Dilemma

Edith ergert zich aan Zimra, die niet net als de rest haar best doet om eten te vinden. Volgens haar is Zimra de volgende die eruit moet, en dan blijven er vijf kanjers over en wordt het spannend hoe het verder gaat. Wat ze niet weet, is dat Zimra met Anna-Alicia en Geraldine een afspraak heeft om Hans eruit te stemmen, omdat Hans heel duidelijk heeft gezegd dat hij met Kees en Edith naar de finale wil. Om de schijn hoog te houden praten ze alleen heel kort even met elkaar over de stemafspraak als de andere drie het niet doorhebben.  Anna legt uit Zimra dat ze alle stemmen moeten inzetten, om het plan te laten slagen. Zimra antwoordt: ‘Ik voel me echt totaal niet slecht om op Hans te stemmen, met zijn opmerking op de Eilandraad “Ik denk dat bijna iedereen in staat is om een proef te winnen”, waarom?’

Kees zegt tegen Hans dat hij vandaag de proef wil winnen, maar Hans geeft aan dat ook Edith wel wil winnen. Blijkbaar gaat het tussen hen drieën, in hun optiek. Maar de jongedames zijn er op gebrand dat in ieder geval Hans de proef niet wint.

Voor de proef verklapt Evy dat de prijs de meest luxueuze is tot nu toe, en verder dan winnaarseiland. Anna wil heel graag het resort winnen, dus raakt met deze opmerking nog meer gemotiveerd. Het spel wordt in drie rondes gespeeld, de winnaars van ronde 1 en ronde 2 nemen het tegen elkaar op in de finale.

Vanaf een vlot in zee moeten de kandidaten in het water springen en een fles losknopen. In deze fles zit een boodschap, die ze pas op het strand mogen lezen. Dan zal de rest van de proef duidelijk worden. Hans heeft heel snel de fles los, net als Anna en Geraldine. Edith krijgt de fles de eerste keer niet los en moet opnieuw duiken.

Hans is als eerste op het strand en leest de opdracht. ‘Ik denk, vertel maar, welke puzzel moeten we maken? Maar dan staat er op het briefje dat we vijftien minuten moeten wachten…’ De kandidaten moeten in een cirkel stappen als ze denken dat er vijftien minuten voorbij zijn sinds de start van de proef.  Na exact vijftien minuten ontvlamt er een vuur, en wie als laatste daarvoor in de cirkel stapte wint ronde 1. Zimra heeft als laatste de fles los. ‘Ik zwem terug, en iedereen staat een beetje stil, en dan denk ik what the fuck is hier aan de hand. En dan begin ik te tellen, met wat geluk kan je dan misschien nog wel winnen.’

Geraldine wacht een poosje. ‘Ik heb totaal niet geteld, maar ik denk, laat ik er maar in stappen, dan zit ik in ieder geval nog in het duel.’
Anna: ‘En dan stapt Gerry in de ring, en dan denk ik, ik ga ook, en nog geen seconde later onstaat die vlam. Ja, dat is zo’n euforisch gevoel!’

Hans:  ‘Ik heb 1 voet in de ring, maar 1 nog er buiten, dus ik was te laat.’ In de tweede ronde draait het weer om timing. Binnen vijf minuten moet er een zo hoog mogelijke toren gebouwd worden. De torens van Edith, Kees en Zimra storten in. Geraldine heeft alle blokjes gestapeld, maakt er voor de zekerheid nog een dam omheen en stapt uit de cirkel. En dan is de tijd om. Ook Hans heeft alle blokken gestapeld. Evy gaat meten welke toren het hoogst is. Zimra: 'Ik bid echt nooit maar dan vraag ik toch of de toren van Ger alsjeblieft hoger is dan die van Hans.’ En dat is ook zo, Geraldine wint dus ronde 2.

In de finale moeten Anna en Geraldine een ladder maken van palen die in de grond zitten en verschillend van lengte zijn. De twee grootste palen moeten meegenomen worden, steeds als ze op de ene zitten halen ze de andere los en steken ze die hoger weer in. Geraldine doet dit het handigst, en zij wint de proef.  Anna: ‘Ik weet dat zij heel graag immuniteit wilde winnen, en ik zeg meteen, de volgende is voor mij.’

Evy licht de prijs toe, Geraldine mag slapen in een resort op een ander eiland, in een hemelbed, ze krijgt een massage en een diner. Ze mag 2 kampgenoten meenemen. Dit wordt natuurlijk Anna, en ‘bij de derde was ik aan het twijfelen, want ik dacht, als ik Zimra meeneem, dan gaan misschien Hans en Kees wel denken dat we een complotje gaan bouwen. Maar ik vond het ook wel zielig voor Zimra. En toen dacht ik, wie verdient het het meest, en dat was toch Edith.’

Zimra was teleurgesteld. ‘Dat is gewoon kut, want ik heb gewoon als enige hier nog niets extra’s gewonnen, en daarnaast zit ik met Kees en Hans vast op een eiland en dat is niet super gezellig of zo.’ Ook Kees was graag naar het resort gegaan: ‘Laten we elkaar geen mietje noemen, dit is wel een prijs die iedereen heel graag wil. Tjezus wat een drama.’ Hans kan het wat meer relativeren ‘you win some, you loose some, en het is wel lekker voor die meiden.’

