Aflevering 6

In de Mangrove is de sfeer gespannen na het leegroven van Kamp Noord. Klaar kon het niet aanzien hoe haar teamgenoten, Ernestine en Mick, meedogenloos de laatste korrels rijst van de bewoners meenamen. Ze kom het niet aan, zegt ze zelf bij terugkomst in het hutje. Mick snapt haar niet, het is een spel en daarin moet je hard zijn. Er wordt een maaltijd gekookt van het gestolen voedsel maar Klaar voelt zich er niet lekker bij.

Na de ruzie in hun kampje is Ernestine aan het einde van haar latijn, ze is het geruzie zat, ze kan Klaar en Mick allebei niet meer luchten of zien en is het opgesloten zitten zat. Er volgt een zeer emotionele uitbarsting bij Ernestine en ze geeft aan nu echt naar huis te willen. Ze zit er al vanaf de eerste dag en dat is nu al een dag of zeventien en haar grenzen zijn bereikt. De volgende ochtend trekt ze erop uit en ontloopt daarbij Klaar en Mick. Ze gaat mediteren op het strand om weer een beetje tot zichzelf te komen. De sfeer blijft gespannen.

Na de uitbarsting van Ernestine horen ze ineens ergens verderop harde muziek. Even zijn ze alle drie compleet van slag bij het horen van muziek na zo'n lange tijd maar het maakt ze toch erg nieuwsgierig. Ze besluiten te gaan kijken aan de rand van de Mangrove waar de muziek vandaan komt.
Bij het strand aangekomen zien ze de boot met de andere expeditieleden voor anker liggen en de mensen feesten. Pijnlijk voor hen om te zien maar ze genieten wel even mee van de muziek. Opeens zien ze dat Shandinella hun kant op wijst en snel duiken ze de bosjes van het moeras in. Ze zijn ervan overtuigd dat ze niet gezien zijn en net op tijd zijn weggedoken.

Nadat ze moesten gevluchten om niet gezien te worden keren ze terug in hun luxe onderkomen. Ze zijn, door wat ze gezien hebben, inmiddels ook op de hoogte van de samensmelting. Klaar loopt de expeditie door qua afvallers en gebeurtenissen. Om het inzichtelijk te maken maakt ze gebruik van kleine steentjes en tekeningetjes. Na deze primitieve wiskunde achtige berekeningen beseffen ze dat de andere expeditieleden nu, gezien het aantal huidige deelnemers, gezamenlijk verder gaan en zij nog steeds in het moerashutje ondergedoken zitten. Geen prettig idee...

Eindelijk komen daar de verlossende woorden van de regie... Ze mogen de mangrove verlaten! Omdat de eilandbewoners vertrokken zijn naar een ander eiland in verband met de samensmelting mogen de mangroofjes zich weer vrij over het eiland Si Mirat bewegen en mogen ze een kamp bouwen in het voormalige Kamp Zuid. Daar zullen zij hun expeditie voortzetten. Blij en opgelucht vertrekken ze met hun weinige spulltjes naar hun nieuwe woonomgeving. Een heerlijk gevoel van vrijheid overmeestert hen bij het naderen van het strand.

In hun nieuwe kamp doen ze hun best om er iets gezelligs van te maken en alle ruzies, onenigheden, conflicten en irritaties lijken verdwenen. Ze krijgen de mededeling dat ze mogen gaan beslissen over het lot van de eerst volgende nieuwkomer. Zij mogen beslissen of de volgende mag blijven. Hun beslissing moet echter wel unaniem zijn. Al snel mogen zij Shandinella verwelkomen. Na een enthousiaste begroeting horen ze Shandinella helemaal uit over alle gebeurtenissen op het eiland terwijl zij in het moeras zaten.

Binnen vierentwintig uur moeten ze beslissen of Shandiinella mag blijven. Shandinella en haar nieuwe teamgenoten bouwen een prachtig luxe toilet in deze vierentwintig uur. Ze zijn blij met haar komst en besluiten dan ook unaniem dat zij mag blijven. En op hun vraag antwoord zij dan ook "ja, ik wil"! Shandinella had een blik rijst en een fles wijn meegekregen, deze mocht alleen open als zij mocht blijven en aangezien dat ook het geval is, openen ze blij de fles wijn en proosten op hun nieuwe team!