Welkom bij de samensmelting!

Esther is weg. Kamp Zuid heeft z’n zin. Carl is in zijn nopjes met zijn veroverde immuniteit. Maar lang kan hij er niet van genieten…

Dag 24 breekt aan. In Kamp Zuid is het eten zo goed als op. Vooral Wim heeft het zwaar. Lichamelijk zit hij er helemaal doorheen. Er komt een dokter om te kijken hoe het met Wim gaat. De dokter is pessimistisch over de toestand van Wim, maar tegen het advies van de dokter en enkele kampgenoten in, besluit hij toch verder te gaan. In Kamp Noord is de sfeer een stuk gemoedelijker. Na de zoveelste gewonnen proef is de sfeer opperbest. Maar wat niemand weet is dat er hen een drastische verandering te wachten staat.

Beide teams krijgen een melding, dat ze hun spullen moeten pakken en dat ze het eiland gaan verlaten. Iedereen pakt alles en per boot verlaten beide teams hun eiland. De boot vaart naar een nieuw eiland. Daar staat Ernst-Paul al op de teams te wachten, met de mededeling: “Welkom bij de samensmelting.” Maar voordat Ernst-Paul meer tekst en uitleg geeft over het vervolg van het spel, deelt hij mede dat op doktersadvies Wim de expeditie toch moet verlaten. Hij is toch té verzwakt. Teleurgesteld, maar vol begrip neemt Wim afscheid van de andere expeditieleden. Voor hem zit Expeditie Robinson erop.

Dan is het echt tijd voor de 2e fase van het spel. Ter introductie volgt er eerst een proef. Op het eiland ligt een boot, waar plek is voor alle 10 overgebleven kandidaten. Met die boot varen ze naar het eiland Menserib, waar een tafel staat gedekt. Er is één stoel, namelijk die aan het hoofd van de tafel, die immuniteit geeft voor de eerstvolgende eilandraad. Marnix mag, als winnaar van de laatste eliminatieproef, de boot indelen. Hij zet zijn voormalig teamgenoten Emma en Fleur voorin en daarna de rest van zijn kamp, inclusief hemzelf. Aan Carl en de rest van voormalig Kamp Zuid rest niets anders dan achter in de boot plaats te nemen.

Vlak voordat de boot vertrekt heeft Ernst-Paul nog een belangrijke mededeling: de tafel is gedekt … voor 9 personen. En aangezien er nog 10 kandidaten in het spel zijn, zal degene die als laatste aanschuift, het spel moeten verlaten. De plek in de boot is dus van levensbelang want hoe meer vooraan je zit, hoe eerder je de boot kunt verlaten en een stoel kan bemachtigen.

Rustig varen de expeditieleden naar Mensirip. De spanning stijgt naarmate het eiland dichterbij komt. Vooral de voormalig Kamp Zuid leden hebben het zwaar. Maar de laatste plaats heeft voor Carl ook zo z’n voordelen. Hij stopt als eerste met roeien om z’n krachten te sparen voor de sprint naar de eettafel. Vlak voordat de boot de kust berijkt is het Emma die als eerst de boot uit springt. De rest volgt onmiddellijk. Emma bereikt ook als eerste het eiland en pakt de eerste de beste stoel. Maar dat is niet de immuniteitsplek. Die is voor Marnix, al wordt hij bijna onder de voet gelopen door Elbert. Dan stuiven 3 deelnemers op de laatste 2 stoelen af. Douwe gaat als eerste zitten en dan zijn het Annita en Marleen die op de laatste stoel gaan zitten. Bil aan bil blijkt het uiteindelijk Annita die net ietsje later was dan Marleen. Voor haar zit ook per direct de expeditie erop.

Het afscheid valt zwaar, maar als het eten wordt geserveerd, is iedereen haar binnen no time vergeten. Een heus feestmaal met kip, patat en mayonaise doet de kandidaten alle ellende vergeten. Die avond vloeit de alcohol rijkelijk en de volgende dag is een kater bij diverse kandidaten zichtbaar. Maar het was een avond om nooit te vergeten.

Nog bijkomend van de feestavond en –nacht gaan de kandidaten op weg naar hun nieuwe kamp. Daar aangekomen wordt er meteen gestart met de bouw van een nieuw kamp. Het team vervalt in een oude traditie: de mannen houden zich bezig met het bouwen van een slaapplek, terwijl de vrouwen de huishoudelijke taken op zich nemen. Alleen Douwe houdt zich afzijdig. Met zoveel mannen voelt hij zich overbodig, hij knoopt liever een gesprek aan met zijn favoriete survivor Fleur.

