Aflevering 10

Na de Eilandraad waar Jan werd weggestemd praten de Expeditieleden nog lang na. Kees vindt het “een hele hele hele valse Eilandraad" geweest. Geza pareert “wij gingen er vanuit dat Jan dit wel had verwacht”. Volgens Kees is dat een kromme gedachtenkronkel alleen in het hoofd van Geza. “Je bent nu de Heilige Maagd Maria, wat je Jan verweet doe jij nu exact hetzelfde!” Zimra: “Je bent een mastermanipulator jij!” Geza verdedigt zich tegenover de felle Kees, maar bij Hans valt een kwartje. “Toen die vijfde stem op Paulien kwam toen snapte ik dat er veel minder werd gekonkeld dan bij ons werd gedacht.” Paulien legt op verzoek van Anna uit waarom ze besloot te willen blijven. “Als we Jan willen stoppen moeten we dat nu doen.” Nu schiet Kees helemaal uit zijn slof: “Please zeg, dit is te dom om te poepen!”

De volgende morgen spreken beide groepen nog na. Hans neemt het zichzelf kwalijk dat hij alleen maar heeft gedacht aan Jan en niet aan de anderen. Anna en Edith nemen het Geza erg kwalijk, en wijzen hem erop dat hij eindelijk zijn ware aard heeft laten zien toen hij zei hij zijn wraak had. Dan wordt de volgende aanval van Kees Geraldine teveel. In tranen vraagt ze hem rustiger te praten  “ik vind je zo agressief!”

Als de gemoederen iets zijn gezakt, probeert Paulien nogmaals uit te leggen dat ze alleen maar de angel eruit hadden willen halen. Maar Zimra ziet dat anders: “Paulien, jij doet echt het allerviest wat er tot nu toe in dit hele spelletje is gedaan” met haar vragen om eruit gestemd te worden en dan zo te keren. Tot slot vraagt Hans om een paar minuutjes rust voor ieder apart, om allemaal even tot zichzelf te komen. Kees besluit dan om zijn woede in toom te houden en legt het bij met Geraldine.

Hans was onder de indruk van de reactie van Kees en probeert nu Kees wat rustiger is het weer bij te leggen met hem. Kees: “ik had niet verwacht dat jij je zo zou laten beinvloeden door hun”.  Hans: “ik werd zo meegevoerd in hun paranoia, en dat spijt me enorm.” Met een stevige omhelzing bevestigen ze dat ze weer maatjes zijn. Edith beseft in de biechthut dat de ontwikkelingen niet ongunstig zijn voor haar, nu er 2 sterke spelers uit zijn gegaan en Geza zijn eigen graf heeft gegraven.

Geza beseft onderweg naar de proef dat hij de proef zal moeten winnen, anders is de kans groot dat hij eruit zal gaan. “Er is een verschil tussen willen winnen en moeten winnen, en deze moet ik winnen.” Paulien vindt de proef er enorm indrukwekkend uitzien “en ik denk alleen maar, dit wordt heel heel heeeel erg zwaar.”

Eerst moet iedere kandidaat een tasje losknopen. In het tasje zit een magnesiumstick. Degene die als laatste het tasje los heeft mag niet meer meedoen aan het volgende onderdeel, het beklikken van de berg, met traptreden die als puzzelstukken moeten worden neergelegd. Tot slot moet boven op de berg een touwtje worden doorgebrand. Degene die dat als eerste heeft gedaan mag als beloning met twee andere kandidaten naar een andere plaats.

Hans en Edith hebben de tasjes snel los, daarna Geza, Paulien en Kees ook. Het gaat tussen Zimra en Geraldine. De overige kandidaten moedigden Geraldine aan, wat Zimra ontmoedigt. Zij trekt aan het kortste einde en mag niet meedoen met de strijd bergop.

Hans profiteert bij het puzzelen met de traptreden van zijn lengte, hij ziet sneller dat een trede eventueel wat hogerop wel past. Kees is tegelijk met Hans klaar met het eerste stuk. “Tot mijn stomme verbazing” zegt Kees, “de oudjes doen het.” Geraldine zit de beide mannen op de hielen. Edith en Geza vinden het loeizwaar. Anna beseft dat ze eigenlijk alles op z’n elfendertigst doet, en moedigt zichzelf aan om sneller te gaan. Geraldine: “Gewoon effe doorbijten, dat is het enige wat ik tegen mezelf zei, gewoon effe doorbijten.”

Edith staat op een gegeven moment stil, omdat ze er niet uit komt met de puzzelstukken, en Paulien haalt haar in. Hoger op de berg haalt Hans Kees, die voor hem loopt, in en uiteindelijk legt hij het snelst de laatste trap het snelst neer. Als eerste mag hij beginnen met het stoken van het vuur. Kees geeft de winst niet weg, en heeft al snel vlammen. In zijn haast om de vlammen hoger te krijgen legt hij er echter te snel houtjes op, wat het vuur bijna weer dooft. En dat zorgt ervoor dat Hans het touwtje het snelst doorbrand en dus de proef wint.

