Ernestine's verslag van Expeditie Robinson

Als ik aan mijn Expeditie denk, van 2004, schieten mij de volgende woorden in mijn hoofd: ontbering, lol, nat, geen eten, mangrove, Klaar (in  positieve én negatieve zin), Mick (alleen in positieve zin), heftig,  totáál NIET mijn leven, mooie vriendschappen, mooie natuur, de zee. kortom  een MEGA (positieve) ervaring !!!!

 Ik geloof dat dingen gebeuren, zoals ze moeten gaan. ik kon niet voor  niets niet in de kooi komen (al weet ik van mijzelf dat ik niet kan  klimmen hoor..J en dat ik de verkeerde out-fit aan had..) maar goed ik  belandde in de Mangrove, of all places !!
 Zelf heb ik een goed leven waarin ik hard werk voor al de luxe om mij heen. Ik vlieg bij de KLM waar wij in mooie hotels overnachten en veel voor ons geregeld wordt.
Om dan in de Mangrove te belanden..?? Nee dáár had ik geen seconde aangedacht! Het is mooi om dan te zien hoe je daar dan tóch moet overleven en dat het ook gaat!! Met veel moeite, hoor, laat ik dát voorop stellen. Het moeilijke van alles was toch wel, dat ik geen controle meer had over mijn eigen leven. De productie bepaalde wat er ging gebeuren, dat vond ik nog wel het moeilijkste.
Wat niet echt naar voren is gekomen is dat ik 3 nachten in een hutje heb moeten verblijven, helemaal alleen, wachtend totdat er iemand uit de kooi zou opgeven!!! Ik mocht er niet uit en ik had een bed zonder matras, alleen houten planken! Ik kreeg wel water en 1 keer per dag een kommetje rijst maar ik had wel een douche en ik had mijn songboek bij mij. Ik heb de longen uit mijn lijf gezongen en lekker vaak onder de douche gestaan.. en ik heb veel gemediteerd. Als je 4 dagen zo eenzaam bent opgesloten, kom je jezelf wel tegen, dat kan ik je verzekeren.
 Maar terug naar de Mangrove. tja. ik kan er veel over vertellen maar het belangrijkste was toch wel de vochtigheid die je daar constant voelde. Alles was er nat of vochtig en als het regende liep het regenwater onder de overkapping op ons kamp!! En omdat wij onder de begroeiing  leefden, was het er benauwt en klam en kwam er haast geen zon door maar wel de warmte!
Als we eten gingen zoeken moesten we vaak over al die takken heen klimmen en ons een wegbanen door de wortels van de mangrove. Je had er hoog water en laag, was het laag water moesten we in de modder lopen, wat soms zwaar was en was het hoog water dan stonk het er en moesten we onder de wortels duiken!! We hebben ook een volle maan meegemaakt daar en dat betekend dat het water super hoog kwam, zo hoog dat ons kamp bijna onder het water verdween..
Daar had de productie niet aangedacht !!De relatie met Mick was toen super goed, ik heb veel aan hem gehad en we waren goede maatjes, we hadden veel lol en we zaten qua humor zeker op 1 lijn. Met Klaar was dat toen minder.. Klaar moet je leren waarderen, wat ik toen niet kon en niet de tijd voor nam! Wij waren twee verschillende mensen die ieder op haar eigen wijze in het leven stonden maar 1 ding hadden we toen gemeen en dat was de  Spiritualiteit.
Ik waardeer haar nu meer al zien we elkaar niet echt veel. Ik heb toen opgegeven omdat ik het allemaal niet meer zag zitten !! De zoveelste regenbui, midden in de nacht, op mijn kop en de ontstekingen in mijn liesstreek, het maar afwachten wat er ging gebeuren, Klaar, niet kunnen slapen, de ruzies (ik kan nog wel even doorgaan hoor..) deed mij doen besluiten dat ik genoeg had!!
 Soms komt de wroeging wel eens naar boven.. wát als.. misschien als.. Maar nee.. Het is gegaan zoals het gegaan is. ik heb dat een plek kunnen  geven!
 Wat mij ook is bijgebleven is, dat ik niet vaak écht honger had! (ik had genoeg reserves..J) het was zeker een voordeel dat ik wat dikker was dat de rest! Al was het soms pijnlijk om te lezen dat de kijkers juist dáárover vielen en er hele discussies werden gevoerd over mijn gewicht!! > Terwijl er ook meerderen waren die geen afgetrainde lichamen hadden. En dat doet er toch ook niet toe??
Of je alleen maar met afgetrainde lichamen met een Expeditie mee kan doen..?! Ik had mij niet ingeschreven voor een Miss-verkiezing!! Maar ik er soms ook wel om lachen hoor!!
Op het "uitrust-eiland" heb ik hele fijne vriendschappen gesloten, waarvan ik nu nog steeds van geniet!!! Dat is mij veel waard, ook daarvoor heb ik het gedaan!! Kelly is mijn "adoptie-dochter" geworden en ik heb nog veel contact met Darline, Shandynella, Peter, Frank, Mitchell en Marjolein !!

