Psychologische oorlogsvoering

Zoals al eerder duidelijk voor ons allemaal wordt ER steeds meer een psychologisch spelletje. De ingeslagen weg heeft succes en dit succes willen de programmamakers uitbuiten. Dit betekent dat zij constant zoeken hoe ze de deelnemers kunnen verrassen.

Dit seizoen begon wat dat betreft al heel duidelijk, een jacht dobberend in een tropische setting, de deelnemers in hun cocktailoutfit op het dek, een brandende tropische zon, lekkere hapjes en drankjes en dan plotseling de melding dat het spel is begonnen. De deelnemers moeten naar het eiland zwemmen en in een kooi klimmen. Degene die als laatste overblijft, moet uit de expeditie.

De beelden tonen dan de grote verassing op de gezichten van de deelnemers, hoorde ik het goed? Is dit een grap? Dit kan toch niet? Ongeloof alom. Toch probeerden enkele deelnemers zich uit de groep los te maken, weg te sluipen om zo een kleine voorsprong op te bouwen. Nadat de eerste deelnemer in het water lag volgde de rest snel, als een kudde schapen waarvan er een over de dam is.

Aangekomen in de kooi wacht de deelnemers een volgende schokkende ontdekking. De Belgen moeten blijven. Maar niet getreurd, samenzang, belgische gezelligheid, de Belgen gaan ervoor. Een dag later is het hosannagevoel wel gezakt. Plotseling duikt Ernst Paul op, hij vraagt kort of ze het nog volhouden. De groep geeft aan van wel en verwacht waarschijnlijk dat ze eruit worden gelaten voor een proef die de afvaller zal bepalen, maar Ernst Paul verlaat ze weer en ze blijven (alleen) achter.

Uiteindelijk volgt hier ook een afvaller en langzaam ontwikkelen de beide kampen zich goed. Er ontstaat verbroedering, een kamp gevoel, solidariteit en een echte strijd tussen Nederlanders en Belgen. Iedereen lijkt zijn plaatsje te hebben gevonden. En dan als donderslag bij een heldere hemel moeten de deelnemers een herverdeling ondergaan.

De ontzetting is op de gezichten te lezen. Het hechte Belgische groepje dat besloten heeft niet op elkaar te stemmen wordt bruusk uiteengerukt. Vaste waardes worden in een klap teniet gedaan, zekerheden zijn in een klap weggevaagd. Twee Nederlandse en twee Belgische deelnemers worden uit hun vaste groep en routine weggeplukt en overgeplaatst naar de “ vijand “. De kaarten zijn in een keer opnieuw geschud. Waarbij de klap voor de vier overgeplaatste deelnemers het grootst is. Als zij dan ook nog tegen elkaar en dus tegen hun oude kamp moeten strijden, wordt de situatie nog eens verhard.

Na deze "titanenstrijd" blijkt dat vooral de verliezers van deze strijd het moeilijk gaan krijgen. Marjolein is al snel bezig met een strategie waardoor zij haar kansen hoopt te vergroten. Patrick krijgt het heel moeilijk en besluit te stoppen. In het andere kamp krijgt Mohamed het na eerste bewondering voor de mede door hem gewonnen proef en dus een ruime hoeveelheid voedsel, het ook moeilijk. Zijn nieuwe kampbewoners kennen en begrijpen hem niet en mede als gevolg hiervan ontwikkelt zich een ruzie waarvan Jeroen op slinkse wijze probeert te profiteren….. een echte voetbaltruc, zoeken naar een transfer midden in het voetbal seizoen maar dan toch blijven.

Voorlopig zullen de deelnemers en kampen de kans krijgen zich weer te settelen. Waarbij de invloed van de andere nieuwigheid, de mangrove kandidaten die voedsel stelen ook nog eens verstrekkende gevolgen kan hebben. Maar dat kijkbuiskinderen is weer voor een volgende keer.

Deze ER kent een record aantal deelnemers die zelf vrijwillig de expeditie verlaten. Komt dit door de psychologische oorlogsvoering of niet?

Het wachten is nu op een nieuw konijn uit de hoge hoed van de programmamakers. Maar dat zij nog meerdere konijnen uit hun hoge hoed zullen trekken is duidelijk. De consequenties hiervan nog niet, maar die zullen weer heftig zijn.

Wie wordt de volgende die mentaal instort en afhaakt…..

Tot dat moment “Nothing new from the western front“

Uw oorlogscorrespondent

Empty Village

[ 8 reacties ] [ Plaats reactie ]