Quotes aflevering 11

De elfde aflevering opent met de zoektocht naar de gouden immuniteitsmunt:
Fatima: “Die gouden munt, ik word er helemaal gek van.”

Fajah, Ruud en Joke zien Fatima op speurtocht gaan. Joke denkt nog met weemoed terug aan het heerlijke ontbijt dat ze van Fatima cadeau kreeg op winnaarseiland.
Joke: “Ik vind haar wel tof.”
Fajah: “Mag ik je even helpen herinneren hoe Lodewijk 12 dagen met hun heeft opgestoken en de hele nacht naast mij heeft lopen huilen in bed. Dat zijn wel even de feiten.”
Joke: “Ik heb haar leren kennen. Ik vind haar wel tof.”

Fatima is het spoor letterlijk bijster en besluit aanwijzingen voor de gouden munt uit te wisselen met Joke.
Joke: “Ik vertrouw haar gewoon en heb ja gezegd.”
Fatima: “Ik denk dat ze te vertrouwen is. Dan hebben we er allebei twee.”
De dames wisselen aanwijzingen uit. De munt vinden ze echter niet. Als Joke terugkeert in het kamp, vertelt ze aan Min-Hee over haar pact met Fatima en geeft ze de aanwijzingen door aan haar maatje. Zo weet Min-Hee alle aanwijzingen zonder ooit op winnaarseiland te zijn geweest.

Fajah realiseert zich dat haar positie onder druk staat na de afgelopen eilandraad. Het bezoek van Joke aan winnaarseiland heeft het complot tegen Fatima en Chris geen goed gedaan.
Fajah: “Ze hebben heel slim Joke naar winnaarseiland gehaald en haar haren te kammen. Dat is heel slim, want Fatima is een hele slimme meid en Joke is een klein beetje labiel.”

De krappe voedselvoorraad leidt tot de nodige discussies. De irritaties tussen met name Min-Hee en Ruud nemen toe.
Min-Hee: “Ruud heeft 5 gezichten […] Dat kan ik niet waarderen.”
Ruud: “Waarom trek je je bek open? Om je bek open te trekken ofzo?”
Het conflict zet het pact tussen Ruud en Fajah enerzijds en Min-Hee, Joke en Gene anderzijds flink onder druk.  Dit valt ook Fatima en Chris op.
Fatima: “Ik heb sowieso het gevoel dat Fajah en Ruud beter overweg kunnen met Peggy en mij.”
Chris: “De groep klopt niet. Er zit geen saamhorigheid in. De mensen zijn samen uit noodzakelijkheid. Het kleinste conflict kan deze groep uit elkaar drijven. Het enige wat ik kan hopen is dat dat conflict snel gebeurd. Dan ziet het er nog niet eens zo slecht uit voor ons.”

Bij Ruud en Fajah slaat de twijfel al snel toe.
Fajah: “Ik word paranoia, ken je dat?”
Ruud: “Nu begint dus de mindfuck van Robinson. Want nu Joke aan het twijfelen is, beginnen Fajah en ik weer te twijfelen aan de Belgen. Min-Hee en ik hebben een paar aanvaringen gehad, dus wij liggen elkaar niet meer. Dus onze leuke plan is misschien niet meer zo leuk.”
En de twijfels zijn terecht. Peggy en Fatima ruiken hun kan en polsen bij Min-Hee het plan om Fajah of Ruud eruit te stemmen.
Min-Hee: “Persoonlijk ben ik die twee kotsbeu.”
Gene: “Fajah speelt een rol die ik niet vertrouw.”
Na overleg besluit dat ze in eerste instantie hun peilen op Ruud richten, omdat hij de meeste munten heeft.
Min-Hee: “Dan voel ik me er weer eens goed bij, omdat ik voor een keer m’n gevoel volg.”
Gene: “Het is hard. Maar ja, het is dan ook een hard spel. Ik moet van mijn hart een steen maken en voor Ruud gaan.”

Terwijl Chris en Fatima lekker in de zon liggen, worden ze gestoord door Ruud en Fajah. Fatima en Chris weten niet wat hen overkomt.
Fatima: “Ik dacht echt, wtf, wat is hier aan de hand.”
Terwijl Ruud zijn relaas doet, heeft Fatima de grootste moeite haar lach in te houden.
Chris: “Fatima en ik gaan een beetje mee in hun plannen en geven hier en daar advies. Zo van, je zou dit en dat kunnen doen. Maar we hebben nooit ons woord gegeven.”
Ruud: “Omdat zij altijd de minderheid zijn geweest, zien ze hier een mooi kansje. Dus waarschijnlijk hebben we een nieuw front hier.”
Maar niets is wat het lijkt Ruud … o wacht, dat is een andere serie.
Fatima: “Ik vind het echt grappig.”

Het is ook Gene niet ontgaan dat Ruud en Fajah bij Fatima en Chris zijn gaan polsen.
Gene: “Ik heb het gevoel dat een complot en een tegencomplot en een vals complot … spannend wel.”

Dan is het tijd voor de immuniteitsproef. De kandidaten moet de zee in zwemmen en blokjes opvissen. Hiermee kunnen ze bordjes met hun eigen naam stukgooien. Het eerste expeditielid dat al zijn bordjes heeft omgegooid, wint de proef en immuniteit voor de eilandraad. Degene die als laatste eindigt, mag als straf niet mee naar winnaarseiland. En dat is deze week extra staf, want naast een optie om vers brood te bakken, zal er voor elk expeditielid op winnaarseiland een brief van thuis klaarliggen.
Gene: “Je krijgt echt direct een drive om ervoor te gaan.”

