In de terugblik zien we Deborah en Tanja in de grot.  We horen Deborah nog eens beloven dat Tanja de samensmelting moet halen. In kamp Rood  zien we Nicolas nog heel actief. En Do heeft het zwaar. Ze geniet niet. We horen haar zwanenzang. We zien kamp Geel de proef winnen. En Do wordt weggestemd. En dan moet kamp Rood achterblijven op de eilandraad.
Ook kamp Geel komt aan.

Do komt in de grot aan.  Ze wil Deborah omhelzen maar die zegt: “ Tanja heeft hier zes dagen alleen gezeten, geeft die eerst maar een knuffel”.  Do is zwaar onder de indruk: “ Schatje ik vind het zo heftig, Jezus Christus.  Flabbergasted echt waar, wat een wereldwijf. Ik ben er nog steeds kapot van wat zij gedaan heeft”.

In de grot maken de drie dames de brief open. Ze moeten naar een rots in de zee, daar hangen magnesiumsticks, dan naar een strand, daar een vuur maken en een touw doorbranden. Dan naar de samensmeltingsplaats. Daar moeten ze een kistje openmaken.
Degene die als eerste aankomt en de ketting kan bemachtigen die krijgt dan meteen immuniteit.

Tanja: “Ik word hier zot gewoon, ik stel voor dat we onze spullen pakken, een pannenkoek eten en dan weg gaan”.  Do vertelt de andere dames dat ze niet meegaat.  Tanja:”ik kan geen beter nieuws krijgen vandaag. Weet je, daar word ik gewoon helemaal …….HUILEN… ik word de bleit(=huilebalk ) van het programma”.

De kandidaten op de eilandraad moeten nog stemmen en wel op degene die het minst graag de samensmelting wil.  Patrick: “het fijne van een eilandraad is dat je altijd even na kunt denken en nu moet je opeens stemmen”.  Niko:”Je zag de smile van iedereen zijn gezicht weggaan.  Dan zie je iedereen denken van F*ck op wie moeten we stemmen?”
Patrick stemt op Nicolas. Lauretta stemt op Niko. Kobe stemt op Jochem. De rest zien we niet.

Ondertussen vertrekken Deborah en Tanja met de boot. Tanja: “ja ik ben gewoon superblij, yes het is het allemaal waard geweest, al die dagen in de grot”.  “Dat wegvaren was zo … die open zee zien… het gaf zo’n fijn gevoel. Ik vroeg me constant af, waarom doet Deborah dat voor mij? Dat is pure vriendschap”.
Deborah: “zij is mij numero één, vanaf het moment dat ik besefte dat ze er al vijf dagen of zes dagen zat, wou ik haar alleen aan de overwinning helpen. Ik ben wel trots dat ik zo ver heb mee kunnen meegaan. Dat is het mooiste om de expeditie te beëindigen”.  Deborah helpt Tanja met vuur maken.

Do: Ik kan jullie thuis niet vertellen wat het is om in deze grot een paar uur te zijn, laat staan een paar dagen. De muffige schimmellucht constant om je heen, overal vleermuizen schijt, het is vochtig en koud en je hebt weinig daglicht. Ze heeft in haar eentje een boot naar beneden gesleept, op weg naar een samensmeltingsdiner. Ik kan niets anders zeggen dan: Chapeau!”

Tanja wordt met gejuich begroet bij de eilandraad.
Evie legt uit: "Alleen degene die geen stemmen krijgt zijn verzekerd van deelname aan de samensmelting". De stemmen zijn voor:  Nicolas, Niko, Kobe, Jochem, Jochem, Kobe, Niko, Jochem, Kobe.
Dat betekent dat Sascha, Lauretta, Esther, Patrick en Anne de samensmelting hebben gehaald.

Niko: “Ik heb twee stemmen gekregen van mensen uit kamp noord. Ik dacht op een gegeven moment echt van F*ck dat gaat me punten kosten en misschien wel de samensmelting.”

Evie legt uit: “Op het strand liggen twee boten, met die boten moeten ze naar de rots waar de magnesiumsticks hangen. Dan terug naar het strand, vuur maken en dan met een brandende fakkel terug naar de eilandraad. De persoon die als laatste terug is  moet de expeditie verlaten.”

