Robert’s expeditie zit erop voor de buitenwereld. Het team is met name onder de indruk van Valentijn’s argument om Robert weg te stemmen. Ze ligt haar keuze nogmaals toe. “Hij vindt zijn missie hier volbracht. Terwijl ik stiekem denk, jij kan eigenlijk nog wel wat verder komen, je had wel wat meer uit deze expeditie kunnen halen.”

Maar Robert’s expeditie is nog niet voorbij. Hij mag tegen Zimra strijden in een duel voor een plek op Duivelseiland. Zimra is er klaar voor als ze weer post krijgt. “Een duel, u mag direct door naar de samensmelting.” Maar zo makkelijk is het helaas niet. Er staat een duellist klaar. Ze pept zichzelf op. “Ik mag dit niet verliezen, ik verdien het om bij het eten te zijn, bij de samensmelting.” Ze duikt nog eens in haar aantekeningen met cijfers.

Op dag 12 is het aftellen naar de samensmelting. Jan heeft nog steeds immuniteit, maar hij realiseert zich dat dit niet lang meer zal duren. “Na de samensmelting kan het zomaar zijn dat er een aantal mensen samen spannen en heel veel stemmen inzetten, om mij eruit te werken. Daar ben ik wel een beetje bang voor. Het wordt tijd om te bedenken met wie ik me ga samenvoegen.” Hij kan het echter goed vinden met iedereen en dekt dat een voordeel kan zijn. Zoals het mannenpact. Maar dat is voor Geza en Sef zeker geen uitgemaakte zaak.

Op Kamp Noord maakt men zich zorgen om de fitheid van Valentijn. “Ik hoor van mensen dat ik er heel mager uit zie. En ik voel me ook steeds minder. Dat is wel eng.”

Zimra maakt ondertussen voor het eerst kennis met Robert en ze snapt er niks van. “Heb ik last van geheugenverlies, is het zo slecht met me gesteld?” Maar dat is niet zo. Robert legt uit wat er is gebeurd en hoe hij in het spel gekomen is. Daarna wordt de proef uitgelegd door Dennis. Het woord van deze ronde is evenwicht. Robert gaat het proberen. “Ik wil mezelf testen. En het is water, dat valt niet zo zwaar.” Toch neemt Zimra al snel een voorsprong. “Ik speel lekker mijn eigen spel, maar blijf alert.” Robert probeert uit het net te springen, maar maakt een verkeerde beweging en het schiet in zijn rug. “Op het moment dat je op je bek gaat, moet je kunnen doorgaan.” Zimra kiest een verkeerd blokje, maar raakt niet in paniek. Robert heeft namelijk de grootste moeite de overkant te halen. Hij springt in het water, maar komt weer verkeerd terecht. Hij ziet het niet meer zitten en geeft op. Zimra wint. Robert neemt afscheid en denkt nog eenmaal aan zijn ‘eigen team’. “Het gaat tussen Edith en Kees. Hans is een goede tweede. Ik ben heel tevreden drie potentiële winnaars te hebben achtergelaten. Hopelijk kunnen ze het winnen van de jonkies.”

De dertiende dag breekt aan. Op Kamp Zuid beginnen ze het voedseltekort te merken. Geza: “Ik heb honger.” Anna-Alicia: “Ik ben vooral heel veel langzamer, ik heb ’s ochtends opstartproblemen.” Sef: “Alles is echt een opgave.” Geraldine: “Ik lig er gewoon wakker van, ik denk de hele tijd aan eten.” Op Kamp Noord hebben ze dankzij de kist van Robert nog genoeg eten. De teamspirit is prima. Kees: “Er heerst hier een openheid en we hebben ook gewoon veel lol.” Valentijn: “Het is gewoon genieten hier. Het gaat gewoon wel. En als je dat tegen jezelf blijft zeggen, gaat het vanzelf een stuk beter.”

 

Dan is er post op de kampen. Iedereen is benieuwd. Beide teams mogen één iemand voor een uur naar het andere kamp. Op Kamp Zuid is het een uitgemaakte zaak. Sanne gaat naar Kamp Noord. “Jij ligt goed bij de meiden.” Op Kamp Noord is de beslissing lastiger. Geza: “Ik wil niet dat één van de meisjes gaat, die kan over Sef en mij gaan roddelen.” Paulien stemt uiteindelijk voor Jan en de rest gaat mee. Jan: “Ja, ik mag van het eiland af!” Sanne krijgt instructies mee haar kamp minder rooskleurig voor te stellen dat het is. Op Duivelseiland geniet Zimra van een blikje knakworstjes. “Ook al ben ik vegetarisch, je hebt eten nodig. Die hebben mij echt goed gedaan.”

Sanne arriveert op Kamp Noord en brengt de eerste leugen over, ze zegt bij de eilandraad op Edith gestemd te hebben. “Dat zou ik in het dagelijks leven nooit doen.” Sef: “Ik kan er weinig mee.” Kees snapt er niets van dat Jan bij hen op bezoekt komt. “Ik snap hier niks van, dit is pure PR voor hem.” Hans: “Jan is Jan, joviaal en oprecht, maar hij weet dit te gebruiken in zijn voordeel.” Jan wil iedereen apart spreken, maar Hans is het hier niet mee eens. Valentijn wordt teruggeroepen. Hans: “Ik ben bang dat je je charmes in de strijd gooit bij het tere zieltje van Valentijn.” Valentijn: “Zo'n vaart zal het niet lopen.” En zo gaan de één op één gesprekken gewoon door. Hans: “Jan lijkt wel neutraal, maar misschien niet op z’n eigen belang.” Edith: “Ik heb het idee dat Jan op verkenning is voor de groep, en op missie voor zichzelf. En ik geef hem geen ongelijk, want hij zou zomaar eens het eerste target kunnen worden na de samensmelting.” Het gesprek tussen Kees en Jan gaat met name over stemafspraken. Kees: “Ik weet niet of het mannenpact nog bestaat. Na de samensmelting is Jan target number one. De jongens (Geza en Sef) hebben ‘m nodig gehad, ik vraag me af of we hem na de samensmelting nodig hebben.”

