De elfde aflevering opent met het ‘verraad’ van Fajah t.o.v. het pokertrio. Christophe heeft het er moeilijk mee dat zijn broer eruit gestemd is.
Christophe: “We hebben er per ongeluk één variabele ingelaten, waarvan ik misschien 60% zeker was dat ik haar kon vertrouwen. Dus daarop heb ik ook gebouwd. Dat is ook de enige reden dat jij hier nog zit trouwens.”
Peggy: “Ik dacht dat jij nog wel een tijdje mee zou varen en daarna je eigen plan zou trekken.”
Fajah: “Als je gaat rekenen, dan is er geen tijdje. Ik heb jullie nooit vertrouwd. Ik dacht, ik doe eerst de mensen waar ik het minst mee heb … met jullie samen. Maar toen ben ik gaan rekenen. En toen dacht ik, dat is allemaal leuk en wel, maar als ik dat doe dan ben ik straks in mijn eentje gaat mijn kop eraf. Dus dat werkt niet. Je moet een simpel rekensommetje maken. Het is óf de een, óf de ander.”

Na de eilandraad vertrekt de gehele groep naar het basiskamp, waar het direct tijd is voor nieuwe plannen. Peggy wordt gepolst wat haar gevoel is na de vorige eilandraad.
Peggy: “Er worden hele tactische spelletjes gespeeld, waar ik af en toe niet bij kan. Het is zo lastig waar je op af moet gaan, op je gevoel, of moet je meegaan met de tactiek? [ … ] Van Lodewijk schrok ik wel, hij was echt mijn maatje. Maar dat heeft bij mij wel iets teweeg gebracht. Gaan we het spel zo hard spelen?”

Iemand die het moeilijk heeft met alle tactische spelletjes is Paul.
Paul: “Iedereen moet vechten om te blijven en ze spelen het zo tactisch. Het gaat me te ver. Ik heb het niet in me om tegen iemand in te gaan of hem iets te ontnemen. Ik weet dat het maar een spelletje is, maar ik voel me er niet prettig bij.”

Het is tijd voor de nieuwe eliminatie proef. Het is een geheugenproef, namelijk memory. Er zijn 64 plaatjes, ofwel 32 juiste combinaties. Degene met de meeste paren wint. Er zit wel een addertje onder het gras. De kandidaten hebben een bak met water staan, die leegt loopt als zij zich op het speelveld bevinden. Als je bak met water leeg is, mag je niet meer meedoen. De prijs liegt er niet om, namelijk zeep, een douche en de koffers, met schone kleren! Maar het belangrijkste toch de immuniteit.
Fatima: “Immuniteit is na de exit van Mattias toch wel redelijk relevant. Hij was toch eentje van ‘mijn gang’.”

De proef gaat van start, Ruud mag beginnen. Iedereen heeft zo zijn eigen tactiek.
Paul: “Ik wil zoveel mogelijk zien, dus ik draai 4 plaatjes om.”
Peggy: “Ik neem me voor 2 plaatjes voor en direct terug te gaan. In het begin heeft het toch niet zoveel zin en het kost alleen maar tijd.”
Gene: “Het lijkt een simpele proef, maar dat is het niet.”
Min-Hee is uiteindelijk die als eerste een paar weet te maken.

Joke mag als laatste en haar wachttijd heeft ze gebruikt om haar tactiek uit te stippelen.
Joke: “Ik gebruik zo min mogelijk tijd aan het begin, mijn tijd opsparen. Dan kan ik aan het eind zoveel mogelijk borden omdraaien.”
Christophe: “Het is geen gewoon memory, het is ook op tijd. En dit tijd kan je parten gaan spelen als je tactisch een fout maakt. Je moet een balans vinden tussen de juiste dingen omdraaien en niet teveel tijd laten weglopen, letterlijk.”
Langzaam komt het speelveld bloot te liggen. Fatima pakt twee paren achter elkaar en komt op voorsprong. Ook de anderen pakken een paar, maar Fatima blijft goed gaan. Ze heeft al 5 paren te pakken.
Fatima: “Ik houd me vooral bezig met het onthouden van die plaatjes, niet zozeer met wie ik nog moet inhalen.”

