Kleurrijk

Het is de productie van Expeditie Robinson toch weer gelukt om voor deze reeks een paar markante types te casten. Neem bijvoorbeeld Mick. Intelligente man, runt zijn eigen (erotische) toko, maar is qua emotionele en sociale ontwikkeling toch ergens blijven steken in zijn vroege kinderjaren. Bovendien leidt hij aan het Calimerosyndroom. Eentje van het type.. ‘als jij mijn tekening leuk vindt, vind ik die van jou leuk’. Hij is van een ontwapenende eenvoud, aandoenlijk (zoals je ook niet lang boos kunt blijven op een verongelijkt kind), en zijn waarheid is dé waarheid.

Natuurlijk moest het wel mis gaan met hem bij de brave belgische enclave. Voor een Mick is het duidelijk afzien  wanneer hij zich te lang verstandig en gematigd moet gedragen. Dat viel meteen op tijdens het feestje. Vakkundig gebruik makend van zijn gebrek aan sociale vaardigheden maakt hij Patrick helemaal kapot. Dat zijn kampgenoten zich hieraan irriteren en ook nog eten meegeven aan de nederlanders begrijpt Mick niet; hij weet natuurlijk als geen ander dat de Nederlanders een moord zouden doen voor zo’n taart.

Even verder op het eiland vinden we die andere kleurrijke figuur. Klaar..  voor de strijd. Als een artistiek tante Tilletje begonnen aan de expeditie, heeft zij zich inmiddels ontpopt tot iets dat aan de Vietcong doet denken. ‘A soldiers sweethart’. Na haar gedwongen verbanning heeft ze haar lange soepjurk en de uitbundige hoed aan de mangroven gehangen en tooit ze zich in een heus gevechtstenue. Soepeltjes breekt ze het willetje van Sarah, wier economische inzichten over rijstverdeling door Klaar duidelijk niet gedeeld worden. Terecht, want nu Sarah weg is hebben zij en haar cabincrew gewoon alles. Daar hoef je geen doctorandus voor te zijn, om dat te bedenken…

Opvallend is dan toch weer  wel, dat deze twee spraakmakende deelnemers direct zijn weggestemd. Heerlijk dat ze elkaar gaan ontmoeten. Ook is het interessant te speculeren hoe de samenwerking eruit gaat zien. Klaar heeft inmiddels namelijk bewezen allergisch te zijn voor klagende kinderen die weinig uitvoeren en Mick is duidelijk niet opgewassen tegen intelligente dominante vrouwen. Dat kan een prachtige strijd (of samenwerking) worden. Of onderschat ik nu de aanwezigheid van die derde krachtige persoonlijkheid; Ernestine. Die gaat ook ongetwijfeld ver komen. Spoedig zal ze proletarisch gaan winkelen in het Nederlandse kamp van campingcoördinator Ronald. Niet de eerste piloot die wordt bestolen door de cabincrew denk ik zo.

Al met al is de  Mangrove voor de kijker dus ‘the place to be’. Een prachtige vondst van de productie want zonder dit woud waren de drie spraakmakendste deelnemers al lang op weg naar huis en hadden wij het als kijker alleen moeten doen met  ‘die keiharde vergaderbattle’ in het nederlandse kamp.

[ 12 reacties ] [ Plaats reactie ]