Quotes aflevering 5

Birgit op de Eilandraad over waarom het zo zwaar is: "Omdat ik mijn ouders heel erg mis, dat had ik nooit verwacht. En mijn mannetje natuurlijk."

Carien beschouwt zichzelf niet als een verliezer. Eddy: "Zeker geen winnaar. Vind jij het een prestatie, elf dagen? Een doorsnee vakantie aan de Costa del Sol in Spanje duurt veertien dagen! Ik kan me niet voorstellend dat het als een overwinning gezien wordt dat je hier elf dagen zit."

Esther: "Ik denk dat ik wel een avontuurlijk persoon ben. Misschien heb ik het wel onderschat."

Carien komt na de Eilandraad weer terug op het eiland: "Niets verloopt hier zoals gepland."

Esther tegen de andere dames: "Nou, jullie zijn niet echt blij dat ik er weer ben!"

Sabine: "Tijdens het overleven moet je hier de hele dag naar dat gezaag van al die vrouwen luisteren. Dat is echt niet wat ik in gedachten had, al dat gezeik en gezever."

Marina moet met de mannen een nieuwe kampindeling maken. "Hoeveel keer moet ik dat nog meemaken. Van vrouwen, naar andere vrouwen, naar mannen, terug naar vrouwen."

Marjolein: "Ik heb echt honger.Ik heb echt echt echt echt echt echt echt echt heel erg honger."

Marina trekt de naam van de eerste man die naar het andere kamp moet. Jeroen: "And the big time loser is..." Later: "Ja, en toen stond mijn naam op het kaartje, potverdikkie."

Marcel gunt Kurt en Jeroen nog wat: "Ons afscheidscadeau is dat jullie nog mogen mee-eten."

De mannen zijn blij dat ze de kist voor het laatst dragen.
Igor: "De laatste meters met de kist, en Gods zegen."
Jeroen: "De kist heeft eindelijk zijn bestemming bereikt, en daar was ik wel blij mee."

Carien mag dan toch naar huis. Simone: "We hebben er nul komma nulnulnul milliseconde over nagedacht. Maar ik vond het wel heel jammer. Ik had Carien hier nog wel twee weken willen laten zweten."

Tijdens de Eliminatieproef is Marjolein al blij met de mannen: "Gelukkig had ik voor mij Igor die als een ware gentleman alle kokosnoten met 1 hand zo opzij duwt."
Marcel vond dat minder leuk: "Ik zag 'm omgekeerd de kokosnoten opzij houden voor de vrouwen, terwijl het andere team ons voorbij komt."

Vlak voor de eindstreep valt Esmeralda: "Ik dacht, die benen moeten over die streep, die benen!"

Sabine realiseert zich dat Jeroen en Kurt wel raar opkijken van hoe de dames slapen, op de grond, met het muskietennet over zich heen: "Die zullen wel denken dat ons iets mankeert. Maar ja, zo is het hier gewoon."

De dames op Kamp Noord zijn blij met hun rugtassen. Marjolein: "Gewoon een t-shirt, hoe blij kun je zijn met gewoon een t-shirt."
Marcel snapt het wel: "Vrouwen zijn heel gedetailleerd. Daarom zijn ze zo blij, ze hebben hun spulletjes terug. Ze hangen het netjes op te drogen en zijn zo gelukkig."

Kurt is kritisch over de taakverdeling: "Het is niet zo dat wij hier twaalf uur per dag onze botten gaan afdraaien, en dan terugkomen en zeggen 'we hebben eten mee en jullie zien er mooi bruin uit'."

Simone gaat met Jeroen mee de jungle in, op zoek naar peulvruchten: "Ze hebben een rode stengel, en een beetje hennepachtige bladeren." "Hoe weet jij dat?" vraagt Jeroen. "Dat zie je toch overal staan, bij die coffeeshops" antwoordt Simone lachend.

Jeroen over het verschil met het andere kamp: "Daarginder waren we de keizers van het eiland, hier zijn we maar prinsjes, kleine prinsjes. In al hun onwetendheid struinend door de jungle."

Carolien mag zichzelf in de spiegel bekijken: "Wreed. Ik ben nog maar een zielig meisje als ik mezelf zo zie. Met zo'n lichaampje ben ik niet meer productief in de groep."