bekijk het maar, als jij tegen mij liegt, waarom zou ik dan nog eerlijk tegen jou zijn?! 

Waarom was je zo hard tegen Klaar toen ze die garde voor je had gemaakt? In hoeverre was haar charme offensief anders dan dat van jou bij de Belgen? Klaar en ik waren water en vuur. Wij mochten elkaar niet vanaf dag 1, zij had een enorme hekel aan mij, ik vond haar vooral gewoon irritant.  Ik wist gewoon niet wat ik met haar actie aan moest, ik voelde me echt in de maling genomen, omdat ik wist dat ze zo’n hekel aan me had. Ik vond dat nep en ik vond dat als ik er op in ging en aardig ging doen, dat ik dan zelf ook nep was en ik heb een hekel aan nep. Het was een hele rare situatie, ik begrijp nu dat ze wilde proberen opnieuw te beginnen en me eens te leren kennen, maar dat zei ze niet, dan had ik er nl heel anders tegenover gestaan. Ik sta nog steeds achter wat ik heb gezegd, maar ik had wel een beetje minder hard kunnen zijn...
Ik vind het eigenlijk wel een compliment: charmeoffensief! Ik kende niemand bij de belgen, het was voor mij een nieuwe groep, beginnen vanaf een 0-punt, de mensen allemaal leren kennen en hen mij leren kennen. Klaar’s charmeoffensief  daarentegen naar mij was niet vanaf een 0-punt, ze mocht me niet, dan is een charmeoffensief heel anders, dat voelde als ‘doen alsof’ op dat moment en daar hou ik niet van... Dat zij haar best deed om bij de anderen in de smaak te vallen, dat moet ze zelf weten, dat bedoelde ik ook niet toen ik het had over het ‘naar binnen likken’, dat ging over haar veranderde houding ten opzichte van mij!

Je hebt veel proeven gedaan (en ook nog gewonnen). Wat was de allerleukste proef om te doen? En welke de vervelendste?
Ik vind proeven waarbij ik kan nadenken superleuk. Ik miste het om met mijn hoofd bezig te zijn, je wordt dom daar op dat eiland! Ik vond de quiz het leukst, maar eigenlijk alle proeven waarbij je moest denken waren leuk, en natuurlijk ook omdat ik ze allemaal gewonnen heb.(haha) De vreselijkste proef was de duikproef samen met Patrick in het begin van de expeditie, dat was zo ontzettend zwaar, deed pijn aan je oren enzo, dat was gewoon niet leuk meer. En ook omdat ik het daar verpest heb, ik moest gewoon even pauzeren, want ik kon gewoon niet meer, daarom hebben we ook verloren toen, dat was echt balen...

Je onvermogen om vuur te maken is bijna spreekwoordelijk geworden in deze expeditie. Had je dit niet geoefend vantevoren. Of kon je het wel, maar zat het in de proeven tegen?
Ja, echt grappig inderdaad en ontzettend stom! Nee, ik had niet geoefend, dat vond ik zo suf. Het was zo dat op het eiland er een soort ritme ontstond van takenverdeling. Ik kookte meestal en zorgde voor brandhout. Het vuur maken deden Frank en Ronald eigenlijk altijd. Ik maakte ook wel eens vuur, maar nooit met die stomme magnesiumstick, ik gebruikte dan de gloeiende kooltjes van het kampvuur van de dag ervoor en dat ging prima. Ik kan dus best vuur maken, maar niet met zo’n stomme magnesiumstick... och ja, eigen schuld, dikke bult!

Bij die allerlaatste proef. Het leek alsof je zelfs probeerde de kokosnoot uit te wringen op brute wilskracht. Kun je beschrijven hoe je deze proef hebt ervaren (van begin tot eind)
Toen we die brief kregen besefte ik al dat ik het 't moeilijkst zou krijgen, omdat het overwegend een fysieke proef was, dan heb je als vrouw toch een achterstand, behalve als je Shanny heet! Met de kokosnoot, dat was gewoon pech, omdat ik net niet genoeg sap had om er met 1 een potje te kunnen vullen, ik moets dus een tweede openen. Daarna het kanoën, dat ging beter dan ik dacht, ik heb daar zelfs wat ingehaald op Mat, maar daarna weer verloren met het door het water banjeren. En ja, dan heb je al een achterstand en dan moet je nog vuur maken ook...

