Dat ieder paradijs zijn slang heeft is deze aflevering wel duidelijk geworden. Als een hedendaagse Tijl Uilenspiegel heeft Björn Geert bedrogen. Hij hield hem een spiegel voor. Björn gaat er inmiddels van uit dat eerlijkheid in dit programma niets anders is dan de kunst om eerlijk te schijnen. Het behoeft weinig betoog dat je dan bij de eindafrekening te kort gaat komen. Maar Geert kreeg dus van eigen deeg een koek en dat zal vooral Karen goed gedaan hebben. Dat krijg je ervan als je teveel van de paddestoelen op Gual eet. De Sjamaan heeft plaats gemaakt voor de Duivel (met een rode kont). En zo hoort het misschien ook op dit eiland!

Het andere eiland (Kelapa) begint ondertussen steeds meer op Sicilië te lijken. Eerlijke, oprechte en beminnelijke mensen als Ryan worden bedreigd en beledigd door de plaatselijke maffia. Dat er met maffiosa niet te praten valt bleek al snel toen Ryan probeerde op een nette manier de geschillen op te lossen. Don Giovanni?s sterkste argument in de discussie: ?je lijkt gewoon op Ken van Barbie?. Tja, als je enige gereedschap een hamer is, ziet elk probleem er natuurlijk uit als een spijker.

Ryan moest het zich allemaal laten welgevallen en kreeg ook nog eens Korzel en Kwast over zich heen. Ben je lekker klaar mee. ?Wat maken die zeven hapjes nou uit? riep Judge nog?. En die bananen, dat was nog allemaal niet bewezen (ook al hing de schil nog uit Giovanni?s mondhoek). Vervolgens werd Ryan nog even uitgescholden en nachtelijk bedreigd. Maar ook dat was volgens Judge Ryan?s eigen schuld. Moet ie maar niet zoveel op Ken lijken! Toen vervolgens ook nog eens de vrouwen weigerden zich emotioneel te laten verneuken door de eilandpsycholoog  werd het ze teveel en zetten ze het samen op een huilen. Het was allemaal niet fair, zei Judge en gezamenlijk besloten ze vervolgens dat Ryan dan maar uitgehongerd moest worden. Dat zal dan wel de Judge zijn ?zoals hij is in die omstandigheden?. Naar goed Italiaans gebruik kreeg de Don vervolgens ook nog eens immuniteit.

Natuurlijk zet dat ons kijkers aan het denken. Hoe zouden wij zijn in die omstandigheden. Het zijn immers de omstandigheden waar (ex)deelnemers zich op beroepen. Hoe dik is ons laagje beschaving. Wij kunnen er natuurlijk niet over oordelen. Maar dat doen we wel en misschien laat  Ilona daarom wel haar kont aan ons zien. Iets wat ze op de brink in Amstelveen natuurlijk nooit gedaan zou hebben.