JCs log 1 - De kennismaking

Verstoorde rust
Zomaar op een dag, de zon was net verschenen op het strand en de palmboom wierp zijn schaduw reeds vooruit, werd ik opgeschrikt door het geluid van een helikopter.

Door mijn verrekijker zag ik hoe 2 mensen, 1 man en 1 vrouw, gedropt werden in de zee met een minimale bepakking. Elk van de personen zwom naar één van mijn buureilanden.

De man (later werd me duidelijk dat hij Björn genaamd was) had enige gelijkenis met ondergetekende, in zijn ongeschoren gezicht en zijn ruwe persoonlijkheid. De vrouw had geen enkele gelijkenis met mij. (Gelukkig voor haar zullen we maar denken.)

Weer 2 dagen later kwam een boot voorbij en het was niet de bezorgdienst van Ikea (die al jaren weigerde mijn tv meubel te komen leveren), het waren steeds 7 mensen die naar één van mijn buureilanden zwommen.

Hier zat ik dan alleen op mijn eiland, met naast mij 8 mensen op 1 eiland en aan mijn andere kant precies hetzelfde. (Hoe oneerlijk kan het leven zijn.)

Ik verveelde me en besloot mijn tactieken te gebruiken, die me toestaan volledig op te gaan in de natuur en ongezien dichterbij te komen om meer te vernemen van mijn nieuwe buren.

Nieuwe buren
Groot was mijn verbazing over alles wat ik vandaag gezien heb bij mijn nieuwe buren.

Op één eiland bleken er enkel vrouwen rond te lopen, terwijl er op het andere eiland enkel mannen rondliepen. (Misschien zou dat ook een oplossing zijn voor de problemen in jullie Westerse wereld.)
Maar er was één man op het vrouweneilland en één vrouw op het manneneiland en juist dat waren de leiders. (Björn, door zijn survival-looks en Fatima, eh, door de ballen die zij duidelijk bezat, letterlijk en figuurlijk.)

Het bleek dat de groep een spel speelde. (Net alsof overleven op een onbewoond eiland een spel is!!)
Maar laat ik eerst aangeven wie er waren:
- Geert, een zogenaamde survival-expert, (Nou ja, hadden ze net zo goed mij daar neer kunnen zetten.)
- Ryan, veel spieren, weinig verstand en heel veel gebakken lucht, (Bekijk zelf maar welke eigenschappen hem van pas komen.)
- Simon, een pluisje van het wolligste soort,
- Judge, een noeste werker,
- Eric, de kalme,
- Giovanni, de kok die zichzelf graag ziet weerspiegeld in de blinkende potten en pannen, maar geen aanpassingen wil doen in de klassieke kookkunst, (Ober graag een viergangen menu met een dame blanche als afsluiter, ziet u het al gebeuren daar op dat eiland?)
- Robin, de clown, de omnivoor,
- Fatima, de leider, zonder autoriteit, maar met bepaalde (stand)punten die duidelijk doorkomen.

De andere buren
- Franca-Maria, een niet modebewuste vrouw, getuige de hand die bij deze uitspraak het haar nog eens in de plooi streek en de maat van de bikini, (Schande!)
- Eva, tot nu toe vrij onopvallend aanwezig,
- Jutta, lief en zorgzaam, (Haar gezang klinkt zelfs door op mijn eiland en maakt de electronische wekker overbodig.)
- Esther, een uitgesproken blad, (Of het nou de Weekend, of de Privé is waar ze voor werkt) en roddelen is haar aanpak om te overleven, (Slecht praten over mensen die er niet bij zijn, nogmaals foei!)
- Marlieke, lief en rustig, laat zich moeilijk benaderen,
- Karen, geldt beetje hetzelfde voor als Marlieke,
- Björn, de leider, (Een verpersoonlijking van een lopende zeekrab: hoe complimenteus sommige mensen kunnen zijn.)
- Ilona, een blad dat danst in de wind, ongeacht welke kant de wind heen blaast.

Wat viel me opviel in week 1

• Dat leiderschap een autoritaire en een non-autoritaire versie kent.
• Hoe snel vrouwelijke agenten zich in de broekzak van zogenaamde survival-experts laten praten (Laat ik dat ook eens proberen. Nog vrouwelijke agenten aanwezig???)
• Dat mensen in broekzakken van anderen, jaloezie opwekken bij hen die lege broekzakken hebben.
• Dat het feit dat een vloedlijn duidelijk zichtbaar is aan de verkleuring van het zand, niet een standaard gegeven is.
• Dat mannen heel snel hun principes verliezen als vrouwen in de buurt komen.
• Dat ik niemand tegen het zere been wil trappen, maar dat er voor sentiment geen plaats is op een onbewoond eilan.
• Dat (ook) vrouwen (soms) niet standvastig zijn en andere zaken doen dan dat  ze zeggen.
• Dat lief gezang meer doet dan het spannen van een vislijn met betrekking tot je positie in de groep.
• Dat spieren en gebakken lucht gehuld in een te nauw sluitende zwembroek niet garant staan voor een goed evenwichtsgevoel en een overwinning. (Maar wel voor kijkcijfers en een pijnlijke val in het water, vooral pijnlijk voor je ego.)
• Dat bepaalde mannen liever herhaald het water in duiken dan 1 keer te luisteren naar de aanwijzingen van een vrouw.
• Dat je als vrouw veel mag laten zien op zo'n eiland, maar niet dat het zeer doet als je op een balk valt.

Kortom, een aflevering die veel stof gaf om over te praten. (Meer stof dan er was besteed aan de garderobe van de heren en dames.)
Nodeloos te vertellen dat het pluisje te licht is bevonden en met de boot is teruggestuurd. (Hij had ook per luchtpost gestuurd kunnen worden.)