Verslag Expeditie Robinson 2002

Hoe het begon
Een groep van acht vrouwen en een groep van acht mannen, ieder op een ander punt midden in de jungle gedropt? Zo begint Expeditie Robinson 2002.
Voor het eerst zal heel Nederland kunnen zien wat er gebeurt, als een groep mannen op één onbewoond eiland en een groep vrouwen op een ander onbewoond eiland moeten overleven. Zullen de traditionele rolpatronen dan ook gelden en wat gebeurt er in de strijd tussen de vrouwen en de mannen onderling?

De toon voor deze strijd wordt al vanaf het allereerste moment gezet, wanneer de vrouwen de strijd om het vuur, na een lange barre toch door de jungle, winnen van de mannen. De vrouwen vertrekken, onder leiding van een euforische Nolleke, met het vuur naar hun eiland Uma. De mannen komen zwaar teleurgesteld aan bij het eindpunt van de proef en vertrekken naar het eiland Mensirip, waar ze de komende twee weken moeten gaan proberen te overleven.

Harmonie op Mensirip, strubbelingen op Uma
Hun verlies al helemaal vergeten, beginnen de mannen de volgende morgen aan de opbouw van hun kamp. Binnen een mum van tijd hebben de acht mannen een prachtig kamp opgebouwd door goed met elkaar samen te werken. Bij de vrouwen verloopt de opbouw van hun kamp iets minder soepeltjes, omdat al gelijk duidelijk wordt dat niet alle vrouwen het goed met elkaar kunnen vinden. Ondanks de strubbelingen weten de vrouwen ook de tweede Robinsonproef te winnen en moeten de mannen jaloers toekijken hoe de vrouwen een geit en magnesiumsticks om vuur mee te maken mee naar Uma terug kunnen nemen.

De mannen hebben nog steeds geen vuur en kunnen zodoende nog niets koken of bakken. Na dagenlang proberen vuur te maken door het wrijven van stokken, is de energie dan ook ver te zoeken in het mannenkamp. Deze situatie en de verhoudingen met de vrouwen wordt er ook niet beter op als de vrouwen, die zelf wel al een paar dagen hebben kunnen koken, bij de eerste eilandraad ervoor stemmen om de mannen weer naar Mensirip terug te sturen zonder vuur.

Op Uma wordt de strijd tussen de acht verschillende karakters van de vrouwen steeds groter, wat de organisatie van het kamp niet ten goede komt. Het lijkt erop of er een ware tweedeling gaat ontstaan. Bij de mannen lijkt het gevecht tegen de barre omstandigheden hen juist nog meer samen te brengen. Door goede samenwerking in de groep weten ze dan ook de volgende proef te winnen. Hun geluk kan niet op als Isha, een Maleisiër, de mannen leert vissen en hen vuur schenkt. Zo kunnen ook de uitgehongerde mannen voor het eerst van een warme maaltijd genieten. Aan de feestvreugde komt de dag erna bruut een einde als de eerste man weggestemd zal moeten worden. Danny, de jongste van het stel, moet als allereerste de expeditie verlaten.

Terwijl de mannen hun voedselvoorraad sterk rantsoeneren, hebben de vrouwen naast het eten hele andere zorgen: de spanningen binnen de groep. Ook de mannen worden hier van op de hoogte gesteld, doordat Raymond een afspraakje wint met Annelies en haar uithoort over het vrouwenkamp. De slechte organisatie van het vrouwenkamp gaat nu ook doorwerken in de Robinsonproeven en de vrouwen stemmen Meintje, die het hardst gewerkt heeft om een goed georganiseerd kamp op te zetten, uit de expeditie. Het wordt zo pijnlijk duidelijk dat de vrouwen meer bezig zijn met onderlinge strijd dan met het echte overleven.

Nieuwe kampen: harmonie voor Noord, strubbelingen voor Zuid
Op het moment dat de verschillen tussen het vrouwen- en het mannenkamp op z'n grootst zijn, gebeurt er iets waardoor de hele expeditie drastisch zal veranderen: de kampen worden herverdeeld. Onder leiding van Raymond en Kristina, die beiden afgevaardigd waren om een kijkje te nemen bij het ander kamp, worden er een kamp Noord en kamp Zuid gevormd. Kristina, Derek, Olivier, Loes, Keo, Annelies en Luc vertrekken opgelucht als kamp Noord naar het vroegere manneneiland en Raymond, Nolleke, Walter, Jakobien, Mark, Deborah en Lydia vertrekken als kamp Zuid naar het vroegere vrouweneiland. De mannen van kamp Zuid zijn hevig teleurgesteld als ze met hun eigen ogen aanschouwen in welke rotzooi ze terecht zijn gekomen. Walter, Mark en Raymond willen dan ook redden wat er te redden valt en terwijl de vrouwen tevreden toekijken beginnen ze gelijk met het reorganiseren van het kamp.