Die middag gaan Maxime, Marnix en Carl vissen. Marnix grijpt die gelegenheid aan om de kwestie Esther nogmaals aan te snijden. Marnix vindt het oneerlijk dat Carl en de rest van Kamp Zuid Esther nooit een eerlijke kans heeft gegeven. Hij neemt het hem daarom Carl kwalijk dat Esther nu uit de expeditie ligt en zal daarom op hem gaan stemmen tijdens de eerstvolgende eilandraad. Voor beiden is dan de kous af en de heren gaan verder vissen.

Een dag later gaan Carl en Marnix opnieuw op visjacht. Er moet tenslotte gegeten worden. Als aas gebruiken ze echter de vissenkoppen uit de fuik van Douwe. Douwe had een visfuik gemaakt, om zo vis te kunnen vangen, zonder dat er iemand bij zit. Douwe is woest als hij er achter komt. Met name Carl moet het ontgelden. Volgens Douwe is Carl onsportief bezig en dat is niet de eerste keer. Zo zou Carl tijdens de zandzakkenproef de zandzakken in het water hebben gehouden en tegen de benen van medekandidaten hebben gegooid, met als gevolgd dat enkele kandidaten i.p.v. van de balk, op de balk vielen. Douwe moet van dit gedrag niets hebben.

Dan is het tijd voor de eliminatieproef. Alle kandidaten moeten met 1 hand op de rug om een ronde tafel gaan staan. Als een gong klinkt moeten ze moet hun andere hand op het midden van de tafel slaan. Wie te laat is, valt onmiddellijk af. Marnix hoeft als winnaar van de eerste proef niet mee te doen, want hij heeft al immuniteit. De overige 10 gaan de strijd aan. Één voor één vallen de kandidaten af. Als voorlaatste valt Fleur weg en het zijn Elbert en Carl die als laatste overblijven. Zij spelen de finale. Als Ernst-Paul wederom op de gong slaat is het Carl dit als eerste met zijn hand op de tafel slaat. De immuniteit is voor hem. En gezien zijn positie in de groep, kan hij deze immuniteit wel eens goed gebruiken.

Want hierdoor moeten diverse kandidaten hun plannen herzien. Zo moeten onder meer Marnix en Elbert iemand anders kiezen om op iemand te stemmen. Maar laatstgenoemde is ook niet echt geliefd. Volgens diverse kandidaten is hij lui en voert niks uit. En als het eten op tafel staat heeft hij alleen maar te klagen. De liefde is geheel wederzijds. Elbert is het zat en wil voor de zoveelste keer uit de expeditie stappen. Vlak voor de eilandraad deelt hij zijn medekandidaten mee dat ze gerust op hem mogen stemmen bij de eilandraad die avond: hij wil naar huis.

Als de avond valt is het tijd voor de eerste eilandraad van de samensmelting. Marnix en Carl hebben niks te vrezen want zij hebben immuniteit. Terwijl de kandidaten zich opmaken om te gaan stemmen komt Ernst-Paul met een verrassende mededeling. Voor hen staat een kist met briefjes. Het aantal briefjes is het aantal stemmen dat alle kandidaten samen tijdens alle nog resterende eilandraden kunnen uitbrengen. Een kandidaat kan dus zelf beslissen wanneer hij stemt en hoeveel stemmen hij uitbrengt. Zo kan je de ene eilandraad beslissen niet te stemmen, terwijl je de eilandraad erop 3 stemmen kan inzetten. Let wel: alle stemmen moeten op één en dezelfde kandidaat worden uitgebracht. Voor de kandidaten komt dit als een schok. Al hun plannen kunnen in 1x de prullenbak in. Maar om iedereen de tijd te geven aan het nieuwe stemsysteem te wennen hoeft er die avond niemand naar huis. Alle kandidaten verzamelen zich achter de eilandraad … behalve Marnix en Carl. Want zij hebben immuniteit en hen wacht een bijzonder avontuur. Zij verlaten via een andere weg het eiland.

De kandidaten slapen in een schuilplaats achter de eilandraad. De kandidaten kunnen daar nieuwe plannen beramen. Met name Elbert fleurt helemaal op. Door het nieuwe stemsysteem ziet hij, samen met landgenoten Douwe en Fleur een hernieuwde kans om het spel naar hun hand te zetten. Zijn ommezwaai wordt echter niet bij iedereen in dank afgenomen. Maar dat deert Elbert niet, hij kan er weer even tegenaan. Laat de eilandraad maar komen!