De individuele strijd is begonnen. En hoe. Nadat Jan en Kees Anna en Geraldine meenamen naar het eiland, wordt de expeditie op zijn kop gezet. Een stemmenfestival volgt en Sef wordt naar huis gestemd.

De groep evalueert de eilandraad. Geza: “Ik zou precies hetzelfde gedaan hebben, dus dat neem ik jullie niet kwalijk.” Maar of dat echt zo is? Een discussie met Jan en Kees volgt. Geza gooit zijn kaarten op tafel. Geza: “Er waren bepaalde afspraken en daar heeft niet iedereen zich aan gehouden. Ik ben genaaid en Sef is genaaid.” Geza is vooral teleurgesteld in Jan. “Dit is hoogverraad.” De sfeer blijft grimmig.

Iemand die de stemming ook niet lekker zit is Anna-Alicia. Ze heeft het vooral voorzien op Paulien. “Degene die ik er het liefste uit wil, die staat hier nog.” Die uitspraak komt hard aan bij Paulien. Anna-Alicia: “Als je 24-7 met elkaar op een eiland zit, ga je je aan iemand ergeren.” Op het eiland gaat de discussie verder. Anna-Alicia: “Ik vind het knap dat je de situatie weer op jezelf kunt betrekken. Het komt me echt m’n keelgat uit.” Paulien: “Op dat moment is het geen spel meer, maar persoonlijk. En dat voelt echt heel rot.”

Iedereen trekt zich even terug. Ook Zimra, die de weg kwijt lijkt. “Er waren helemaal geen twee complotten, er is van alles aan de hand. Ik weet niet meer wat echt of nep is nu.” Geza en Jan besluiten elkaar op te zoeken, maar al snel laait de discussie weer op. Jan: “Ik heb me niet aan één pact gehouden, ik had me net zo goed aan een ander pact kunnen houden.” Geza: “Je naait me bij de eerste de beste kans die je krijgt.” En zo daalt de sfeer op Mensirip tot een dieptepunt. Paulien vind het niet leuk meer. “Je moet dit leuk vinden, dat is altijd een drijfveer geweest. Ik zie, mede door de aanvaring met Anna niet meer.”

Het is dag 19. Paulien voelt zich nog steeds niet goed. “Het wordt persoonlijk, dit vind ik niet leuk, stem me er maar uit.” Het nieuws doet snel de ronde. Anna-Alicia grijpt de kans aan om haar excuses te maken. Anna-Alicia: “Ik zou het erg vinden als dit mede door mij komt.” Paulien: “Ik vind voor je spreken dat je je excuses aan biedt. Maar ik vind dat ook terecht want je ging over de schreef. Ik houd van het spel, maar niet als het persoonlijk wordt. Dan trek ik liever de stekker eruit.” Voor Geza telt er nog maar één ding: wraak. Geza: “Het enige wat ik nu zou willen, is Jan’s bloed drinken.” Geraldine is de weg kwijt. “Ik kan het niet meer volgen.” Anna-Alicia: “Iedereen is zo sneaky. Een dubbele agenda, alles wordt doorverteld, het zijn allemaal katten in het nauw die rare sprongen gaan maken.” Geraldine: “Je weet niet meer wie je kunt vertrouwen. Je kunt zelfs geen grapje meer maken, zonder dat het verdraaid wordt.” Anna-Alicia: “Mensen gaan over lijken.”

Het is tijd voor de proef. Edith: “Ik wil eindelijk wel eens een proef winnen. Ik kom binnen, ik zie touwen hangen, ik zie balletjes hangen, dus ik denk, yeah, dat ga ik doen!” Maar de proef zit anders in elkaar. Hoe meer punten, hoe hoger er aapjes in de bomen klimmen. Kees: “Ik vind het leuk dat iedereen kan winnen; we gaan nu zien hoe sterk echt iedereen is en hoe gefocust iedereen is.” Jan: “Ik denk dat Geza en ik er gebrand zijn om te winnen. Het zou voor mij mooi zijn, omdat ik de boeman in het kamp ben. Het zou voor Geza mooi zijn, omdat ie dan een soort wraak heeft op het wegstemmen van Sef.” Geza: “Ik moet deze winnen voor Sef. Ik denk alleen maar, deze ga ik van je winnen Jan.”

Zimra: “Op het moment dat het startsein wordt gegeven, zie je de sfeer veranderen. Iedereen wordt weer zo fanatiek.” Geza, Jan en Edith gaan het hardst over het parcours, maar het gaat erom wie het vaakst de 3 punten raakt. Paulien: “Iedereen is binnen de kortste keren buiten adem, dus ik doe rustig aan. En ik gooi mijn eerste balletje, hoppa, in de 3 punten.” Geraldine: “Het gaat niet om snelheid, het gaat erom dat je goed richt.” Langzaam komen de eerste aapjes tevoorschijn en dan blijkt dat de mensen met snelheid langzaam toch een voorsprong nemen.

Edith: “Het is vermoeiend, ik zie mensen over de hekjes stappen, maar ik denk nee, ik ga door.” Edith neemt een voorsprong, maar Jan en Geza volgen op de voet. En de heren geven niet op. Zimra heeft de hoop op te winnen al wel opgegeven: “Ik word dan zo onzeker omdat die anderen zo goed zijn, dat ik ook niet meer kan mikken. Ik denk dan, je bent sowieso f*cking slecht.” Geza gaat onderweg onderuit. Geza: “Wat moet dat er dom uit gezien hebben. Maar ik laat me niet kennen en ik raak 3 punten. Yes, yes yes! Dat geeft me een boost.” Jan, Geza en Edith spelen haasje over. Hans: “Dan denk ik, oh, hier speelt meer dan alleen het spel willen winnen.” Geza’s volgende balletje gaat in de twee en dat blijkt genoeg. Geza wint! Geza: “Ik wilde keihard schreeuwen, deze is voor Sef, maar daar maakte ik me niet geliefder mee.” Hij is dolgelukkig met de immuniteitsketting. Geza: “Hij heef twee weken om een klein ratje gehangen. En hangt ie om een klein ratje en dat ben ik.” Zimra eindigt als laatste bij de proef en krijgt een zwarte stem bij de eilandraad. Maar ze is niet bang dat dit consequenties heeft. Geza besluit ondertussen Hans, Geraldine en Paulien mee te nemen naar winnaarseiland.