Wat heeft de expeditie jou opgeleverd? En wat was je mooiste ervaring? Wat was je vervelendste ervaring.
De expeditie heeft eigenlijk alleen een hele mooie herinnering opgeleverd, ik heb niet heel veel geleerd of zo. Ik denk dat ik vooral bevestigd ben in wie ik ben en hoe sterk ik ben, dat is het mooiste wat ik eruit geleerd heb, dat mijn zelfbeeld klopte. Mijn mooiste ervaring is de hele tijd op het eiland, ik was elke dag heel gelukkig, heb nog nooit zo goed geslapen als daar, nog nooit zo rustig en sereen geweest... mmm, zou dat zo weer doen. En de vervelendste ervaring? De uitzendingen! Elke week weer bang zijn wat ze van je maken en hoe ze dingen verdraaien, daar heb ik heel veel moeite mee gehad. En dat is ook de reden dat ik nooit meer mee zou doen, het hele tv gebeuren, dat is me vies tegengevallen. De dag dat ik uit de expeditie kwam voelde ik me zo trots, zo tevreden over hoe ik alles had gedaan en dat gevoel is weggenomen door het zien van de uitzendingen. Je ziet niet jezelf, je ziet een klein deel van jezelf of zelfs iemand die je helemaal niet bent, heel erg vind ik dat!

Hoe zijn de reacties in je omgeving/familie geweest? Herkennen ze Marjolein in het beeld dat ze voorgeschoteld kregen?
Reacties zijn alleen maar positief, maar ze zien ook maar een heel klein deel van wie ik ben, gelukkig hebben zij mij om de dingen te verduidelijken en te relativeren...

Wordt je op straat herkend? En zo ja, hoe zijn daar de reacties?
Ik word wel herkend ja, gelukkig niet continu, maar het gebeurt wel ja. En het is erg leuk dat echt iedereen zo positief reageert, iedereen heeft vooral veel waardering voor het feit dat je hebt meegedaan en het zolang hebt volgehouden. En het is fijn te merken dat mensen door hebben dat ze naar een gemanipuleerde werkelijkheid kijken, mensen zijn slim genoeg om daar dus door heen te prikken.

Je ziet zes maanden later opeens televisiebeelden die het beeld dat je meenam van het eiland kunnen beïnvloeden. Is dat bij jou gebeurd. Ben je af en toe (onaangenaam) verrast geweest door de uitzendingen?
Ja, zoals ik al zei is dat beeld totaal veranderd, die trots, dat gevoel is weg. Ik hoop dat dat weer terugkomt ooit... Ik ben wel vaker onaangenaam verrast geweest door de uitzendingen. Ik vond het vreselijk dat ze me naakt onder de douche lieten zien en ook nog suggereerden dat Mat en Frank mij konden zien. Dat was natuurlijk onzin, zij zaten in een totaal andere kamer. En ze hadden hen ook gefilmd, maar alleen mij hebben ze laten zien, daar heb ik goed van gebaald...
Daarnaast heb ik een redelijk goed zelfbeeld en weet ik ook dat ik soms hard, arrogant en bitchy kan zijn. Als mensen tegen me liegen of met me spelen, dan wordt ik zo ja. Maar wat ik heel erg vond was dat er soms gedaan werd alsof ik roddelde, want dat is net een eigenschap waar ik een hekel aan heb en waar ik niet aan mee doe. Als ik iets over iemand zeg weet die persoon het ook, zelfs Ronald was ik eerlijk tegen geweest, maar die heeft misbruik gemaakt van mijn vertrouwen.

Je vertelde laatst dat je niet mee wilt doen met All Stars. Kun je uitleggen waarom niet?
Ik wil gewoon nooit meer meedoen met een televisieprogramma, nooit meer de montage van mijn eigen leven uit handen geven aan iemand anders. Ik heb het ongelofelijk gehad op het eiland, dat zou ik zo weer doen, maar nooit meer met een camera op mijn neus!