In het resort kijken de dames uitgebreid naar zichzelf in de spiegel, voordat ze heerlijk gaan eten. Geraldine: ‘Je zit gewoon de hele tijd met een smile op je bek, je bent alleen maar aan het genieten.’ En tegen de anderen: ‘Ik ben de hele tijd bang dat er iets gebeurd waardoor we dit niet meer mogen afmaken.’ Ze beseffen dat ze een flinke boost krijgen zo, op weg naar de finale.

Op Mensirip is Zimra eenzaam. Ze had niet verwacht dat Geraldine Edith zou kiezen. ‘Ik snap dat het extra safe is, maar ik denk echt niet dat mensen paranoia worden.’ Het kwam hard aan, en Zimra vindt het echt een onsympathieke zet van Geraldine. Ze past nergens bij, beseft ze. ‘Het is voor mij echt Expeditie on my own.’

In bad kijken de dames terug op de Expeditie. Ze beseffen dat ze alle drie een keer door het oog van de naald zijn gegaan, en dat gaf extra motivatie. Edith: ‘Ik zit echt wel liever met jullie in bad dan met Hans en Kees.’ En ze geeft aan dat ze wel graag een meidenfinale zou willen, tot verbazing van Anna en Geraldine. Geraldine: ‘Hans zegt steeds, finale Kamp Noord, ik zeg, finale Resort.’ De andere twee proosten daarop met haar.

Zimra hoort Hans en Kees praten over de Eilandaad. Ze gaan met een gerust gevoel erheen zeggen ze. Hans: ‘Ik verwacht niet dat daar nog een soort konijn uit de hoed komt.’ Zimra beseft dat de mannen echt niets door hebben.

De nacht is slecht, het regent hard en op Mensirip wordt er weinig geslapen. Kees: ‘Echt niet te geloven, we hebben twee weken droge nachten gehad. Zij gaan 1 nacht naar een resort en het is horror.’ In het resort hebben de dames geslapen als Doornroosjes, en ze worden ook nog eens verwend met een uitgebreid ontbijt, terwijl de andere kandidaten de laatste restjes eten klaarmaken.

Terwijl Edith wordt gemasseerd nemen Anna en Geraldine nog even het plan voor de Eilandraad door. Ze besluiten Edith er niets over te vertellen, ze rekenen er op dat ze het na het vertrek van Hans wel kunnen uitleggen. Anna: ‘Ik denk dat we de jongens gewoon gaan laten zien hoe het wel moet. We zijn ook wel een beetje stoute meisjes.’

Hans is ’s nachts voor het eerst wat gaan nadenken. ‘Als Geraldine en Anna zich zorgen maken over een deelname aan de finale, is er nog maar 1 mogelijkheid om actie te ondernemen, en dat is vanavond.’ Hij vertelt aan Kees dat hij extra stemmen gaat inzetten, als een soort verzekering. Kees zou het begrijpelijk vinden als de dames zo’n zet zouden doen. Hans vraagt hem om ook een extra stem in te zetten. Kees waarschuwt dat Zimra wellicht ook stemmen op Hans gaat inzetten. ‘Omdat ze dat ook deed bij Geza. En met een strakke bek, daar was ik best wel van onder de indruk eigenlijk.’

Dennis vraagt voor de Eilandraad naar de voedselvoorraden op Mensirip. ‘Er is nog een heel klein beetje meel voor morgenochtend,’ zegt Kees. ‘Voor Hans en mij, en dan is het op.’ De andere drie komen fris en goed gevuld aan op de Eilandraad, ze vertellen dat ze heerlijk hebben genoten. Dennis vraagt of het een tactische zet was dat Geraldine Edith meenam. ‘Nee, dat was op gevoel, Edith en ik hebben een goeie band. En met Anna ook, je vraagt het niet eens meer waarom ik Anna meenam!’

Hans stemt op Zimra: ‘Je bent mijn verdedigingslinie.’ Geraldine stemt op Hans: ‘Een tactische zet.’ Als iedereen gestemd heeft, telt Dennis de stemmen. Na  de reguliere stemmen staat het drie drie voor Hans en Zimra. Dennis pakt de extra stemmen erbij. In die pot zitten vier extra stemmen voor Zimra, en zes voor Hans. Edith kijkt echt stomverbaasd, maar Hans had het wel zien aankomen, al had hij het te zuinig ingeschat. Anna legt uit dat het puur uit zelfbehoud is geweest, omdat Hans steeds heeft gezegd met Kees en Edith in de finale te willen staan. ‘We dachten, nu wordt het tijd voor ons om ook tactisch te spelen, anders kost het onze kop. Het is niets persoonlijks.’ Edith heeft het er moeilijk mee. ‘Dit had ik niet kunnen voorzien, maar ik ben heel blij dat ze niets tegen mij gezegd hebben. Dat het voor mij aankomt, is duidelijk.’

Nadat iedereen afscheid heeft genomen, praat Dennis nog even na met Hans. Hij vraagt of het pijnlijk is om zo de Expeditie te moeten verlaten. Hans: ‘Ik vind het pijnlijk dat het gebeurt op een tactische zet, en niet op mijn kunnen en mijn inzet voor de groep.’ Hij kijkt tevreden terug op zijn deelname, vond het fijn dat hij ook fysiek heel goed zijn mannetje stond.