Quotes aflevering 8

Expeditie Robinson is op de helft. We starten met een korte terugblik op de vorige aflevering. Sebastiaan en Sugar hebben als eerste de samensmelting gehaald, terwijl de andere 9 kandidaten zijn gedropt op Dennis’ oude eiland. Er moeten 3 kandidaten vrijwillig opgeven, waarna de overige 6 zich bij Sebastiaan en Sugar mogen voegen. Dennis en John vinden het een oneerlijk spel en geven op. Ondertussen takelt Sugar af door een ontstoken kies. Na een ziekenhuisbehandeling keert hij echter terug naar het eiland. En ondertussen smeden de Belgen een complot tegen Regina en Saar. Maar dan gooit een brief roet in het eten. Degene die de immuniteitsmunt heeft, mag deze inruilen voor een plek in de samensmelting.

Na een korte stilte maakt Martine bekent dat ze de munt van Stephanie heeft gekregen. Ze twijfelt geen moment:
Martine: “Ik dacht meteen: Ik moet ‘m inzetten. Ik moet hier af.”
Maar ze laat de rest ook met een rotgevoel achter:
Martine: “Het is heerlijk en afschuwelijk tegelijk, want ik moet m’n team in de steek laten. ”
De rest gunt het Martine echter van harte. Regina heeft ook zo haar eigen redenen.
Regina: “Iedereen heeft nu weer gelijke kansen en we hoeven niet meer bang te zijn dat we op niemand niet kunnen stemmen. ”
Iwein denkt er het zijne van.
Iwein: “Zonder die munt had Martine denk ik opgegeven, binnen een dag of twee. ”
Tatiana: “Voor haar komt de munt op het goede moment. ”
Iwein: “Voor haar wel, maar voor ons niet. Wij moeten blijven wachten. ”
Dan neemt ze afscheid en vertrekt ze per boot naar het samensmeltingseiland. Als Martine weg is, begint het wachten weer.
Regina: “En wij gaan weer door met vervelen. ”

Voor Martine komt de samensmelting op het juiste moment.
Martine: “Het is heerlijk, want ik kan eindelijk van dit kleine hottentot-eilandje af. Nog één nacht op die plank en m’n rug was gebroken. ”
De rest denk dat de samensmelting wel eens de redding voor Martine kan zijn:
Iwein: “Tenzij ze in die kwal stapt.”
Sebastiaan en Sugar zijn blij, maar verbaast als ze Martine zien aankomen. Martine vertelt hen waar de rest is:
Martine: “Ze zitten zichzelf uit te hongeren op een eiland. ”
Ook vertelt ze dat John en Dennis hebben opgegeven. Dit nieuws slaat in als een bom.
Sebastiaan: “Ik was in shock. John is weg! Dit had ik totaal niet zien aankomen. ”
Martine legt uit dat Dennis en John de spelwending niet zagen zitten. Maar Sebastiaan ziet het anders.
Sebastiaan: “Ik zie het als een hardere variant van het Robinson gebeuren. Daarom zit je ook hier. ”
Er wordt vervolgens gespeculeerd wie de laatste opgever zal worden. Niemand zal willen, maar Martine heeft wel een idee.
Martine: “Tatiana gaat het moeilijk krijgen. Die zat ineens als een hoopje ellende op een boomstam half weg te zakken. Maar je weet het niet hè. ”

En dat blijkt. Tatiana is alweer helemaal over het vertrek van Martine heen. En dat komt mede door Iwein.
Iwein: “Ik zou het liefst direct doorgaan naar de samensmelting, het liefst met U (lief kijkend naar Tatiana), als dat kan … tenzij je opgeeft natuurlijk. ”
Tatiana: “Ga ik opgeven? ”
Iwein: “Nee. ”

Regina en Saar beseffen, terwijl ze aan het vissen zijn, maar al te goed dat hun positie op het spel staat. Ook zij zien niemand snel opgeven.
Regina: “Op dit moment is de hele groep mijn tegenstander. Antony is zó vastberaden, daar kan zelfs een betonblok geen verandering in brengen. Iwein giebelt zichzelf een beetje door de dag heen. Als zijn wilskracht groter is dan die van Tatiana, denk ik dat ook Iwein de samensmelting zal bereiken. En ik weet niet of dat wel zo positief is voor mij. ”
En Regina gaat verder: “Ik heb geleerd bij Expeditie Robinson dat alle goeds wat je doet maar beperkt houdbaar is.”

Op het samensmeltingseiland dreigt Sugar alle bananen op te eten. En als Martine vervolgens de bananen wil gebruiken voor pannenkoeken, is Sebastiaan niet blij. Maar hij laat het uiteindelijk maar gaan en daar heeft hij zo z’n redenen voor.
Sebastiaan: “Mijn tactiek om allemansvriend te zijn, werkt. Het loont gewoon om af en toe je irritaties en frustraties onder het vloerkleed te schuiven. Want zolang mensen het jou gunnen, zit je zomaar gratis en voor niets in de samensmelting.”

Even verderop tonen Regina en Saar de vangst van de dag. In totaal hebben ze 8 vissen gevangen. Aan Antony en Iwein de taak de vissen te doden. Maar dat gaat nog niet zo makkelijk, vooral Iwein is bang voor de vissen.
Saar: “En ik dacht dat wij wijven waren met vissen van een haak af halen, maar als je dit ziet …”
Na flink wat strubbelingen van de vissen, belanden ze uiteindelijk allemaal in de pan, en geniet de groep van een heerlijke maaltijd.