Kobe: “Toen we de proef te horen kregen dacht ik, oei niet echt mijn ding, maar ik vond het belangrijk dat Niko doorging dus ik heb gezegd tegen Niko,  ga in de boot met Nicolas en niet met mij”.   En dat is ook de bootverdeling.
Kobe: “ Ik ben in de boot gegaan met Jochem en heb toen een beetje ‘tegengewerkt’is een groot woord maar ik wist hoe ik moest varen en Jochem niet”. 
Wat volgt is slapstick van twee mannen in een boot.
Ondertussen lukt het prima met Nicolas en Niko. Ze hebben ook zo vuur. Nicolas is de eerste terug bij de eilandraad. Het vuurmaken gaat bij Niko wat moeilijker maar ook hij is bij de eilandraad voordat de andere boot terug is op het eiland.
Nicolas:  “Dat je wint geeft wel een geweldig overwinningsgevoel”
Jochem en Kobe maken er nog een strijd van. 
Kobe: “toen moesten we vuur maken en ik wist dat kon geen probleem zijn”.  Maar het is Jochem die net iets eerder aan komt.

Jochem: “ik was er wel blij mee, want ik hou niet van verliezen, dat heb ik me ook voorgenomen, als ik iets kan winnen dan wil ik het ook winnen. Klaar.”
Kobe:  “Ja de samensmelting is iets wat ik graag had gehaald en altijd van gedroomd, dus net op de valreep af moeten vallen is niet leuk. Meestal zijn het dingen in mijn leven op de valreep. Net niet. Net niet goed genoeg. Maar ja ik ben blij dat mijn beste vriend nog in het spel zit.
Kobe zit toch wel stuk nadat iedereen weg is: “ moeilijk, heel moeilijk, moeilijker dan ik dacht. Ik wist dat ik deze proef niet ging winnen en ik wilde dat Niko doorging.  Ik zou de expeditie zo weer opnieuw doen elke seconde. Ik weet niet of ik droevig ben omdat ik er uit ben. Het is een ontlading nu. Ik kan nu opnieuw fris verder".

Sascha: “Ik dacht van te voren, als ik de samensmelting haal dan kan ik alleen nog maar winnen. Dus ik kan nu alleen nog maar winnen.”
Lauretta: “Ik ben heel erg blij dat ik de samensmelting heb gehaald.”

Eddie begroet de expeditieleden bij het samensmeltingsdiner. Hij legt meteen nog even uit hoe het verdere verloop van het spel zal zijn: “ dit eiland is voortaan het winnaarseiland. Daar mag je naar toe als je een proef wint of als je wordt uitgenodigd door degene die de proef wint. Het eiland met de hutjes wordt jullie vaste stek. Alleen daar is alle voorraad weggehaald. Op het basiskamp zijn drie extra immuniteitsmunten verborgen en een voorraad meel en een voorraad rijst. Veel succes en voor nu geniet van het eten en drinken."


Het samensmeltingsdiner…. daar hebben we gelukkig de foto’s van.

Lauretta: “Dat winnaarseiland daar wil ik voortaan wel naar toe, dat was top. Ik heb heerlijk geslapen op kussens. Echt ik hoorde van mensen dat je na de expeditie niet meer op zachte dingen kunt slapen omdat je zo gewend bent aan die planken. Nou echt dus niet."

De kandidaten vertrekken met de boot naar het nieuwe basiskamp. Er wordt niet gesproken aan boord. Iedereen is bezig met de munten.

Patrick: “toen we hier aankwamen, ging iedereen meteen zoeken. Ook ik. Volgens mij ben ik de enige die geen munt heeft en dat is geen goede positie.”

Nicolas: “Ik ben overal geweest, zelfs het strand afgelopen, tot aan de berg, tot aan de andere kant. Ja moe gezocht."

Nicolas vindt bloem: “ik had liever 2 munten gevonden”.
Jochem: “Ik ben de hut in gegaan en ben gaan kijken, ik ben het slaapvertrek in geklommen en in de nok zat een bamboedoosje met een munt. Is wel erg leuk. Voor mij. Klaar. Ik vertrouw eigenlijk niemand meer. Dus ik  ga ook niks zeggen."

Esther vindt de rijst.
Patrick zit in het biechthokje: “Immuniteitsmunten. Er liggen er drie verstopt. Niemand heeft er één gevonden zeggen ze. Dus ja dat geloven we maar. Ze kunnen overal liggen, ow zelfs hier”  (en begint om zich heen te kijken…)

Even later zitten ze bij elkaar. Patrick: “het leuke van verstoppen is dat mensen het vinden, dat is het leuke van verstoppen, wat niet leuk is aan verstoppen als je het niet kunt vinden. Dan is de lol van het verstoppen weg. Dus mijn lol is weg".
Jochem zwijgt.