Bijna samensmelten!

Bij Kamp Zuid is de voedselnood groot, de voorraad die op dag 1 is uitgereikt is vrijwel op. Tim kan niets doen vanwege een pijnlijke voet. Hij heeft hem opengehaald bij de proef, en de wond is gaan ontsteken. Hij voelt zich schuldig dat hij niets kan betekenen voor zijn kampgenoten. Marian heeft het erg slecht, ligt alleen maar. Kim en Amara zijn samen voedsel aan het zoeken en bespreken hun kampgenoten: ‘Ik weet wel wie ik eruit zou stemmen als we verliezen.’

Op Mantapayas geniet Anna van het eiland. Sharon heeft het wel lastig. Ze mist haar vriend. Ze lucht haar hart bij Anna. ‘Uiteindelijk bij jij degene die jezelf happy maakt en dat is wat ik hier moet leren. Ik ben eigenlijk altijd wel onzeker geweest. Ik heb altijd bevestiging nodig van mensen.’

Op Tayak denken ze alvast na over de naderende samensmelting. Amara: ‘degene van ons die het gaan halen moeten wel even een plan A hebben en een plan B over wie we eruit stemmen.’ Anna wordt als een gevaar gezien. ‘Om de angel er zoveel mogelijk uit te halen, de groepsband te doorbreken moet je Anna weghalen. Ik denk dat Oscar dan losweekt.’

Kamp Noord vindt het belangrijk ook eens een proef te winnen voor de samensmelting. Oscar: ‘Als we de volgende proef winnen zijn we met z’n vijven en dan hebben we daar echt wat te zoeken.’
Danny heeft al een plan. ‘Als het aan mij ligt gaat Tim er zo snel mogelijk uit. Ik hoorde dat hij mij wou wegstemmen. En we hadden een gentlemens agreement.’

Onderweg naar de proef bekent Danny dat hij een slechte nacht had. ‘Ik ben denk ik de meest zenuwachtige kandidaat. De vorige keer was ik niet zo goed in het water.’

Nicolette ontvangt de teams en legt de proef uit. Van ieder kamp moeten er 2 mannen en 2 vrouwen aan weerszijden van een driehoek aan een touw hangen. Het team wat als eerste in het water ligt moet naar de Eilandraad. Klaas: ‘Ten eerste ben ik het zwaarst, en ten tweede heb ik de dunste armen.’ Dus voor Kamp Zuid worden het Tim en Sander. Marian trekt zich ook terug, en Amara zegt dat Kim en Sandra het mogen doen. Bij Kamp Noord blijft Rianne op de kant.

Sharon voelt al heel snel haar handen branden. Oscar staat krampachtig en ziet Anna mooi naar achteren hangen. ‘Ik ga ook hangen en ik denk, chill, zo kan ik gewoon een kwartier blijven staan.’ Tim en Danny glijden allebei steeds weg. Ook Sander staat erg ongemakkelijk: ‘Jeetje was is dat heftig zeg!’ Sharon hoort dat het andere team het moeilijk heeft en dat geeft haar kracht.

Dan vallen Sandra en Sander in het water. Tim en Kim proberen elkaar in evenwicht te houden. Tim schreeuwt het uit.’ Danny: ‘Het was een prachtig geluid, ik genoot ervan om Tim te horen. Laat maar lekker los Tim.’ Tim doet wat hij kan maar glijdt uiteindelijk toch van de driehoek, en dan moet ook Kim zich laten vallen. Kamp Rood heeft gewonnen!

In de boot terug naar het kamp zegt Ryanne blij: ‘Misschien stemmen ze zo vlak voor de samensmelting wel een sterke eruit en dan is de kans groter dat wij het halen.’
Klaas ziet wat er is gebeurd bij het andere kamp: ‘Het is ineens een team geworden. Je ziet het aan hun houding, zij staan zo en wij staan zo’ en hij doet voor hoe down zijn kampgenoten zijn.

Sharon: ‘Je wordt hier één met de natuur. In Nederland trek je gewoon de koelkast open. Hier moet je op zoek. Met de dag word ik meer dankbaar voor wat ik heb.’ Kamp Noord vond dat de leden van het andere kamp erg mager waren. Danny: ‘In de brief in het begin stond dat de sterksten en de slimsten hier op deze kamp blijven, dat is denk ik omdat deze kamp meer voedsel heeft.’ Oscar verbetert hem: ‘Dit kamp!’ en Danny bedankt hem sarcastisch. Ryanne vraagt zich af ‘zijn wij niet gewoon de sterksten en de slimsten?’