De proef begint. Ruud gaat als een speer, maar heeft moeite om raak te gooien. En er zit een extra addertje onder het gras: je kunt ook andermans bordjes stuk gooien. Regelmatig sneuvelt het verkeerde bordje.
Fajah heeft een simpele tactiek: “Het gaat niet om wie het snelst bij het blokje is, het gaat om wie het bordje raakt.” En haar tactiek lijkt te werken. Met haar eerste blokje, raakt ze zelfs direct twee bordjes!
Fajah: “Zie je, God bestaat echt!”
De proef vordert gestaag. Ruud en Joke liggen ver achter. Ruud raakt niets. Fatima gaat ook niet hard, maar ze is er niet rouwig om:
Fatima: “Ik heb ook iemands bordje stukgesmeten, maar zelfs dat vind ik niet zo erg, want we hebben nu natuurlijk een luxe positie, omdat iedereen met ons samen wil werken. Dus het maakt eigenlijk helemaal niks uit welk bordje ik kapot gooi.”
Op een gegeven moment hoeven zowel Fajah en Gene nog maar één bordje te raken. De winnaar lijkt tussen hen te zitten.
Gene: “Ik schat mijn kansen heel hoog in. Op dat moment denk ik: Tsjakka!”
Fajah mag echter als eerste een poging wagen om haar laatste bordje te raken … en ze gooit direct raak! Fajah wint! De emoties komen los, als ze zich bedenkt dat ze een brief van haar kinderen te lezen krijgt.
Fajah: “Ik dacht, niet weer janken, want je wordt de jankbak van de expeditie!”

De proef is echter nog niet voorbij. Wie laatste wordt, mag sowieso niet naar winnaarseiland, en met een brief van het thuisfront op het spel wil niemand laatste worden. Peggy, Ruud en Joke zijn uiteindelijk nog in de race voor die positie. Ruud zit Peggy dwars en dat zint haar niet.
Peggy: “Ruud schiet niet op. Diepgewortelde frustratie om te winnen die meester van mij maakt.”
Ruud: “Ik heb nooit leren gooien op school.”
Uiteindelijk weten ze beiden hun laatste bordje te raken en eindigt Joke als laatste. Fajah besluit Ruud, Fatima en Peggy mee te nemen naar winnaarseiland. De rest gaat terug naar het basiskamp. Voor het eerst deze expeditie worden de Nederlanders gescheiden van de Belgen.

Op winnaarseiland wordt een nieuwe aanwijzing voor de gouden immuniteitsmunt gevonden. Zonder twijfelt deelt Fajah deze met de anderen.
Fajah: “Voor mij is het het belangrijkst dat Min-Hee of Gene of Joke ‘m niet hebben.”
Dan slaan ze al snel aan het broodbakken. Ze likken letterlijk hun vingers erbij af. Ze hebben al geen 3 weken meer vers brood gegeten.
Ruud: “We lijken wel een stelletje holbewoners hier.”
Terwijl het brood bakt is het tijd voor de brieven van thuis. Fajah en Peggy breken bij het lezen van hun brieven van thuis. Peggy is onder de indruk van Fajah.
Peggy: “Het is mooi om te zien dat ze twee kanten heeft. Die vechtersbaas en die kwetsbaarheid. Dat ze hier zit, terwijl thuis twee kinderen zitten, dat vind ik wel heel dapper van haar.”
Dan is het tijd om van het brood te smullen.

Op het normale eiland hoeven ze ook niet om te komen van de honger. Er is een heuse kolonie krabben aan wal gekomen. Uiteindelijk worden er maar liefst 14 stuks gevangen. Ruim 4 stuks per persoon! De Belgen genieten van de rust, zonder de Nederlanders. Dat valt Christophe op.
Chris: “Ik merk dat ze opener worden en fijner vinden met de Belgen die allemaal iets meer timide zijn en makkelijker op één lijn zitten.”
De prijs op winnnaarseiland komt nog even ter sprake. Ondanks de honger zouden ze zonder twijfel al het eten omruilen voor een brief van thuis.
Chris: “Eten en honger zijn uiteindelijk relatief. De mensen om je heen niet.”

De volgende dag is het weer tijd om op zoek te gaan naar de gouden munt. Min-Hee deelt de info die ze van Joke gehad heeft met Gene. En dat blijkt een gouden zet, want na een korte speurtocht vindt Gene uiteindelijk de gouden munt! Ze besluiten hun mond te houden, behalve tegen Joke. Chris wordt op het verkeerde been gezet, die vervolgens zijn eigen (zinloze) expeditie naar de munt begint. Joke is blij als ze het goede nieuws over de munt ontvangt.
Joke: “Het is goed dat hij in onze handen is, want wij vertrouwen elkaar 100 procent.”
Gene: “Als ik het gevoel heb dat zij (Joke en Min-Hee) in de problemen komen, dan wil ik met plezier die munt ook aan hun geven, als dat hen nog even in de expeditie houdt.”

Op winnaarseiland bereidt men zich voor op de eilandraad. Fatima en Peggy doen nog even een laatste biecht. Ze balen een beetje van hun keuze voor Ruud.
Peggy: “Het is zo’n lieve, enthousiaste, jonge hond, die zo graag wil en wij nemen dat af van hem.”

En toch blijven ze bij hun keuze. Want uiteindelijk krijgt Ruud 6 stemmen op de eilandraad. Peggy had nog een zwarte stem van de vorige eilandraad en Gene krijgt 2 tegenstemmen. Ruud blijft fanatiek, maar vat zijn nederlaag sportief op.
Ruud: “Ik dacht dat ik ‘m lekker aan het spelen was. Heel jammer. Maar anderen goed gespeeld.”

Een complot werd de ondergang van Ruud. Maar hoe de verhoudingen nu komen te liggen is niet duidelijk. Wat doet dit met de sfeer in de groep? Dat zien we volgende week in een nieuwe aflevering van Expeditie Robinson.