De tijd tikt langzaam weg bij de kandidaten, de waterbakken lopen langzaam leeg. Dan krijgt Christophe een idee. Hij besluit zijn eigen kansen op te offeren voor Fatima, die direct na hem komt.
Christophe: “Ik maak de beslissing voor Fatima te gaan. Ik draai willekeurig wat dingetjes om. Dan kan Fatima daaruit selecteren wat ze wil. [ … ] Het enige wat ik op dit moment kan hopen is dat Fatima genoeg paartjes kan vinden en voor ons de buit binnen kan halen.”
De tactiek van Christophe lijkt te werken. Dankzij hem weet ze nog 3 paren te maken en komt ze op een totaal van 8 paren; dan is ook haar tijd is om. Er zijn echter nog diverse paren in het spel. Bijna alle kandidaten zijn zo goed als door hun water heen, behalve Joke, die tot nu toe slechts 1 paar heeft. Gene en Min-Hee gaan echter in de fout door juiste paren voor haar neus weg te pakken, waardoor ze Fatima niet meer kan inhalen. Ze blijft op 6 stuks steken. Fatima wint! Ze neemt Christophe, Peggy en Paul mee naar winnaarseiland.
Christophe: “Na Fatima’s beurt had ik berekend dat er nog genoeg paartjes waren voor Joke om te winnen. Het zijn Min-Hee en Gene die Joke de das om gedaan doen en 2 paartjes omdraaien. Dus dankjewel daarvoor. Ik zal aan jullie denken op winnaarseiland. ”

Op winnaarseiland wacht de winnende groep lekker eten, een douche, hun koffer en … spiegel. De kandidaten zijn verrast door hun uiterlijk.
Paul: “Ik zie er niet uit. Hoe krijg ik ooit dit baard eraf?”
Peggy: “Nooit!”
Christophe: “Het is zo raar om jezelf na 20 dagen terug te zien.”
De kandidaten duiken letterlijk op hun koffers, op zoek naar schone kleren en spullen van thuis.”
Fatima: “Ik wil hier gewoon zijn met Peggy, Chris en Paul. En ondanks dat het tactisch niet zo slim is, zullen ze er denk ik erg blij mee zijn.”
Ze vinden ook een nieuwe aanwijzing voor de munt. Wat ze nu alleen maar kunnen doen is genieten en hopen dat de 5 in het basiskamp geen plan beraden om één van hen eruit te stemmen.

Maar dat gebeurt dus wel. Fatima was het eigenlijke target, maar dit heeft immuniteit, dus moeten de plannen gewijzigd worden. De keuze valt uiteindelijk op Peggy, omdat ze geen munten heeft en daardoor een makkelijke prooi is. Maar eerst gaat mijn ook daar op zoek naar de gouden munt. Maar gevonden wordt ie niet. Die avond is het weer etenstijd. Op winnaarseiland is genoeg te eten, maar op het basiskamp raakt men langzaam door de voorraad heen. Met name Ruud en Min-Hee geraken het niet eens hoe met de voorraad rijst om te gaan.

Fatima, Peggy, Christophe en Paul genieten op winnaarseiland. Peggy biecht tegenover Fatima haar gesprek met de anderen eerder die dag op. Zie riep daar dat ze niet uitsloot ooit op Fatima te zullen stemmen op de eilandraad.
Peggy: “Ik voel me daar schuldig over. Ik heb tegen die anderen gezegd, ik weet het niet meer, ik ga het spel harder spelen.”
Fatima: “Dat is niet erg.”
Peggy: “Nee, maar dan kies je mij en dan denk ik, dat is zo loyaal en zie je nou wel, ik moet niet zo achterdochtig zijn en m’n gevoel volgen. Ik zit nu in een soort clinch met mezelf. Ik wil loyaal zijn, ik wil integer zijn, maar ik wil het spel ook spelen.”
Al snel komt het spel weer op tactische plannen. Christophe, Peggy en Fatima berekenen hun kansen, terwijl Paul rustig een boekje leest. De tactische plannen boeien hem niet zo. Hij mist thuis.
Peggy: “Heb je het gevoel dat je hier je tijd verdoet?”
Paul: “Ik heb het moeilijk, omdat ik niet doe waar ik van houd. Het valt me steeds zwaarder, vooral die tactische, competitieve sfeer. Dat kan ik niet, dat zit niet in me. Het zit in mijn aard om mensen op te beuren en ze iets mee te geven. Niet om iets van ze weg te nemen.”