Stijd der Titanen 2006

Met de STRIJD DER TITANEN ging het iets anders. ik vond het een hele eer om gevraagd te worden en heb het ook met beiden handen aan genomen!!
 Ik wist wel dat het veel harder zou worden, dat kon ook  niet anders want  veel was al bij ons bekend. Iedereen kende elkaar natuurlijk al of waren  er vrienden mee. Ik was bevriend met Ilona en Ryan en had al wat  mailverkeer gehad met Veronique en Jennifer. Het kan best wel een voordeel  zijn maar ook wel een nadeel. Ik had gelijk een klik met Maxime, Pieter en  Richard. Op het eerste eiland was het zeker gezellig, zo met z'n allen bij  elkaar!! Wie erg mee viel was Björn, hij heeft een goed hart!! Je moet  weten hoe je hem moet benaderen..
Alleen was er totaal geen eten te vinden  en dat maakte het soms wel moeilijk voor sommigen. De balk was voor mij een super overwinning!! Als 12de viel ik eraf en dat  had ik helemaal niet verwacht!!
Het ging gewoon goed en zeker met Ilona voor mij.. De kei op de balk!!!!Bij de verdeling van de kampen vond ik het zonde dat Ilona niet eerst voor  Frank had gekozen.. die konden we zeker gebruiken in ons kamp!! Ik had Frank gelijk in gedachten om te kiezen maar het andere kamp koos voor Frank en moesten wij snel een ander kiezen en ik keek Ilona aan en ze zei Maxime! En ik heb Maxime gekozen!! Mensen vragen mij waarom ik Mick niet had gekozen, daarom dus..het ging allemaal heel snel en ik heb niet aan Mick gedacht en heb voor Maxime gekozen maar heb de anderen wél aangespoord om Mick te kiezen.
Wij hadden een prachtig eiland met mooie blauwe zee en een mooi strand maar wéér geen eten!!
 Ik heb een mega tijd daar beleefd, we hebben gelachen en gezongen en gemediteerd en ga zo maar door!! Toen kwam de stormbaan en daar ging het mis!! We lagen voor (óók dankzij mij!) maar zoals jullie nu wel weten ben ik geen (nog steeds) klimmer!!! En ik had in Oktober een knie operatie ondergaan, waar ik trouwens, tijdens de proef, niets van voelde hoor !! Maar klimmen. nee.. niet mijn ding!! De meeste hadden problemen met het naar boven komen maar ik heb de proef verknald!! Dat is waar L! De andere groep hadden Douwe en mijn groep had mij.tja.. Maar MIJN overwinning was dan toch wel dat ik er WEL overeen ben gekomen, hoe dan ook. Terug op het kamp heeft Mick mij nooit persoonlijk benaderd om te vertellen dat hij op mij zou gaan stemmen, dit moest ik van Maxime horen, de avond ervoor. 's Morgens heb ik Mick bij mij geroepen en het gevraagd.. Toen heeft hij het mij durven te vertellen, terwijl hij de avond daarvoor wél met Lydia had besproken dat zij geen stem van hem zou krijgen..
 Dat voelde als een steek in de rug en dan als Judas om mijn nek te gaan hangen moest ik van kotsen. Nee, ik heb geen kontakt meer met hem, daar heb ik ook geen behoefte meer aan.. En niet alleen daarom hoor en speelde natuurlijk meerderen dingen. Zo zie je maar weer..dingen lopen zoals ze moeten lopen!!! Ik heb het gevoel dat ik niet alles heb kunnen geven op deze Expeditie want ik heb de kans er niet voor gehad. Ook dáár heb ik mij nu bij neer gelegd en heb mijn leven weer opgepakt. Ik ga binnenkort met een nieuwe opleiding beginnen voor Polyenergetische therapeute en wil, later als ik groot ben, een eigen praktijk gaan beginnen, naast het vliegen. Zo. dit was MIJN verhaal over de Expeditie. Een ervaring die ik nooit zal vergeten en die ik iedereen kan aanraden!! Een SUPER programma met leuke, lieve mensen!!

 Ernestine

Bron: expeditierobinsonpunt.punt.nl (met dank aan Danielle)