Dennis vertelt winnaar Hans dat hij naar de boomhut van Paulien en Robert, en daar krijgen zij beelden van thuis te zien. Hij mag een man en een vrouw meenemen. “Als man neem ik Edith mee en als vrouw neem ik Kees mee” zegt Hans. Ze vinden de boomhut heel erg mooi. “Echt een jongensdroom” zegt Hans, “zoiets zou ik ook wel achter in mijn tuin willen.”

In de boomhut lopen de emoties op als de drie kandidaten de filmpjes van thuis bekijken. De vrouw van Kees kan niet wachten tot ze zijn dunne lijf ziet, en de vriendin van Hans raadt hem aan om eraan te denken dat hij er nog lang niet is, maar dat hij wel een stuk verder is dan gisteren. Na een goeie nachtrust op de matrassen krijgen ze nog een ontbijtje met ei, jus d’orange en kaas, waar Hans een heerlijke maaltijd van kookt. Ondertussen bespreken ze op wie ze gaan stemmen. Kees wil op Geza stemmen, ook al mag hij hem echt heel erg graag. Hans gaat op Paulien stemmen, omdat hij denkt dat ze toch wel graag naar huis wil. “En dan hou je wel de sterksten over op dit moment, en dan wordt het nog spannend.” Voor Hans is het duidelijk met wie hij naar de finale wil, zijn sterkste concurrenten, die toevallig ook zijn maatjes zijn.

Paulien acht de kans op weggestemd worden groot. “Anna zal me tot in mijn dood achtervolgen, en met alle respect maar Zimra weet gewoon niet beter.”
Geza overdenkt zijn kansen. “Het zou wel pijn doen als ik eerder naar huis ga dan Zimra.” Anna zegt verderop op het strand aan Geraldine dat zij op Geza gaat stemmen. Geraldine voelt meer voor een stem op Paulien, maar of dat wijsheid is vraagt ze zich af. Anna geeft haar raad: “Je bent nu zo dicht bij het einde, je moet toch een beetje slim gaan nadenken.”

De drie in de boomhut krijgen het aanbod om de filmpjes van de dierbaren van de andere kandidaten te kijken, zodat ze daarover kunnen vertellen als ze terugkomen op het eiland. Anna breekt als ze hoort wat er op haar filmpje stond. De kinderen van Paulien missen haar maar willen toch dat ze nog lang wegblijft. Op Zimra’s filmpje zegt een man volgens Edith wel zes keer “zet hem op tijger.” Zimra licht het toe “ik ben een tijger in bed” zegt ze met tranen in haar ogen. Geraldines filmpje laat een paar stuiterende dames zien “ja zo dans ik altijd, ze deden me na” zegt ze. Geza moet snel naar huis komen van Carice: “Dus moet je verliezen, oh, maar dat is niet zo leuk om te zeggen eigenlijk.”

Geza gaat met Kees babbelen over de Eilandraad. Kees wil een sterke finale. “Ik verdien het om te blijven” zegt Geza, als Kees toegeeft dat Zimra en Paulien zwakker zijn. “Dan doe je hetzelfde als wat je mij verwijt.” En tja, Kees geeft voor zichzelf wel toe dat Geza een punt heeft. “Hij is een meester in het mensen overhalen, en het is hem ook met mij gelukt.”

Op de Eilandraad vraagt Dennis aan Hans met wie hij naar de finale wil, en dat vindt Hans makkelijk te beantwoorden, dat zijn de mensen die naast hem op de bank zitten, Kees en Edith. Edith vertelt dat ze er erg van heeft genoten dat ze met twee mannen een boomhut in ging. “Oh dit klinkt wel een beetje…” zegt ze als de anderen beginnen te grinniken. Kees biedt zijn excuses aan voor zijn gedrag op de vorige Eilandraad. Geraldine geeft aan dat ze graag de finale wil halen, net als iedereen. En dan moet er gestemd worden.

Dennis gaat de stemmen tellen. Van de reguliere stemmen heeft Paulien er vier gekregen, Geza drie en Zimra één. Maar er zitten extra stemmen in de tweede pot. Met drie extra stemmen wordt Geza naar huis gestuurd door Zimra. “Three in a row, ik denk dat de mannen iets te vroeg gepiekt hebben, en ik was daar één van” zegt hij met een lachje. Hij denkt dat hij gestraft is voor wat hij met Jan heeft gedaan, maar dat hij ook als gevaarlijk wordt ingeschat. “Ik denk dat ik een sterke kandidaat ben geweest, maar niet sterk genoeg.” Aan Zimra zegt hij “zo jij kleine rat, ik dacht dat wij een joodse klik hadden” en met een knuffel neemt hij afscheid van iedereen.