Paulien is dolgelukkig dat ze mee mag naar winnaarseiland. “Dit persoonlijke is wel heel leuk. En dat geeft echt wel energie.” Hans straalt bij aankomst op winnaarseiland. “Ik weet niet wie dit bedacht heeft, maar die verdiend een tien.” Geraldine: “Dit is de tweede keer dat ik op winnaarseiland zit en ik heb nog niks gewonnen. Eerst met Jan en nu met Geza. Ik ben een beetje de Robinson slet.” Op Mensirip heeft men vrede met de keuzes van Geza. Jan: “Iedereen maakt tactische keuzes wie hij meeneemt. Geza zit daar met mensen die nog een beetje feeling met hem hebben.” Op Mensirip is men eruit, ze gaan op Paulien stemmen, want die wil eruit. Jan: “Als we niet op haar stemmen, gaat ze heel hard huilen.” Op winnaarseiland doet men de koffers open en vindt men post van thuis. Teksten Geza’s vrienden en familie roeren sommige medekandidaten tot tranen. Paulien: “Dingen die je thuis maar normaal vindt, daar realiseer je je nu van hoe bijzonder dat is. Hier ben je gewoon weg van alles en leef je van dag tot dag.” Jan en Edith gaan op expeditie. Jan: “Ik vind dat ik een echte Robinsonner ben en hoop dat ik dat voorlopig nog mag zijn.” Edith: “Wat voel je nu? “ Jan: “Soms denk ik, het is maar een spelletje. Maar dan denk ik weer, ik wil er helemaal niet uit, ik ben hier gekomen op de finale te spelen.” Edith: “Dit is de eerste keer dat Jan geen immuniteitsketting draagt. Hij voelt nu wat heel veel mensen al eerder gevoeld hebben. En dat is de onzekerheid en niet op mensen kunnen vertrouwen.” Maar voorlopig gaat men op Mensirip er nog vanuit dat Paulien naar huis wil. Maar is dat wel zo?

Dag 20 breekt aan. Op winnaarseiland vermaakt men zich uitstekend. Ook Paulien heeft goed geslapen en ze voelt zich goed. Paulien: “Ik wil hier zeker met opgeheven hoofd weggaan. En dat is nog niet nu.” De groep toost op Paulien’s beslissing om te blijven. Paulien: “De reden dat ik dat riep (dat ik weg wilde), is dat ik dat gekonkel zat was. En ik ben natuurlijk een vrouw, niets zo wispelturig als een vrouw.” En dan komen de gesprekken los. Nu Paulien wil blijven, op wie moet er dan gestemd worden bij de eilandraad? Voor Geza is er geen twijfel mogelijk: Jan. Geza doet zijn verhaal over Jan, hoe Jan Hans wilde wegstemmen, hoe Sef en hij de dag erna zich bedachten, hoe Jan vervolgens naar winnaarseiland ging en vervolgens Sef wegstemde… Hans: “Ik heb nog niet alle puzzelstukjes in elkaar. Maar Jan is niet te vertrouwen. En dat had ik niet van hem verwacht.” Geza: “Jan heeft ons helemaal leeg gespeeld.” Hans: “Jan is de spil om wie het draait.” Paulien: “Blijkbaar is er één iemand dit heel tactisch heeft gespeeld en dat is Jan.”

Op Mensirip doet men rustig aan. Kees: “Ook al is Paulien bijgedraaid, dan hoop ik dat ze zich aan haar woord houdt. Als ze nu gaat draaien, is ze volslagen ongeloofwaardig. En dan ben ik zo ontzettend klaar.” Jan: “En ook al draait ze, dan is het 5 tegen 4 en dan denk ik niet dat iemand extra stemmen wil inzetten om haar te houden.” Anna-Alicia: “Geza misschien?” Jan: “O ja, top jongens!” Ze gaan uit van het goede vertrouwen en gaan voor het originele plan: Paulien.

Dan is de eilandraad daar. En als snel woord Kees’ grootste nachtmerrie waarheid: Paulien is gedraaid. De stemming spreekt voor zich. De eerste stemmen zijn 5 voor Paulien en 4 voor Jan. Maar er zijn ook extra stemmen in gezet. Zowel Geza, Hans als Paulien hebben 2 extra stemmen ingezet, waardoor Jan met grote meerderheid wordt weggestemd. Kees is woedend. “Ongelooflijk, wat is dit voor onzin. Ik snap dat je op winnaarseiland denkt, het is eigenlijk wel leuk, en je hebt je maatjes bij je…” Jan neemt zijn verlies. “Het is jammer. Ik heb het spel gespeeld, zowel fysiek als strategisch, zoals ik zelf dacht dat het goed was. Ik heb toen geroepen, het is maar een spel, en als je er zelf uitgaat, is dat niet anders.” Geza is tevreden. Dennis: “Is dit de ultieme wraak?” Geza: “Absoluut.” Paulien realiseert zich dat haar positie in de de groep niet is verbeterd. “Ik denk dat ik wel het één en ander heb uit te leggen.” En zo gaat de groep weer terug naar Mensirip. Zonder Jan, maar met Paulien. En daar is het laatste woord nog niet over gezegd.