De magie van Redemption

De magie van Redemption

We zitten ondertussen midden in het vijftiende seizoen van Expeditie Robinson. De BN’ers hebben hun intrede gemaakt en vlak daarna volgde de herintrede van het afvallerseiland. Eerst met een grot, toen met de mangrove en dit seizoen is Duivelseiland terug. Maar nu vraag je je af waarom en wat voor invloed dit heeft op het spel. Voor ons als kijker is het leuk om te zien dat onze favoriet nog een tweede kans krijgt en als de overige kandidaten een weggestemde deelnemer zien terug komen in de samensmelting liggen de meeste kaken met de onderkant in het zand. Goede televisie is het dus. Maar wat maakt de kandidaat die terug komt altijd zo populair? Is het omdat de persoon zo leuk is, kan. Is het omdat er nieuwe spelmogelijkheden beschikbaar komen, mogelijk. Nee, ik denk dat het gaat om Redemption. Iedereen houdt van Redemption. Je ziet het in veel verhalen dat de slechterik halverwege het verhaal zijn fouten inziet en opeens het goede gaat doen. Nu spreken we hier niet over heksen en duivels (met uitzondering van Fajah de mangrove heks natuurlijk), maar het komt op hetzelfde neer: Fouten kunnen verbeteren.

Dit jaar is het Zimra geworden. De blonde playmate die zich als een echte Robinson Calimero 16 dagen op een eiland overleefd heeft. Nee niet zomaar een eiland, duivelseiland! Ze moest er heel wat voor doen. Oesters uitspugen, jam meesmokkelen, blokjes in haar decolleté laten verdwijnen, maar het is haar gelukt. Met haar gevoel voor humor en imago van blonde bimbo heeft ze het goed voor elkaar. Niemand ziet haar als een bedreiging. Wie wil er nou niet de finaleproef spelen tegen iemand die de allereerste proef, die in veel opzichten wat lijkt op een finaleproef , heeft verloren? Voor de producenten zou het ook goed zijn, Zimra wordt steeds populairder onder het publiek en heeft twee pluspunten waar ze op kan rekenen. Het zou natuurlijk het ultieme cliché zijn als de eerste afvaller ook degene is die als eerste vuur spuwt van een plateau van tien hoog om zo een bonsai boompje dat midden op zee is gelokaliseerd in rook te doen laten opgaan, en zo Expeditie Robinson wint.
 
Sommige mensen vinden dat kandidaten geen tweede kans horen te krijgen. Weggestemd is weggestemd. Het programma zou gemanipuleerd zijn om zo interessante kandidaten erin te houden. Misschien is dat ook wel zo, ik kan niet bewijzen dat het niet zo is. Maar het maakt het spel zeker interessanter en het kijkplezier wordt er zeker mee verhoogd. Toch zit ik stiekem te hopen op de terugkeer van het concept van 2007, op Gual. Meerdere kandidaten op een klein eiland, met zo’n honger dat ze elkaars benen wel kunnen afkluiven, met irritaties die zo hoog oplopen dat ze achter elkaar aan gaan met een mes. Dat laatste was natuurlijk niet gemeend, maar het zou zeker terug gaan naar het echte overleven en het ultieme Redemption. Eigenlijk, moeten we gewoon wachten op een tweede strijd der titanen. Dat is pas Redemption!