Media

?Thuis heb ik drie weken lang gegeten'


Een uitdaging, noemt Judge (31) zijn deelname aan Expeditie Robinson. Om daar meteen aan toe te voegen dat dat inderdaad wel een enorm cliché is. 'Maar vorig jaar zat ik al bij het programma aan de buis gekluisterd. Het was het enige waarvoor ik thuisbleef, en toen ik eenmaal zelf in Maleisië zat, besefte ik het: ?ik doe mee aan een droom'.


Wat een droom. Met vijftien mensen gedropt worden op twee onbewoonde eilanden, met de opdracht het verder zelf maar uit te zoeken. Je moet er maar zin in hebben. Toch hadden duizenden mensen dat, bleek bij de inschrijving. Judge is één van de acht Nederlanders die overbleven, en het moesten opnemen tegen elkaar en acht Belgen. Eén van deze zuiderburen was Karen. Haar motivatie was anders dan die van Judge. ?Ik heb tot oktober vorig jaar lang in het buitenland gezeten. Ik wilde wel weer weg uit België, maar financieel kwam dat niet uit. Toen zeiden vrienden van me ?U moet zich opgeven voor Expeditie Robinson'.

Ik had het programma wel eens gezien, maar het zijn mijn vriendinnen die me hebben gestimuleerd.? Karen wist dus nog niet wat haar te wachten stond, vaste kijkers van het programma wel. Enge beesten, zware opdrachten, totale verveling, maar vooral veel honger. Dat viel ook Judge het zwaarst. ?Op het eerste eiland waar we met de mannen zaten, daar was gewoon niks te vinden. Dan verspil je zoveel energie, als geen enkele expeditie wordt beloond met eten. Je wordt zwak, vooral als je door je vetreserves heen bent. Dan raken je spieren aangetast, dat voelt echt alsof je van binnen uit wordt opgevreten.? Zodra hij thuiskwam, zette Judge het dan ook op een eten. ?De eerste drie weken heb ik echt alléén maar gegeten. Ik was best veel afgevallen op de expeditie, maar nu ben ik zwaarder dan ooit.?

Voor Karen was het niet zozeer het hongergevoel dat haar parten speelde, het voortdurende denken aan eten vond de Vlaamse erger. ?Vooral ?s nachts. De nachten duurden daar langer dan twaalf uur. Dan probeerde je te slapen, maar je kon alleen maar aan lekker eten denken. Die knorrende maag, die voelde je dan nauwelijks.? Ook al raken gemoederen eerder verhit op een lege maag, gedeelde misère verbroedert ook. ?Ik heb vier echt goede vrienden aan de expeditie overgehouden?, vertelt Karen. ?En wat voor mijn vrienden vantevoren onmogelijk leek; ook Hollanders.? Daar had ze het vroeger namelijk niet zo op. ?Ik kende de Hollanders eigenlijk alleen als van die luidruchtige apres-skitypes. Maar ik heb toffe mensen leren kennen, en me zelfs voor de camera pro-Hollands verklaard.? Ook Judge heeft vrienden gemaakt in Maleisië, maar de geboren Amerikaan houdt nog even een slag om de arm. ?Pas als ik alle uitzendingen heb gezien, weet ik wat er achter mijn rug gezegd is. We zullen zien hoe aardig de mensen echt waren.?

<< terug naar "Media"