Stereotypes

Stereotypes.... Het eiland Si Mirat zit er vol mee. De kroegtijger, de barbiepop, de allemansvriend, de agressieveling en zo zijn er nog wel meer.  En daarop worden ze natuurlijk ook gescreend. Dat brengt leuke televisie op en dat is waar het allemaal om draait.
Tot zover begrijp ik het allemaal prima, geen probleem.
Maar dan kijk naar mijn leven en vraag ik me toch stiekem af in wat voor slechte, tweederangs, amateur B film ík dan beland ben.
En boven dat, waarom? Waarom dan al die stereotypes hier en niet gewoon gewoon.
In mijn zeer naaste omgeving heb ik wel een aantal opvallende stereotypes. Om je er een beeld van te geven zijn dat bijvoorbeeld  de dromer, de Mrs Bouquetachtige moeder, de bemoeizuchtige buuf en de geïntegreerde allochtoon.

Het blijft me echter verbazen hoeveel van die typetjes er eigenlijk zijn en waar ligt de grens, wat maakt mij dan anders dan een stereotype. Tenminste dat is de illusie waarin ik nu leef, ik ben in mijn eigen bescheiden opzicht geen stereotype meisje van welke categorie dan ook . Er zijn ongetwijfeld mensen die daar heel anders over denken. Maar gelukkig schrijf ik dit zelf en bepaal ik bij deze dat ik geen stereotype ben. Net zoals Shandinella dat niet is op het eiland. Maar wat maakt mij de Shanidenella in mijn leven?  Waarom zie ik in Henk mijn vader, niet alleen door de omvang van buik maar gewoon in zijn geheel. De coördinator die aansturing nodig heeft, hij heeft Ronald, mijn vader heeft mij. Wat is toch het verdomde verschil tussen dat eiland en mijn leventje hier. Daar is alles van te voren bepaald. Hindernissen en proeven om het overleven makkelijker te maken of om te zorgen dat je geen dierbaren verliest. Hier boodschappen doen om aan eten te komen is ook een ware overlevingstocht met iedere week weer die krantenverkoper en elke keer weer die oude wijven met hun karretjes tegen je enkels.

Wat maakt het verschil tussen het leven op het eiland waar alles in een boek beschreven staat, waar de mensen zijn gescreend op hun stereotype karakter en mijn leven waarin, bij mijn weten niets vaststaat, en de mensen gewoon zichzelf zijn. 
Of is het allemaal helemaal niet zo onwerkelijk op het eiland? Is Si Mirat gewoon een weergave van het ware leven  met echte mensen maar extra belicht?

[ 2 reacties ] [ Plaats reactie ]