Dan breekt een nieuwe dag aan. Een nieuwe dag die begint met een brief, die voor 6 expeditie leden voor flink wat veranderingen zal zorgen. Er gaat namelijk één iemand afvallen. Er wordt direct flink gespeculeerd. Saar is vooral blij dat ze eindelijk van het “kleine roteilandje” af mag. De Nederlandse dames denken dat er een uithoudingsproef gaat komen, iets wat vooral Iwein niet hoopt. Hij hoop dan ook vurig op een executie en waagt zijn kans bij zijn mede-Belgen: “Samen een plan beraden.”
Er wordt uiteindelijk afgesproken op Regina te stemmen bij een eventuele executie. Iedereen gaat akkoord.
Antony: “De één zijn dood is z’n ander zijn brood.”
Zsofie: “In deze fase van Expeditie Robinson kan je niet anders dan een complot smeden.”

De voorspelling van Regina en Saar komt echter uit, er staat een loodzware uithoudingsproef op het programma. De kandidaten moeten aan één derde van hun lichaamsgewicht hangen. Degene die als eerste opgeeft ligt uit de Expeditie. Degene die het langste volhoudt wint echter immuniteit. Het wordt een zware proef.
Iwein: “Toen ik zag dat mijn zak groter was dan bij de rest, wist ik dat het zwaar zou worden.”

Na een paar minuten krijgen 3 kandidaten het zwaar. Antony, Saar en Iwein staan zeker niet stil.
Antony: “Ik heb van mijn vader meditatieoefeningen meegekregen. En je denkt daar constant aan. Maar dan ben je al niet meer bezig, dan denk je aan het gene wat je moet doen.”
Saar wankelt: “Alle staven zijn even dik, en met mijn kleine handig glij ik sneller heen en weer.”

Ondertussen wordt bij Sebastiaan, Martine en Sugar een waar feestmaaltijd gebracht. Ze zijn dol van vreugde.
Sebastiaan: “Wetende dat je de komende 12 uur kunt gaan schranzen is echt te gek!”
Ze realiseren zich dat er één iemand de Expeditie heeft verlaten. Er wordt druk gespeculeerd. Sebastiaan is duidelijk: “Degene die het zwakste is als Robinsongevoel, is Tatiana.”

Maar Sebastiaan heeft het mis. Tatiana staat nog steeds sterk, terwijl Saar, Antony en Iwein het nog steeds lastig hebben.
Saar: “Ik probeerde in een trans te komen, maar elke keer als er andere dingen bewogen, bewoog de mijne ook.”
Maar de trans blijkt te werken. Terwijl Antony bijna instort, is het uiteindelijk toch Iwein die als eerste los moet laten. Zijn Expeditie zit erop. Hij baalt.
Iwein: “Ik was gedoemd om dit spel te verliezen. Het is me ontglipt, door mijn vingers. Ik vind het heel erg.”

De rest gaat door. Uiteindelijk geven Antony, Zsofie en Saar ook op. Regina en Tatiana strijden om immuniteit. De rest mag strafgewichten plaatsen. De dames krijgen het zwaar.
Tatiana: “Ik was bang dat zonder ik ’t voelde, mijn handen zouden loslaten.”
De vele strafgewichten die Zsofie bij Regina plaatst worden haar uiteindelijk teveel. De immuniteit gaat naar Tatiana. Ze is zo trots als een pauw.
Tatiana: “Ze hebben me altijd gezien als de zwakste, maar nu ben ik meer in de picture, als een element die toch sterk is.” Toch baalt ze erg van het vertrek van Iwein. Hij spreekt haar nog lovende woorden toe.
Iwein: “Ik denk dat we nog verstelt zullen staan van haar.”

Dan maakt de treurnis plaats voor vreugde. De volledige samensmelting is een feit en ze mogen zich verheugen op een feestmaaltijd. De rest wacht ze juigend op.
Sugar: “Joepie!”
Maar de kandidaten komen vooral voor het eten: “Aan tafel!”
Regina: “Het gejuich van Martine, Sebastiaan en Sugar was de bekroning op het geluk.”
Sebastiaan omhelst Tatiana bij haar aankomst.
Sebastiaan: “Natuurlijk zet je af en toe even de sociaal hoer in bij jezelf. Gewoon omdat ik denk dat me dat het verste brengt.”
Maar dan is het tijd om te eten!

Er wordt de hele dag volop gegeten en gedronken. Maar het spel wordt niet vergeten.
Sebastiaan: “Ik heb het gevoel dat in deze groep de gunfactor heel hoog ligt. Laat ze het dan ook mij maar gunnen.” Die avond barst de discussie over de tweede fase van het spel dan ook los.
Sebastiaan: “Als mensen willen winnen, zul je op een gegeven moment moeten gaan samenspannen. Want je bent een spel aan het spelen. We kunnen een onwijs leuke band hebben, maar kan je zomaar mijn stem krijgen. Als ik een pact kan sluiten wat me in de finale brengt, doe ik dat meteen.”
Tatiana: “Je doet het om te winnen uiteraard. Om welke reden zou je met de één een pact sluiten en met de ander niet?”
Martine: “Omdat je denkt met die persoon de meeste kans hebt de finale te halen.”
Maar wat is slim?
Sebastiaan: “Ik begrijp wel de spelregels van het spel.”
Tatiana: “Iedereen ziet het spel anders, dat is het gecompliceerde.”
Sugar: “Be yourself.”
En daar kan de rest het mee doen. Iedereen heeft zo zijn mening over de rest. Maar een eilandraad wacht…