Tim en Kim bespreken hun kampgenoot Sandra: ‘Ze is veel op zichzelf, je krijgt niet zoveel contact met haar, maar ze is heel sterk, ik zie haar nog wel heel ver komen.’
Marian vertelt Sandra dat ze zichzelf wel op de nominatie ziet staan bij de Eilandraad. Ze heeft een toptijd gehad ‘ik was altijd bang voor kakkerlakken, ik ben veel sterker dan ik dacht.’

Klaas vist maar door ‘dan denk ik niet aan thuis, heerlijk!’
Sander: ‘Klaas is natuurlijk de visser, en dat trek ik niet, ik wil ook de visser zijn. Ik zie echt de maaltijd zwemmen.’ Maar erg succesvol is hij niet, hij vangt maar een klein visje. Ook Sandra zit urenlang alleen te vissen, en levert zo haar bijdrage voor het kamp. Ze mengt zich niet veel in de gesprekken. ‘Ik ben meer een luisteraar. Ik ben geen haantje de voorste.’

Marian: ‘Ik ben het een beetje zat, ik denk wel eens stem mij maar weg, dan is er ook een mond minder te voeden en is er meer voedsel. Maar ik wil ook wel de samensmelting halen, al was het alleen al voor die maaltijd.’
Klaas zegt dat het een logische keuze is om Marian eruit te stemmen ‘ze levert weinig voor het kamp.’ De mannen vragen aan Sandra of ze naar huis wil, en zij geeft aan dat Marian eigenlijk wel graag stemmen wil. ‘Hadden jullie het er net over, het viel stil toen ik aankwam.’ Klaas grapt ‘ja we zeiden net, dan toch maar Sandra.’

Bij Tim groeit een plannetje. In de biechthut kondigt hij het aan: ‘Het is wel gemeen, het is natuurlijk keihard, en Sandra ziet het echt totaal niet aankomen, dus ik moet het er nog wel even ingooien bij de groep. Even kijken hoe ze reageren.’ Hij gaat direct naar Kim, Marian, Klaas en Amara. Kim: ‘het is tactisch, ik was er zelf nooit opgekomen, maar het is geniaal. Zij is niet de sterkste niet de zwakste, zij gaat de finale halen.’ Klaas denkt bij zichzelf: ‘als we Marian laten zitten dan hoeven we minder hard te rennen.’

Marian houdt zich stil, ze heeft er heel veel moeite mee. ‘Ik kan niet voor hun bepalen wat ze stemmen, maar ik stem haar niet weg. Ik vind dit zo hard.’ Tim bespreekt zijn plan ook met Sander, maar Sander twijfelt ‘Als ik eerlijk ben zou ik me wel zo ongelooflijk genaaid voelen als ik Sandra was.’

Dennis heet Kamp Zuid welkom op de Eilandraad, de eerste voor Marian. Hij vraagt wat haar op de been houdt. ‘Goed gezelschap’ antwoordt ze. ‘Ik ben niet chagrijnig, heb een goed humeur en dat is denk ik vooral mijn kracht.’
Klaas krijgt een complimentje van Dennis: ‘Ik kan me niet herinneren dat we een kandidaat die zoveel vis heeft gevangen.’ ‘104!’ roept Klaas trots. ‘Maar die honger vind ik wel verschrikkelijk.’
Ook Sandra zit lang alleen te vissen. ‘Klaas zei, je moet volhouden, en ik wil niet zonder vis naar huis, dus ja, dan zit je soms wel heel lang te vissen.’

Er wordt gestemd, en Dennis leest daarna de stemmen voor. De eerste stem is voor Tim, de tweede voor Marian, en de derde voor Sandra. Net als de vierde, de vijfde, de zesde en de laatste stem.  Sandra: ‘ik voel me een beetje genaaid.’ Tim: ‘We zien je als een bedreiging die zomaar naar de finale kan glippen. Je stelt je afzonderlijk van de groep op.’ Klaas: ‘Het was geen makkelijk besluit.’
Als Dennis vraagt of haar kinderen trots zullen zijn, breekt ze, en Marian knuffelt haar stevig. Ze neemt afscheid van het kamp en loopt alleen de Eilandraad af.

Dennis vraagt Klaas en Marian om naast de anderen op de achterste bank te gaan zitten. Iedereen vraagt zich af wat er gaat gebeuren, of ze nog iemand moeten wegstemmen bijvoorbeeld. En dan horen ze geluid van links…