Hoewel kamp Noord het na een dag al met een bewoner minder moet doen - Annelies wordt op de eilandraad uit de expeditie gestemd -, loopt de organisatie al gelijk als een trein. Iedereen heeft zijn eigen taken op het eiland en het leven op Mensirip verloopt erg harmonieus. Op Uma blijven de vrouwen zonnend toekijken, terwijl de mannen de handen uit de mouwen steken. Ondanks deze taakverdeling is Nolleke, mede door deze uitspraak beter bekend als Snolleke, toch van mening dat de vrouwen minstens zoveel doen als de mannen. Ze beweert dat de vrouwen het ook prima zonder hen hadden kunnen redden. Onder haar druk wordt dan ook Walter weggestemd op de eilandraad.

De goede organisatie van kamp Noord begint echt zijn vruchten af te werpen als de groep de ene na de andere Robinsonproef weet te winnen. Kamp Zuid wordt pas echt met de neus op de feiten gedrukt als kamp Noord in een luxe zeilschip aan Uma voorbij komt varen. Raymond kan het leven met de vier vrouwen op het eiland dan niet meer aan en besluit vlak voor de samensmelting van de kampen de expeditie vrijwillig te verlaten.

Nog steeds strijd tussen Noord en Zuid na de samensmelting
De volgende dag is de samensmelting een feit: na het afscheid van hun oude eilanden betrekken
de 11 overgebleven expeditieleden het nieuwe eiland Kador. Al bij de eerste stap op het eiland wordt duidelijk dat de strijd tussen kamp Noord en kamp Zuid nog lang niet gestreden is. Als Loes haar gewonnen immuniteit vervolgens opgeeft voor een feestmaaltijd voor de hele groep, lijken alle problemen even vergeten. Iedereen geniet van het heerlijke eten, de cadeautjes die Loes gekocht heeft en de brieven van het thuisfront. Na dit heuglijk feestmaal, worden de barre omstandigheden op het eiland Keo teveel en moet hij wegens gezondheidsproblemen opgeven.

Ondertussen wordt de tweedeling van de nieuwe groep steeds duidelijker en Nolleke zondert zich veel af van de groep. In een dramatische huilbui laat ze weten dat de manier van denken van de ex-kamp-Noorders haar niet aanstaat. Ook Mark vind, na het vertrek van zijn vriend Keo, geen aansluiting meer bij de ex-leden van kamp Noord. Lydia en Deborah leven in hun eigen wereldje en trekken zich niks aan van de rest van het kamp. In plaats van mee te helpen met eten zoeken en klaarmaken, brengen zij hun tijd liever door met slapen, tanden poetsen, haren kammen, zonnen en zwemmen, wat hen niet bepaald in dank wordt afgenomen door de overige eilandbewoners.

De ex-kamp-Zuiders krijgen het nog extra zwaar te voorduren als Derek twee nachten in een bed wint met een Robinsonproef en alleen zijn ex-kamp-genoten bij hem in het bed uitnodigt. Omdat het bed door de bewoners zelf vanuit een boot naar het strand moet worden gedragen en het vrij klein is, vindt Derek de inspanning die hij heeft geleverd bij de proef niet opwegen tegen deze "flutprijs". Hij en zijn kampgenoten weigeren er dan ook in te slapen en zo lopen ze ook gelijk een heerlijk ontbijtje mis.

Bij de eilandraad wordt het sterke vermoeden van Nolleke bevestigd en wordt zij naar huis gestuurd. Mark beseft dat hij grote kans heeft om als volgende uit de expeditie gestemd te worden gestuurd en wil een complot smeden met de overgebleven dames van Zuid. Dit zien Lydia, Deborah en vooral Jakobien echter niet zo zitten, waardoor Mark voor het voort duren van zijn verblijf op het eiland moet vrezen.

Eindelijk een fatsoenlijke maaltijd
Olivier wordt ondertussen uitgeroepen tot de held van het eiland, doordat hij een gewonnen chocoladetaart laat staan voor een visnet en een pot rijst voor de groep. Het visnet blijkt het beste dat expeditieleden is overkomen sinds lange tijd. Dankzij Olivier, kunnen de expeditieleden de volgende dag dan ook genieten van een uitgebreide maaltijd, bestaande uit vis en rijst.

Nog maar net bekomen van de uitgebreide maaltijd, moet Mark dan de expeditie verlaten, doordat hij unaniem weggestemd wordt door de groep. Hij heeft, dankzij de op handen zijnde stemafspraken, waarover de ex-kamp-Noorders waren ingelicht door Deborah, en onsportief gedrag tijdens de Robinsonproef, zijn eigen glazen ingegooid.