De volgende ochtend vinden de kandidaten op winnaarseiland een brief. Ze mogen een kandidaat uit het basiskamp uitnodigen voor een ontbijtje. Ze kiezen resoluut voor Joke.
Fatima: “Als je iets wilt doen aan het stemproces, dan is Joke een goeie.”
Christophe: “Het zou wel heel handig zijn, als we Joke kunnen meekrijgen.”

De boodschap bereikt al snel het andere team. Joke twijfelt geen moment, pakt haar spullen en gaat op weg naar winnaarseiland.
Joke: “Ik pak die brief en ik wil wel naar die boot rennen!”
De anderen snappen de zet van Fatima en co. wel.
Ruud: “Voor hun een unieke kans om haar over te halen om op ons te stemmen. Maar goed, ik weet dat dat niet gaat gebeuren. Joke is te vertrouwen.”
Gene: “Ik denk dat zij denken dat Joke nog te manipuleren valt. Maar ik denk dat ze zich dan zwaar vergissen.”

Joke duikt op winnaarseiland direct onder de douche.
Joke: “Door dat zuivere water voel je je weer een klein beetje mens.”
Bij het ontbijt hoort ze de andere kandidaten uit waarom ze voor haar gekozen hebben.
Christophe: “Je kunt er zeker van zijn dat dit niets met tactiek te maken heeft. Voor ons is het spel toch al gespeeld.”
Joke geniet van het warme welkom. Eigenlijk is ze helemaal nog niet zo bekend met Fatima, Christophe en Peggy.
Peggy: “Onbekend maakt onbemind.”
Langzaam draait het gesprek van vorm en komt Fajah ter sprake. Het is duidelijk dat de anderen hun peilen om Fajah gericht hebben. Maar of ze Joke kunnen overhalen?
Joke: “Ik heb mijn woord al gegeven aan Fajah, Min-Hee, Gene en Ruud. Maar dan word ik hier zo hartelijk ontvangen. Ik krijg ontbijt, ik mag mijn haren wassen, ze kammen mijn haren uit. Dat zorgt toch voor een gemengd gevoel.”

Op het basiskamp praten Min-Hee en Ruud wederom over de voedselvoorraad. Min-Hee is als enige van de spelers niet op winnaarseiland geweest en heeft een energieboost nodig.
Min-Hee: “Vanavond ga ik rijst eten. Ik kan zo niet functioneren. Bij alles wat ik doe, word ik duizelig.”
Ruud: “Weet je hoe weinig er is? Als we dit vanavond opeten, hebben we de komende twee weken niets meer. “
Min-Hee: “Ze gaan hier echt niet zonder eten laten zitten.”
Gaat deze discussie nog tot een breuk in het basiskamp lijden?

Op winnaarseiland zit Paul er doorheen.
Paul: “Er is iets geknapt. Ik kan niet omgaan met al die narigheid. Ik heb mij doel bereikt.”
En dat blijkt ook ’s avonds op de eilandraad. Maar eerst hoort Evi nog Christophe uit over zijn doelen gedurende de expeditie.
Christophe: “Ik heb nog twee doelen. Dat is diegene elimineren die ervoor gezorgd heeft dat mijn broer is geëlimineerd. En nog een proef winnen.”
De boel staat direct op scherp. Maar de eilandraad neemt een voor sommige kandidaten Paul een onverwacht besluit. Hij kan niet langer stemmen en besluit op te geven.
Paul: “Maar ik zie het niet als opgeven. Ik zie het als mijn totem en trofee.”

Nadat Paul afscheid heeft genomen, gaat de eilandraad verder. Er hoeft niemand anders weg, maar degene met de meeste stemmen krijgt wel een zwarte stem tegen op de volgende eilandraad. De stemmen worden ingediend en uiteindelijk blijkt dat iedereen bij zijn originele keuze is gebleven. Drie stemmen voor Fajah en vijf stemmen voor Peggy. Peggy krijgt op de volgende eilandraad automatisch een stem tegen. Zal dit haar de kop kosten. Of zorgen hernieuwde strubbelingen voor een tactische ommezwaai bij sommige kandidaten? Dat zien we volgende week in aflevering 11.