Sanne krijgt over de stemming tegen Geraldine te horen.  Sanne had wel een vermoeden: “Maar ik had niet verwacht dat Paulien in het complot zou zitten.” Geraldine: “Ik vertrouw ze nog steeds niet.” Jan en Sanne brengen verslag uit bij hun kampgenoten. Jan houdt bewust informatie achter, maar Sanne vertelt honderduit. Vooral Paulien en de jongens moeten het ontgelden. Sanne: “Ze hebben bijna geen eten meer. Maar als er een proef is, dan staan ze er.” Valentijn: “Op dat moment voelde ik me zo goed over mijn kamp, ik had het niet beter kunnen treffen.” Jan roddelt over Kees bij Geza en Sef. Jan: “Hoe meer informatie ik ze geef, hoe meer vertrouwen ik hopelijk krijg. Of het slim is weet ik niet, dat zal achteraf moeten blijken.” Geza: “Ik weet niet of het waar is.” Jan: “Op naar de finale, vanuit de hangmat!”

Weer een dag voorbij, dag 14 breekt aan. Sef heeft nagedacht over wat Jan heeft vertelt over Kees. “Het geeft aan hoe Kees denkt. Niet geheel onterecht.” Geza: “Het is heel lullig, want we hebben met Jan afgesproken dat we naar de finale gaan. Sorry Jan, als je dit ooit ziet, dat gaan we denk ik niet doen. Jan is veel te sterk.” Dan is het tijd voor de proef. De laatste proef voor de samensmelting.


 

De proef is gebaseerd op brute kracht. Het  is een proef van 4 tegen 4, de verkenners mogen beslissen welke speler of spelers van het andere kamp niet mee mogen doen. Jan wil voor Kees gaan, maar Geza twijfelt. “Edith is haar hele leven topsporter geweest. En Kees is maar een acteur. Met alle respect voor het acteurschap.” Toch stemt de meerderheid voor Kees. Het andere team kiest unaniem voor Jan en Sef. Kamp Noord is vol gemotiveerd om te winnen. Kees: “Het doel is Kamp Zuid uit elkaar te laten vallen.”

De proef begint. Hans: “Het plan is, we laten ze komen en dan doen we een tegenzet.” Kees: “We pakken een voorsprong.” Anna-Alicia: “Als één iemand opgeeft, dan ben je kansloos.” Kamp Noord lijkt een kleine voorsprong te nemen, maar Kamp Zuid geeft niet op. Geza: “Een duw en we staan weer gelijk.” De verzuring begint toe te slaan. Edith: “Het spel begint echt als de verzuring begint toe te slaan.” En dat blijkt als Kamp Zuid Kamp Noord langzaam naar achteren duwt. Stapje voor stapje gaan ze vooruit. Hans: “Je denkt maar, ze moeten een keer verzuren en een gaatje laten vallen.” Edith: “Pijn hoort erbij, verzuring ook, maar ik ga niet opgeven.” Geza: “Op een gegeven moet roept er iemand eilandraad. En dat doet iets met je.” En dat blijkt de ultieme trigger. Paulien slaat op de gong en Kamp Zuid wint!

 

Waar Kamp Zuid elkaar in de armen vliegt, staat Kamp Noord er verslagen bij. Edith zit er helemaal doorheen. Hans: “Ze had nog over, maar in je eentje win je niet. Daar leg ik me bij neer.” Sanne: “Dan zie ik Edith breken. Als ze één tegen één had gemoeten, had ze ze allemaal verslagen.” Sanne en Valentijn voelen de bui al hangen. Valentijn: “Sanne en ik zijn de fysiek de minst sterke. En ik nog wel minder sterk dan Sanne. Ik vind het heel jammer dat de focus nu ligt op Valentijn is de zwakke schakel. Ik voel me nu een stuk beter. Het is echt jammer dat ik net heb kunnen laten zien dat ik echt kan doorzetten."

De eilandraad volgt niet veel later. Het is de laatste eilandraad voor de samensmelting. Valentijn vertelt haar verhaal nogmaals. Valentijn: “Voor mijn gevoel ben ik nog niet klaar. Ik zie dat Robinson hier niet alleen maar poker-trio mentaliteit in mensen teweeg brengt, maar ook menselijkheid. En dat mensen kan binden. Dat vind ik heel mooi.” Maar helaas voor Valentijn denkt de rest van de groep er anders over en wordt ze met 4 stemmen tegen 1 naar huis gestemd. De extra stemmen blijven op zak. Als de groep weg is, blijf Valentijn alleen met Dennis achter. “Je gaat me toch wel vertellen dat er nog een twist is.”

Die is er zeker, maar niet alleen voor haar. De kandidaten bereiden zich mentaal voor voor de samensmelting. Iedereen denkt al vooruit. Wie kan wie vertrouwen? Dat zien we volgende week.