De onderhuidse spanning in het kamp is ook na het vertrek van Mark nog steeds te snijden. Vooral Derek ergert zich groen aan geel aan Lydia, Deborah en Jakobien, omdat zij nog steeds slapen, terwijl de rest van de groep druk in de weer is om het ontbijt voor te bereiden. Jakobien en Olivier krijgen even de kans om de spanningen te ontvluchten, terwijl ze samen genieten van hun gewonnen verzorgingsbeurt. Jakobiens geluk kan niet op als ze later ook nog haar man en dochtertje in haar armen kan sluiten. Voor Olivier is het een complete verrassing als later zijn moeder aanwezig blijkt te zijn op Kador. Deze vreugdevolle momenten brengen ook wat spanningen in de rest van de groep teweeg. Vooral Loes kan er slecht tegen om Jakobien en haar dochtertje te zien, omdat ze zelf vreselijke heimwee heeft naar haar eigen kinderen.

De aanblik van een dolgelukkige Jakobien en haar gezinnetje, heeft bij de overige eilandbewoners ook respect afgedwongen. De verbazing is dan ook erg groot, wanneer toch Jakobien bij de eilandraad naar huis wordt gestuurd. De mededeling, dat er de volgende eilandraad maar liefst drie expeditieleden uit gestemd moeten worden, doet echter nog veel meer stof opwaaien. Voor het eerst zullen de ex-leden van kamp Noord "in eigen vlees moeten snijden".

De laatste zet van de twee meisjes
Eenmaal teruggekeerd op Kador, bereikt de ergernis over het gedrag van Lydia en Deborah het kookpunt. Ex-kamp-Noord verwijt de meisjes, dat ze zich alleen bij de rest van de groep voegen om te eten en dat ze verder niks uitvoeren op het eiland. Vooral de legendarische opmerking van Luc, "Robinson is wel wat meer dan alleen tanden poetsen en haren kammen", schiet bij de meisjes in het verkeerde keelgat. En alsof ze hun groepsleden nog niet genoeg bloed onder de nagels hebben gehaald, halen de meisjes die nacht een grap uit. Ze halen alle rijst, die streng gerantsoeneerd werd door Derek, uit de pot, verstoppen die in een doek en vullen de pot met water. Als de overige eilandbewoners er achter komen wat de meisjes gedaan hebben, blijkt dat niemand kan lachen om dit grapje. De bewoners zijn bang dat de rijst vochtig is geworden en zal bederven en Lydia en Deborah hebben voorgoed hun eigen graven gegraven. Op de eilandraad worden uiteindelijk eerst Lydia, daarna Deborah en ten slotte slager Luc, die toch iets minder aansluiting had in de groep als de anderen, weggestemd.

Kristina, Loes, Olivier en Derek blijven alleen achter op Kador. Er is een goede onderlinge band en het leven op het eiland verloopt erg rustig en gemoedelijk. Het geluk van de bewoners kan niet meer op als ze bij de Robinsonveiling allerlei lekkers kunnen kopen om hun lege buikjes mee te vullen. De eindstrijd om de overwinning lijkt even heel ver weg. Bij de Robinsonproef is deze realiteit weer heel dichtbij. Derek wint uiteindelijk immuniteit voor de laatste eilandraad en Loes wordt met drie stemmen naar huis gestuurd.

Tijdens de allerlaatste dagen op het eiland strijden Kristina, Olivier en Derek voor een plaats in de finale. Het zijn uiteindelijk Olivier en Derek die de mooie Kristina door hun overwinning bij de proeven beroven van een plaats in de finale. Bij de eilandraad komen de afgevallen expeditieleden van na de samensmelting bij elkaar, om te stemmen op degene die volgens hen Robinson 2002 moet worden. Oliviers en Dereks geduld wordt echter nog voor de laatste keer stevig op de proef gesteld, want de stemmen worden pas bekend gemaakt in een studio in Nederland ruim een half jaar na terugkomst uit Maleisië.

Wil de echte Robinson nu opstaan
Tegen ieders verwachting in, wordt de 41-jarige musicalspeler Derek de winnaar van Expeditie Robinson 2002. De verbazing is compleet, doordat het juist degenen zijn waar Derek mee in conflict is geweest, die hem nu de overwinning bezorgen. Lydia, Deborah, Mark, Nolleke en Keo waardeerden het van Derek dat hij confrontaties niet uit de weg ging en zijn mening durfde uit te spreken. Olivier had zich tijdens de expeditie meer op de vlakte gehouden om zo meer sympathie bij mede- eilandbewoners te creëren. Juist hetgeen, dat Olivier de overwinning zou moeten opleveren, werd hem nu fataal.

Al met al bracht Expeditie Robinson 2002 14 weken lang prachtige televisie vol intriges, emoties en ontberingen. Expeditie Robinson 2003 belooft, met de toevoeging van het interactieve karakter van www.expeditierobinson.net, nog voor veel meer amusement te zorgen. Dus, zorg dat je het niet mist... Expeditie Robinson 2003 vanaf 14 september.